‘Je snapt het echt niet hè jongetje? Wijn uit een pak. En dan ook nog eens Duitse wijn. Tjonge jonge, jij snapt er geen barst van, sorry voor mijn taalgebruik. Wil je me zo het hof maken, met goedkope Duitse wijn. Nee toch? Op MSN klonk je charmanter, meer een gentleman. Ja, ik weet het niet, dat idee kreeg ik bij je tijdens die gesprekken. Ja, wel laat hè elke keer. Hoe vaak eigenlijk. Best wel vaak toch. Vijf keer maar? Nou, ik dacht eigenlijk dat we veel vaker hadden gekletst. Vond het altijd heerlijk met je op MSN, zo vertrouwd en veilig. Ja, dat voelde ik echt, niet lachen hoor. Had jij dat niet? Niet zo? Raar, ik wel. Ik voelde me zo thuis bij je, je warmte en je belangstelling voor mij. Vond je me te toeschietelijk dan. Te makkelijk? Nee, dat toch ook niet. Smaakt best eigenlijk die wijn uit een pak. Nooit geweten dat je dat kon kopen.

Je moet niet zo slecht over me denken hoor, ik zie je soms wel een beetje grinniken. En zeker niet dat ik met elke man uitga als ik met ze gechat heb. Zovaak chat ik nog niet hoor, tenminste niet altijd. Hangt een beetje van mijn bui af. Weet je, gewoon meestal in de avond als de kinderen op bed liggen, net als iedereen. Dat wist je toch wel, ik heb twee kinderen. Oh, gelukkig. Nou als die eindelijk eens op bed liggen heb ik gewoon geen puf meer. Jij kent dat niet, je hebt geen kinderen. Maar werken, het huishouden en dan de kinderen, koken en wassen. Ik doe echt veel hoor op een dag. Hoelang ik werk? Nou, zo’n drie dagen per week, best veel hoor geloof mij maar, als je de rest meerekent. Tja, en dan chat ik soms.

Wat ben je toch afstandelijk nu. Wat is er? Voldoe ik niet aan je verwachtingen? Op MSN vond je me toch prima. Val ik zo tegen? Jij wilde toch ook afspreken. Dit maakt me zo verdrietig en elke keer overkomt me het weer. Jullie mannen zijn gewoon klootzakken.

Natuurlijk ben ik daar verdrietig over, zou jij dat niet zijn. Heb je trouwens nog een pak wijn. Het smaakt heerlijk zoet. Ik snap ook niet dat ik nog afspreek. Manvolk is gewoon walgelijk. Wat moet jij wel niet denken van me. Nou? Ben eens eerlijk. Vind je me een hoer? Een slet? Een neukertje die je uitnodigt thuis, neemt en weer dumpt? Nou? Zeg eens wat joh. Denk je zo over me? Vind je me mooi? Ik zie je wel gluren hoor naar mijn decolleté. Vind je ze mooi mijn borsten, of zeg je liever tieten? Ik ken mannen wel, laat me niet lachen, die geile beesten. Je wilt ze wel eens vasthouden zeker, je grote handen erom heen. Je hebt mooie handen trouwens. Kom eens naast me zitten. Wil je dat? Niet?

Ben je verlegen dan? Verdomme wat wil je van me? Ik voel je ogen wel prikken hoor. Is mijn rokje dan misschien nog te lang? Of zie je me liever alleen in string met mijn laarzen eronder en verder niets. Wil je dat? Kom je dan lekker achter me. Ik vind veel lekker. Net als ik jou lekker vindt, mooie ogen, slank en lekker lang. Nee, dat weet ik niet maar hoop het wel hoor, lekker lang, daar houd ik wel van.

Zullen we het doen? Kom op, jij wilt toch ook, dat weet ik zeker. Wat zeg je? Ik drink teveel. Hoe kom je erbij. Je nodigt me uit en we hebben toch plezier. Een nachtje kan toch wel. Toe?

Je wilt niet hè? Ik snap het niet. Nee, geeft niets, ik ben een beetje verdrietig, dat is alles. Ik dacht dat we elkaar leuk vonden, maar heb me vast door je gladde praatjes laten ompraten. Het is al goed.

Bel je wel een taxi voor me. Ik ga naar huis. Nee, morgen ben ik vrij. Geeft niets voel je niet schuldig. Misschien waren onze hormonen te sterk. Ik wacht buiten wel. Pas goed op jezelf, je bent een echte knapperd. Hmm, dank je. Ik geloof je niet maar ben toch blij met het compliment. Ga je mee stappen? Ik snap het, geeft niets. Ja, jij ook doei.’

Categorieën: Fictie

14 reacties

Chantal · 25 september 2006 op 09:16

Hahahhaha ge-wel-dig! 😀

champagne · 25 september 2006 op 10:09

De wanhoop druipt ervan af…haha, wat erg! 😀

BrokenHalo · 25 september 2006 op 10:34

Wat triest… Ik vind het sneu voor haar… 🙁

Dees · 25 september 2006 op 11:57

Wat een treurnis. En wat meesterlijk geschreven.

KingArthur · 25 september 2006 op 12:45

Heerlijk geschreven. Ik ben wel een beetje doof geworden van deze klep 🙂

Anne · 25 september 2006 op 13:56

Jij Fred, bent degene die deze vrouw vorm geeft. Ik twijfel tussen twee varianten: is dit een treurige waarheid of een botte karikatuur ervan.

Ik weet het niet.

Ma3anne · 25 september 2006 op 18:58

Hilarisch en sneu tegelijk.
Ik zie trouwens ineens, dat ik enkel nog vrouwen op mijn msn-lijstje heb staan op twee na (mijn zoon en een goede ouwe vriend). En ik drink niet eens!
Heb niet bewust de mannen op het lijstje geëlimineerd in de loop der jaren, maar nu je dit zo schrijft, valt het me wel op! 😀

Dees · 25 september 2006 op 20:25

@Anne, of fictie natuurlijk (gezien de categorie waarin het stukje is gezet…;-))

Li · 25 september 2006 op 20:45

Wishfull thinking Fred? 😀

KawaSutra · 25 september 2006 op 20:46

Fictie? Je zal ze de kost moeten geven bij wie een eerste ontmoeting, dankzij MSN, zo loopt. Wel een treffende karikatuur. De beeldvorming middels het geschreven woord mist nu eenmaal de noodzakelijke non-verbale communicatieve elementen. De realiteit straft onmiddelijk af.
Prima column Fred!

DriekOplopers · 25 september 2006 op 21:00

Wat een ellende! Gelukkig zijn er ook ontmoetingen “in het echt” na een hoop heen-en-weergemail die wél goed aflopen. Gelukkig.

Maar werkelijk briljant opgeschreven. Alsof je er met je neus bovenop staat. Klasse!

Driek

WritersBlocq · 25 september 2006 op 22:23

De categorie is fictie, precies zoals MSN dat is. Schitterende schets van waar fictie feit ontmoet en fictie had moeten blijven zijn. Vindt ik 😉 😛

pally · 26 september 2006 op 11:43

Grappig en treurig tegelijk, knap! 🙁 😀

Anne · 26 september 2006 op 13:08

Dank WB voor een verhelderend commentaar. Nu kan ik dit stuk beter plaatsen. Maar ik kom er ook, na vaker lezen achter dat ik het portet karikaturaal vind. En dat vind ik jammer, want dan neem ik het verhaal minder serieus.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder