“Wil jij een kwakje van Herman?” informeert een vriendin via de telefoon. “Het is maar een kleine hoeveelheid, het ruikt een beetje zuur en het plakt nog een beetje. Als ik het je geef dan moet je hem de eerste dag met rust laten. Herman moet even aan je huis wennen.” Ik zak verbijsterd op een stoel. Wat een voorstel! Wat moet ik in hemelsnaam met een kwakje van Herman! Duizend-en-één vragen borrelen omhoog. ‘Over welke Herman heeft ze het? Herman Brood de zanger/kunstenaar of Herman de genetisch gemanipuleerde Stier?God hebbe hun ziel’maar leeft één van hen voort in dat plakkerige goedje?’ En net als ik diep adem haal om verhaal te halen, vervolgt ze haar betoog. ,, Je hoeft er niet veel aan te doen. Alleen warm houden, veel liefde geven en af en toe roeren. Maar let op: hij mag niet in de koelkast. Zorg dat hij veel warmte krijgt en je mag de schaal nooit met een deksel afsluiten. Dek hem maar lekker toe met een theedoek, dan kan hij ademen. O ja, voor ik het vergeet. Herman groeit, dus doe hem in een ruime schaal. En na tien dagen kun je hem vermenigvuldigen.”

Omdat ik het een oneerbaar en ranzig voorstel vind, brul ik door de hoorn: ,,Jakkes, je denkt toch niet dat ik daar intrap?” Maar daar is ze niet van onder de indruk. ,,Waarom niet? Je hebt dit aanbod zeventien geleden jaar met beide handen aangepakt.” Ik ben met stomheid geslagen. Daar snap ik helemaal niks van. Mijn kinderen zijn allen via de natuurlijke weg verwekt en geboren en daar kwam geen Herman aan te pas. Maar mijn vriendin is zeer vasthoudend en drukt me met de neus op de feiten. ,,Toen gaf ik Herman via via aan jou door, en jij vond het erg lekker, “legt ze uit. Ik reken even terug. Mijn jongste is zestien en werd begin augustus 1987 geboren. En ineens gaat er een lichtje branden. Natuurlijk, ik weet het weer! Ongeveer negen maanden daarvoor, op 14 december om precies te zijn, kreeg ik ook een kwakje van Herman. Met daarbij een handleiding. En het was niet van de stier Herman maar van het brood Herman.

Voor alle duidelijkheid: Herman is een vriendschapsbrood. Je krijgt van een goede bekende een schaaltje met daarin een klein kwakje Herman. De eerste drie dagen hoef je het prutje alleen maar om te roeren. De vierde dag vul je het goedje aan met suiker, bloem en melk. En na weer vier dagen roeren krijgt Herman hetzelfde portie toegediend. Dan begint Herman de schaal uit te rijzen en moet hij gevierendeeld worden. Eén portie mag je zelf houden en dat vul je aan met ondermeer appels, rozijnen en noten. Daarna wordt Herman in de oven klaargemaakt. Het resultaat is een overheerlijk Herman vriendschapsbrood. Op 24 december 1986 heb ik Herman voor de laatste keer gebakken. En hij was zalig!

En nu mag ik drie porties weggeven. Dus als ik binnenkort de vraag stel of iemand een kwakje van Herman wil, is dat geen oneerbaar voorstel. Ik bied dan slechts mijn vriendschap aan.

Categorieën: VC-Li

Li

Liever gek dan 'grijs'. (O)mama Li doet maar wat. Schrijft voor een scholengroep, een ouderenblad en voor schrijfgroep Undercover. Is na 10 jaar weggereorganiseerd bij het Alphens Nieuwsblad. Werkte 30 uur per week als bovenschoolse coördinator TSO bij SCOPE Scholengroep. Sindskort gepensioneerd.

13 reacties

Kees Schilder · 1 mei 2004 op 09:09

Voor zo’n kwakje wil ik wel gaan Li. 😉
Heerlijk om te lezen

Farfalla · 1 mei 2004 op 09:16

Ik had al meteen gillend de telefoon opgehangen.;-) Leuk om te lezen. Waar kan ik kwakjes van Herman kopen, dan lijkt het tenminste nog een beetje alsof ik vrienden heb. 😉

Mosje · 1 mei 2004 op 10:42

Dusse, als ik het goed begrijp. Ik moet voortaan in de kroeg niet zeggen: “Neuken of een pizza?”, maar: “Ik bied je mijn vriendschap aan”.
😛

pleuro · 1 mei 2004 op 10:49

Laat ik nou heel even in de veronderstelling zijn geweest dat het hier inderdaad om een kwakje van onze genetische gemanipuleerde stier “Herman” ging.

Mocht je nog een kwakje over hebben, dan hou ik me van harte aanbevolen Li!

Dees · 1 mei 2004 op 11:26

Lekker istie he? Het lekkerste kwakje dat ik ooit proefde 😛 . En dat van iemand die Herman genoemd wordt, toch de ergste no-no naam aller tijden..

Leuke column Li!

Ma3anne · 1 mei 2004 op 12:44

Mijn vader heet Herman… zou ik daarom geen broers en zussen hebben? Zitten die in die broden gebakken? 😮

Naast de kefyr en die enge zwam in een fles heb ik ook zoiets gekregen lang geleden… maar dat heette toen anders… het brood was heerlijk, dat weet ik nog wel! Aannemen dat kwakje!

Te gekke column! 😀

Shitonya · 1 mei 2004 op 12:54

Doe mij ook maar zo’n kwakje. Neem ik er meteen een biertje bij :pint:
Je column was weer lekker 😛

pepe · 1 mei 2004 op 17:45

Geweldige column, verrassende wending.

Ik dacht bij kwak en herman eerst aan alfred, tot ik verder las.

rrobin · 1 mei 2004 op 20:05

Ik heb al genoeg Hermannen (?) gezien, maar deze column geef ik de volgende keer mee bij de handleiding!

R@@F · 1 mei 2004 op 22:27

Kwak, slik weg!!
Topper!
R@@F

sally · 2 mei 2004 op 03:26

heerlijk om te lezen dit soort columns
het maakt nieuwsgierig en dwingt om tot de laatste letter te lezen
nooit van gehoord, een dergelijk kwakje, maar als het werkelijk zo is, een heel grappig idee.
groetjes Sally
😀

deZwarteRidder · 2 mei 2004 op 13:18

mijn erotische tinteling verdween toen ik las dat het vols slechts brood en spelen wilde..
leuke clou..lekker te behappen

Irma · 3 mei 2004 op 18:56

Hahaha, zeer verrassende column. Laat het je smaken… 😉

P.S. de kwakjes die ik aangeboden krijg zijn eigenlijk altijd wel in vriendschap aangeboden 😛

Geef een reactie

Avatar plaatshouder