Het scheldwoord “pannenkoek”

Ik vind “pannenkoek” het mooiste scheldwoord die er bestaat in de Nederlandse taal. Al is het maar omdat het een echt oer-Hollands product is. Tenminste dat dacht ik. Na wat research, blijken de Romeinen er al dol op geweest te zijn.  De eerste pannenkoeken werden echter niet gemaakt van pannenkoekbeslag zoals wij dat vandaag de dag kennen, maar van gedroogde zaden en bloemen die gemengd werden met melk en eieren en vervolgens op hete stenen gebakken werden. Ik vraag me af of Obelix van deze lekkernij heeft genoten. Alleen everzwijnen moeten toch ook vervelen.

De Dikke van Dale geeft helaas maar één betekenis: “In een koekenpan gebakken (dunne) meelkoek”. Ik pleit voor een tweede betekenis in de Dikke van Dale, namelijk die als scheldwoord. Al is het maar om de supporter te eren die op z’n zachtst gezegd niet helemaal eens was met de coaching skills van Mr. Marco van Basten himself. En de legendarische woorden zei: Marco, bedankt hé…pannenkoek”. Welke pannenkoek dan roept tegen deze supporter: “Het is maar een spelletje”, is natuurlijk niet goed wijs. Een spel waar miljoenen in omgaan, is geen spelletje meer. Het ging verdomme om die derde ster, pannenkoek!

En hoe vaker je het scheldwoord gebruikt, hoe lekkerder het in de mond ligt. Scheld je partner/vriend(in) maar eens uit voor pannenkoek (gewoon omdat het dit keer mag). De tweede keer klinkt het echt beter dan de eerste keer. Of is dat gewoon omdat de Hollandse pannenkoek de lekkerste pannenkoek van de wereld is?

Tenslotte is het woord “pannenkoek” ook gewoon onschuldig. Je doet er niemand pijn mee. Maar laten we het scheldwoord dan wel alleen gebruiken voor iemand die zijn werk niet goed doet of gewoon een domme actie in huis heeft. Uit respect voor het mooie scheldwoord: “pannenkoek”.