Het schrijfproces

Als het donker wordt begin ik het te voelen: de schrijfdrift… Het ontpopt zich als een energieke vlinder die uit haar cocon breekt, maar is op dat moment niet meer dan een ongeleid projectiel dat alle kanten uit waait. Naarmate de avond vordert, komen ook de concrete ideeën voorbij fladderen. Sigaretten en koffie zijn gedurende dit proces waardevolle collega’s. De mok mijn rechterhand, de peuk mijn linker. Zodra ik plaats neem achter mijn beeldscherm, of vóór mijn beeldscherm als dat makkelijker tikt, kijk ik vaak even op wat nieuwssites. De laatste tijd merk ik wel dat dat steeds minder voorkomt. Het heeft te maken met mijn persoonlijke groei- en bewustwordingsproces wat er voor gezorgd heeft dat ik mijn vertrouwen in de media compleet kwijt ben. Inmiddels weet ik dat de media het nieuws verdraaid, inkleurt, hun informatie niet checkt en bovendien meer nieuwswaarde hecht aan het komen en gaan van kleine sterretjes of kabouters, dan aan een ramp of ontwikkeling van globale proporties! Tja. Ik kan daar ook heel wat over schrijven, maar vandaag haal ik mijn inspiratie ergens anders vandaan. Maar wat denk je?! Nét als je een onderwerp hebt vastgesteld, schiet er ineens een idee in je kop dat alles weer op zijn kop zet. Zo gaan die dingen.
Terwijl er ondertussen flink aan het ruwe diamantje geslepen wordt, praat ik wat in mezelf. Dat doe ik de laatste tijd erg vaak. Vanavond had ik bijvoorbeeld kippenvleugeltjes gegeten en als ik dan met mijn vette bek naar de keuken loop roep ik vrolijk: “Lekkere kippetjes hoor!” Dat brengt drie voordelen met zich mee. A: stilte is fijn als je aan het schrijven bent, maar af en toe een gesprekje van mens tot hetzelfde mens verfrist de geest. B: zo hou ik mijn stem warm voor de momenten dat ik daadwerkelijk een gesprek voer. Bijvoorbeeld bij de kassa van de Albert Heijn, waar ik dagelijks kom. Ik wil dat mijn ‘laat-de-bon-maar-zitten’ zin goed verstaanbaar is. C: je geeft zo je support aan de kippen, die het ook niet altijd even makkelijk hebben. Maar goed, het idee wat zo plotseling in mijn hoofd schoot ging dus over het schrijfproces. Mijn schrijfproces om precies te zijn en om dat te beschrijven. Inmiddels ben ik al aardig op weg zie ik. Wat ik dan meestal doe is het hardop voorlezen van het geschrevene. Heel nuttig, omdat je dan

Dat werkt ook niet altijd trouwens. Dan ben ik lekker aan het babbelen en vergeet ik het op te schrijven. Maar dat komt zo goed als niet meer voor. Als ik mijn stukje uiteindelijk op papier heb moet het meest tijdrovende werk nog gebeuren: het redigeren. Onmisbaar als je net als ik een fantasie van hier tot Midden Aarde hebt en schrijft zoals je denkt. Wederom lees ik het hele stukje hardop voor en probeer ik er ook nog mimiek in te leggen. Bij de zin “Lekkere kippetjes hoor” trek ik mijn mond een beetje scheef terwijl ik mijn ellebogen naar buiten en weer naar binnen beweeg. Zoals een kip dat doet. Bij de woorden ‘aan de kassa’ kijk ik vooral heel ongeïnteresseerd uit mijn ogen en naar mijn nagels. Op deze manier gaat het stuk leven. Je begrijpt dat ik me niet snel verveel. Uiteindelijk lees ik het nog eens helemaal door en verwijder ongeveer een derde van de tekst. Alles wat niet ter zake doet wordt geschrapt. Het gaat tenslotte om de inhoud.