Het ‘stoere’ geslacht

Vrouwen en mannen zijn gelijk. Wat een onzin, vrouwen en mannen zijn gewoon niet gelijk. Dat is al heel lang bekend. Alleen zijn mannen zó stoer dat ze dat nooit toegeven. De enige keer dat mannen wel kwetsbaar durven zijn is als ze ziek zijn. Dat is typisch zo’n moment dat ze zich op en top man voelen. Mannen kunnen namelijk altijd zo overdreven ‘ziek’ zijn. De stoerste mannen, zijn bij de eerste opkomende verkoudheid al meteen hartstikke doodziek, ik ben dat nu ook en misschien GA ik wel dood….. en eigenlijk zou ik dat nu niet eens zo heel erg vinden, want ik ben eenzaam, gewoon een beetje eenzaam op dit moment.

Ik ben alleen. Sinds drie weken is mijn vriendin er niet meer. Haar spulletjes zwerven nog wel rond in het huis. Vol weemoed laat ik het liggen, met het idee alsof ze elk moment weer binnen komt wandelen. Morgen, volgende week, volgende maand. Gewoon heel snel weer, maar dat gebeurt niet. Dat staat vast.

Ik ben opeens een zielig hoopje ellende. Opeens kijk ik in kledinglabels… voor de was, maar het mag niet baten. Het enige positieve aan mijn wastalent is dat na elke wasbeurt alle Adidos, Pumo en Noike shirtjes weer teruggestuurd kunnen worden naar de kleine kinderen die er zo hard aan hebben gewerkt in China. De was, dat was haar taak altijd en meteen weet ik ook weer waarom.

Gelukkig heb ik de kinderen nog, zo noemden we onze huisdieren altijd. Normaal put je wel kracht uit je kinderen, omdat ze vaak ook trekjes hebben van hun moeder, maar zulke grote oren had mijn vriendin nou ook weer niet. Hoe slecht het met me gaat? Nou, ik begin zelfs tegen die beesten te praten! Nou, eigenlijk gaat het nog slechter met me, want ik wordt nog boos ook als de konijnen niets terug zeggen!

Ondertussen lopen ze wel te zeuren als papa probeert door te leven. Als papa thuiskomt met een andere dame steken ze demonstratief een joint op. Laten ze harde boeren en jagen ze de ene na de andere breezer er doorheen. Ze proberen werkelijk alles om mijn nieuwe leven kapot te maken. Alles moet ik alleen doen, helpen met de boodschappen, koken, strijken, stofzuigen, nee hoor, geen konijn te bekennen.

Ga maar, zei ik tegen mijn vriendin. Ik red het wel een jaartje alleen. Ga je droom achterna. Ik red me wel. Tranen rolden over haar wangen bij het afscheid. En bij mij natuurlijk niet… op dat moment.