Jubileum. In dienst van lijf en leden heb ik twintig jaar suikerziekte, oftewel diabetes 1. Dat betekent prikken en spuiten. Dit jubileum stemt mij droevig en blij. Droevig, omdat ik voor altijd opgesloten zit in een chronische ziekte die mij dwingt tot waakzaamheid en discipline. Blij, omdat wilskracht, medische vooruitgang en de steun van dierbaren, suikerziekte voor mij draaglijk houden. Het heeft lang geduurd voordat ik mijn diabetes accepteerde. Diverse stadia in psyche en emotie moest ik eerst ervaren. Herkenning, boosheid, ontkenning, angst, aanvaarding, verdriet en uiteindelijk berusting. Maar wat houdt suikerziekte nu eigenlijk in? Hoe leg je diabetes uit aan anderen?
[i]Ik sta in de brandende zon op een parkeerterrein geleund tegen een auto. Het is 35 graden. Mijn gedachten hangen in een vluchtweg. Ik ben de weg kwijt. Hoe kom ik terug op kantoor? Wezenloos staar ik voor me uit en voel de brandende zon priemen. Paniek stroomt in mijn hoofd. Ik heb suiker nodig. Langzaam verlies ik bewustzijn. Ik klamp vast aan vliedende gedachten. Angst stroomt in mijn lijf. Ik schrik. Een collega schudt verontrust aan mijn schouder. Hij heeft mij al een poos afwezig tegen een auto geleund zien staan. Ik heb een hypo.[/i]
Dagelijkse suikerrituelen
[i]Bloedsuikercontrole[/i]
Gemiddeld doe ik 3 à 4 bloedsuikermetingen per dag, meestal voor het eten.
Alle testmaterialen die ik nodig heb voor de meting zitten in een suikeretui.
Het suikeretui bevat een bloedglucosemeter, een potje teststrips, een prikpen, lancetten voor de prikpen, een insulinepen en pennaalden voor de insulinepen.
[i]Ik haal de bloedglucosemeter te voorschijn uit het suikeretui.[/i]
[i]Ik steek een lancet in de prikpen en plaats een teststrip in de meter.[/i]
[i]Ik prik in mijn vinger en laat een druppel bloed op de teststrip lopen.[/i]
[i]Na 10 seconden heb ik de uitslag. Die is goed.[/i]
[i]Ik gooi de teststrip en het lancet weg.[/i]
[i]Ik berg de bloedglucosemeter en prikpen op in mijn suikeretui.[/i]
Normale bloedsuikerwaardes moeten liggen tussen de 4 en 10 mmol/l.
Als ik onder de 4 mmol zit heb ik een hypo (te weinig suiker in mijn bloed).
Dan neem ik suiker in de vorm van 4 dextrotabletten en een extra boterham.
Zit ik boven de 10 dan heb ik een hyper (te veel suiker in mijn bloed).
Ik heb dan zoete plas, honingzoete doorstroming oftewel diabetes mellitus.
Bij te hoge suikers spuit ik insuline.
[i]Insuline-injecties[/i]
Drie maal daags voor de maaltijden spuit ik kortwerkende insuline.
Insuline zorgt ervoor dat de koolhydraten uit het bloed in de lichaamscellen worden opgenomen. Insuline heeft een portierfunctie. Het doet de deur open van de cellen.
[i]Ik haal mijn insulinepen te voorschijn en vervang de pennaald.[/i]
[i]De insuline injecteer ik boven mijn navel in de buik.[/i]
[i]De pennaald is 0,25 bij 5 mm en doet geen zeer.[/i]
[i]Ik gooi de oude pennaald weg en berg mijn insulinepen op.[/i]
De spuitplek wissel ik telkens af. Zo voorkom ik stolsels in mijn lijf die er toe leiden dat de insuline slecht wordt opgenomen. Ik gebruik de ruimte ter grootte van een handbreedte rondom mijn navel.
Eenmaal daags voor het diner spuit ik langwerkende insuline. Die is nodig voor de nacht.
Hiervoor gebruik ik een andere insulinepen.
De langwerkende insuline spuit ik dagelijks afwisselend in mijn linker- en rechterbovenbeen.
Op even dagen rechts en op oneven dagen links.
[i]Preventieve medicatie[/i]
Voor het diner neem ik drie pillen. Die zijn nodig om hart- en bloedvaten, cholesterol en schildklier in balans te houden. Preventieve medicatie om te voorkomen dat ik op de lange termijn complicaties van mijn diabetes krijg.
Het begin van complicaties is te zien aan het dichtslibben van kleine haarvaten in ogen en voeten. Vroeger werd men als gevolg van diabetes blind. Soms was het ook nodig om een voet te amputeren.
Tegenwoordig voorkomt een tijdig bezoek aan oogarts en podotherapeut deze rampspoed.
Diabetes wordt ook wel eens een sluipmoordenaar genoemd. Eén voor één vallen lichaamsfuncties ten prooi aan deze moordenaar. Met goede zorg en geluk pas op late leeftijd.
Voor het slapen gaan controleer ik altijd mijn bloedglucose zodat ik met een goed ingestelde bloedsuikerwaarde de nacht overbrug. Soms heb ik ’s nachts een hypo.
[i]Het is 04:00 uur in de nacht. Ik ontwaak badend in zweet. Mijn lijf voelt koud en ik zweef ergens tussen hemel en aarde. Gelukzalige gevoelens en gedachten wisselen af met gevoelens van angst en beven. Waar ben ik, wie ben ik, hoe kom ik terug op aarde? Langzaam zak ik weg in luchtledigheid. In sneltreinvaart flitsen verwarrende gedachten en gevoelens door mijn klamme lijf. Een kneep in mijn arm en een bezorgde blik in de ogen van mijn vrouw brengen me heel langzaam terug op aarde. Ik heb een hypo. Ik ga naar beneden en neem 4 dextro en een boterham. In de ochtend ben ik brak.[/i]
[i]Arts- en apotheekbezoek[/i]
Voor controle ga ik 3 tot 4x per jaar naar de internist en 1x per jaar naar de oogarts.
Dit is nodig om mijn diabetes in goede banen te leiden en complicaties tijdig gewaar te worden.
Een week voor de controle bij de internist laat ik bloed prikken in het ziekenhuis.
Gemiddeld ga ik 10x per jaar naar de apotheek voor insuline, pillen en diabeteshulpmiddelen.
Diabetes mellitus is tijd- en psycherovend. Een chronische ziekte waarmee je oud kunt worden. Onder voorwaarde van een gedisciplineerd en regelmatig leven. Voor mij persoonlijk een hele opgave. Het strookt niet met mijn vrijgevochten karakter. Soms lever ik dan ook strijd met lijf en psyche. Ik vecht dan tegen windmolens, als een ware Don Quichotte, wetend dat ik de strijd verlies als ik geen offers breng. Deze offers breng ik uit liefde voor mezelf en dierbaren.
Heel af en toe tegen wil en dank.
[b][url=http://users.skynet.be/diabetes-vdvnoordlimburg/voeding-suiker.jpg]Mien Suiker[/url][/b]
[size=x-small]Informatie over diabetes:
Diabetes Fonds > [url=http://www.diabetesfonds.nl]http://www.diabetesfonds.nl[/url]
Diabetes Vereniging Nederland > [url=http://www.dvn.nl]http://www.dvn.nl[/url]
Diabetes mellitus op wikipedia > [url=http://nl.wikipedia.org/wiki/Suikerziekte]http://nl.wikipedia.org/wiki/Suikerziekte[/url][/size]
26 reacties
Anne · 1 februari 2009 op 01:33
Oef Mien, heel direct geschreven. Die discipline lijkt me inderdaad een heel belangrijke. Zelf heb ik een te langzaam werkende schildklier…kom ik ook nooit meer vanaf. Ook daar het punt: discipline. Het mooie van je verhaal vind ik dat het het informatieve aan het verhalende bindt.
Dees · 1 februari 2009 op 12:10
Jee, ik had geen idee dat er zoveel bij kwam kijken. Mooi stuk, inderdaad mooi vervlochten persoonlijk verhaal en informatie, zo raakt het het meest. Deze staat mooi op zijn plek de komende maand!
Prlwytskovsky · 1 februari 2009 op 12:51
Goed dat je laat zien wat diabetes zijn betekend.
Nooit geweten dat dit een mensenleven zo kan beheersen.
addendum · 1 februari 2009 op 12:58
Mooi gdetailleerd beschreven en door de veelheid aan gekozen medisch verantwoorde termen en vakkundige handelingen kon ik niet vluchten in teveel emotie voor hen die lijden…Ik pak nog maar even de nieuwe catalogus MIRIALE.. kijk naar mijn navel en denk bij mijzelf.. dank heer… dank!
@!ddendum
SIMBA · 1 februari 2009 op 14:51
Heel mooi neergezet!! Dat proces van acceptatie is volgens mij iets wat bij elke chronische ziekte erg moeilijk is. En die discipline en regelmaat zijn vrésélijk!
pally · 1 februari 2009 op 16:06
Een heel mooie balans tussen medische gegevens, dito handelingen en emoties, Mien. En een eye-opener voor mensen die er niets over weten. Mijn lievelingszus heeft diabetis, daarom ben ik aardig op de hoogte. Toch verhelderend om het zo op een rij te zien. En ja, behoorlijk ingrijpend, het gevoel dat je lichaam je een beetje in de steek laat en dat je tot discipline wordt gedwongen, vooral als vrijbuiter. :wave:
groet van Pally
pleuro · 1 februari 2009 op 17:59
Zo herkenbaar! Mijn vader, broers en neefje prikken zich helemaal naar. Voorheen deed mijn moeder zaliger ook vrolijk mee. Bij een familie etentje zat de ene helft van de familie met de buik bloot aan tafel om te prikken, terwijl de andere helft al niet meer opkeek van dit ritueel. Hierdoor hebben mijn kinderen ook geen angst voor naalden, en helpen soms met prikken of leggen de benodigdheden klaar. Ze weten hoe ze moeten reageren wanneer iemand “onwel” dreigt te worden en dextro is altijd ergens voorradig.
Toch legt het wel een druk op je schouders wanneer je diabetes hebt. Nooit meer onbezorgd van huis kunnen gaan, altijd eraan denken dat je prik spullen mee moeten.
Mooi beschreven Mien!
maurick · 1 februari 2009 op 19:55
Mooi beschreven.
Veel mensen hebben niet door wat voor een impact diabetes op een leven kan hebben. Jij beschrijft je ziekte erg verduidelijkend. Erg knap.
KawaSutra · 1 februari 2009 op 21:04
Complimenten Mien voor deze heldere uiteenzetting. Ik had geen idee van de impact op iemands leven. Ook ik ben getroffen door de mix van ervaring en feiten.
trawant · 1 februari 2009 op 21:59
Juist die pijnlijk nauwkeurige opsomming maakt dat het extra hard aankomt. Ben onder de indruk Mien, en dan ook nog eens tijd en energie voor zoveel leuke stukjes en aardige reacties op anderen..!:wave:
LouisP · 1 februari 2009 op 22:26
hoi,
die afwiseling van emotie en klinisch is pakkend.
Met in mijn gedachte jouw originele slotakkoorden waarmee je ook weer eindigt.
Op z’n Miens
heel mooi,
LP
WritersBlocq · 1 februari 2009 op 23:39
Proost Mien, op je gezondheid. Gefeliciteerd met deze VEC, ben blij dat suiker je frisgezouten impact niet afpakt.
u-queen · 2 februari 2009 op 04:34
Ondanks dat het eigenlijk heel veel informatie is, over iets waar ik verder niets mee van doen heb, kon ik niet stoppen met lezen 😀
Omdat het boeiend geschreven is weet zelfs ik nu iets over de invloed van suikerziekte op een mens en zijn omgeving 😉
arta · 2 februari 2009 op 07:49
Jeetje, Mien, wat moet dit zwaar zijn.
Mooi, die twee verhaallijnen door elkaar.
DriekOplopers · 2 februari 2009 op 09:50
Mooi gedaan, Mien. Er is altijd moed voor nodig om zoiets persoonlijks op te schrijven. Hulde!
doemaar88 · 2 februari 2009 op 14:29
Direct en mooi. Apart/origineel stuk, zowel informerend als amuserend. Goed gedaan, Mien, staat hier prima deze maand! 😀
lisa-marie · 2 februari 2009 op 15:35
Zo puur en direct geschreven daar wordt ik stil van.
Het is Prachtig!! :wave:
Kees Schilder · 2 februari 2009 op 16:14
Mooi neergezet, Mien.Daar wordt een mens stil van
Ma3anne · 2 februari 2009 op 18:26
Tijdens mijn laatste zwangerschap had ik zwangerschapssuiker. Niet te vergelijken met jouw vorm van diabetes, want toen bij mij het kind er was, was het over (tot nu toe).
Ik heb dus even ‘geproefd’ aan de invloed die ‘suiker’ op je leven heeft. Heel zwaar en vervelend hoe je je levensritme om moet gooien en allerlei handelingen moet verrichten.
Ik vind dit stuk waard om voor publicatie op te sturen naar het Diabetes Fonds tijdens de collecteweek in november 2009.
Mien · 3 februari 2009 op 09:27
Dank, dank, dank!!!
Diep respect voor alle reacties.
Hier word ik helemaal blij en warm van.
Het overtreft al mijn verwachting.
Een VEC schrijven is al een queeste.
Ik dacht, dan maar gelijk met de billen bloot.
Speciale dank aan doemaar88 voor het doorgeven van de estafettestok.
Rob Mientjes (alias Mien)
Fem · 3 februari 2009 op 11:03
Alles is al gezegd… hij is gewoon mooi!
klapdoos · 3 februari 2009 op 13:49
Alles is al gezegd, ik weet er iets van helaas. Maar de disipine die je leven beheerst is een vorm van leven op zich. Juist omdat mensen niets aan je zien denkt men niet zo gauw dat je iets hebt. Maar geen ergere ziekte dan suikerziekte. Alles is al gezegd, prachtig, mooi, menselijk, en vooral duidelijk makend dat suiker niet zomaar suiker is…..het is een k*tziekte….Maar helaas het bestaat. Mooi geschreven zoals het is. Chapeau Mien…
groet van leny
Garuda · 10 februari 2009 op 17:02
Beste Mien,
door jouw dagelijkse, wekelijkse, maandelijkse, jaarlijkse, levenslange cyclus te lezen ben ik erg geschrokken.
Mijn vader moest, bijna 10 jaar geleden, stoppen met roken omdat zijn aders dichtgeslibt zaten en als hij niet zou stoppen dan zou hij eerst zijn benen verliezen en zo zijn dood tegemoet gaan. Hij slikt de rest van zijn leven bloedverdunners en pillen voor zijn hart. Laatst is daar diabetis ook nog eens bijgekomen. Ik ging voor hem naar de apotheek om zijn medicijnen te halen…….ik kon een tas vullen en voor elk orgaan had ie wel iets. En dat elke maand weer(niet alles natuurlijk)…Erg ingrijpend en na het lezen van je stuk was ik angstig maar tevens ook opgelucht omdat mijn vader ook een sterk karakter heeft, net als jij.
Bedankt Mien
DreamOn · 13 februari 2009 op 21:00
Ik had deze column nog niet gelezen, en ik ben blij dat ik dat uiteindelijk toch heb gedaan.
Een verdrietig verhaal, zonder dat je jezelf neerzet als een zielig persoon. Want dat ben je niet, integendeel.
Knap gedaan!
LouisP · 20 februari 2009 op 00:17
Mien,
ik zal eerlijk zijn. Jouw stuk over jouw aandoening raakt mij. Omdat jij over een abnormaal hoog humorgehalte beschikt. Waarschijnlijk lees jij dit niet of als enige. Juist door die scherpe zin voor gappige details in jouw reacties vind ik dit stuk van jouw keihard goed. Gamma voor lijkt simpel maar ik denk er bijna elke dag aan. Je stuk over je carriere is er zo over, net als je stuk ‘branding.’
Maar net dat maakt het uniek.
Ik geniet er op mijn manier van.
L