De zinnen die de woorden tijdens de reis zijn kwijtgeraakt, laten jou zwijgen tegen me. Omarmd door de nacht laat ik me rusten naast jouw sierlijke lichaam, waaruit blijkt dat God de enige echte beeldhouwer is. Fijn en precies heeft Hij jouw lichaam geslepen voor het leven, voor een leven met mij. Onder ons ligt de aarde waaraan wij zijn ontstegen, hoger dan het bijgelovig volk, dat als een leugen wacht tot de waarheid voor is gegaan. Het bed laat ons rusten op een illusie, die wij tijdens de reis hebben leren kennen. Nooit hebben wij liefgehad om de waarheid. We droomden over elkander, maar nooit droomden wij de werkelijkheid. Jouw werkelijke schoonheid is niet te zien met het blote oog, jouw schoonheid is te mooi om waar te nemen in het aardse zichtveld. Geprobeerd hebben we om elkaar in de ogen te kijken zoals verliefde stellen dat behoren te doen, maar verder dan jouw iris kwam ik niet. Ik drong niet door in jou. Sindsdien hebben wij besloten dat de waarheid niet bestaat. Meer dan een illusie hebben wij niet nodig om lief te hebben.

We leven in volledige anonimiteit als de regendruppels tijdens een stortbui. Al zouden wij in een boek kunnen verschijnen, nooit zal dat als koffiehandelaar aan de Lauriergracht of als meest wonderlijke kerel aan de Sarphatistraat zijn. De personages die zich tussen de regels door verschuilen in het lege met als doel anoniem te blijven, die zijn wij. Je zult lezen in de boeken en personages haten of liefhebben, maar nooit zullen ze er zonder oordeel van afkomen. Aan de bedenker wordt geen aandacht besteed. Wij houden ons afgezonderd van de drukke wereld met af en toe een knipoog naar boven. Op die manier komen wij er zonder oordeel vanaf.

Het licht van een voorbij rijdende auto schijnt hinderlijk naar binnen en geeft het interieur zijn originele kleur weer terug. Elegant maar vlug bewegen de schaduwen van de staande lamp en de tv over de muur. Goede gordijnen heeft het huis niet. Een ieder die wil kan zonder probleem naar binnen kijken, maar niemand doet het. Mensen die op een illusie leven zijn niet interessant voor anderen. Anoniem zullen we blijven, dat is een zekerheid. Ongecensureerd anoniem.

Stil en roerloos lig je naast me. Verslapt door de slaap laat je jezelf nemen door de illusie van een droom. Jouw ritueel is te slapen zonder kleding, zelfs dromen doe jij zonder kleding. Met ongekende pure naaktheid draag jij de wereld als een jas, een afstandelijke jas, dat wel. Een jas die veel te groot is en vaak genoeg van je schouders afzakt. Een jas die je niet wegdoet, omdat je misschien ooit nog eens dikker zou kunnen worden. In de hoop dat hij ooit eens perfect zal gaan passen, bewaar je hem, ook al weet je zelf beter. De jas was een aanbieding, er zit een fabrieksfout in. Misvormd door de maker.

Gefluit van vogels doet mij ontwaken. Ik doe mijn ogen open en zie de verffouten die ik als amateuristisch doe-het-zelver veelvuldig heb gemaakt. Altijd merk je lelijke plekken op, lelijkheid kent geen masker, geen anonimiteit. Een mooie muur is niets bijzonders, enkel de lelijke plekken vallen op. Wij willen niet één van de lelijke plekken zijn op de muur, wij willen anoniem blijven. Wanneer wij lelijk dreigen te worden, stappen we voor een ogenblik in de schaduw, waarin niemand de plek ziet.

De dag dat je ziek werd, echt ziek, was een onderbreking van de illusie. We keken recht in de werkelijkheid, ontwaakt uit de droom. Ik voelde me uit het duister gekomen, geconfronteerd met het scherpste licht, brandend in mijn ogen. Veelvuldig heb je me verlaten voor een uitstapje naar een andere wereld, de buitenwereld. Je hebt mensen ontmoet alsof je leven ervan afhing, wat het achteraf gezien ook wel deed. Geen woord is er uitgewisseld over je avonturen, maar de stilte vertelde genoeg. Kwalijk heb ik het je nooit genomen, want niet iedereen kan, net als ik, zijn leven laten leiden door dromen. Toen je ziek werd, ging je steeds vaker denken aan de dood. De dood was de enige die op je wachtte, onverbiddelijk. Een vliegreis eindigt op het vliegveld, een bootreis eindigt bij het aanmeerpunt, een treinreis op het station. Een relatie daarentegen eindigt in de hemel, hel, of iets daartussenin.

Afstand nemen zal ik nooit doen. Wij hadden een beste relatie, totdat de waarheid met de scherpte van een mes de illusie aan flarden sneed. Een gebroken relatie is wat restte, te weinig slaap om te dromen en teveel tijd om na te denken. Ik zal je onthouden in mijn hoofd, en als het moet zal ik naast me kijken, daar waar jij ligt. Ik zal kijken hoe jouw leven zich verder leidt in mijn hoofd.

Je bent gegaan zonder groet, zoals je altijd deed, maar nu voor eeuwig.

Categorieën: VEC

15 reacties

Chucky · 1 oktober 2009 op 06:19

Het beste stuk wat ik tot nu toe gelezen heb sinds ik lid ben. duidelijk in zijn onduidelijkheid en overgoten met een serene rust. :wave:

maurick · 1 oktober 2009 op 17:26

Dat is een mooi compliment 🙂
dank je 😀

Chucky · 1 oktober 2009 op 18:21

Ere wie ere toekomt 😉

arta · 2 oktober 2009 op 07:15

Indringend, mooi!
😀

klapdoos · 2 oktober 2009 op 16:07

Zo weinig reacties op zo een prachtig verhaal, ik heb met alle respect en stilte elk woord in mijn hoofd gezogen. Mooi verwoord, graag gelezen en een prachtige nee wat zeg ik het allerbeste inderdaad wat ik hier gelezen heb ik al die jaren dat ik hier bij cx zit. Alle respect,
groet van leny :wave: :wave: :wave: :wave: :wave: :wave: :wave: :wave: :wave: :wave:

axelle · 2 oktober 2009 op 16:45

well well well DONE 😉

maurick · 2 oktober 2009 op 17:45

Wat een mooi en groot compliment.
Zou ik mogen vragen waarom je ‘m zo mooi vindt?
Bedankt 😉

pally · 2 oktober 2009 op 18:29

Mooie titel, mooi stuk :wave: :wave:

groet van Pally

LouisP · 3 oktober 2009 op 13:58

hoi Maurick,
’t is goed geschreven, mooie zinnen.
gr.
L.

Mien · 5 oktober 2009 op 11:23

Een schat aan mooie woorden en zinnen.
Beeldend gevangen maar too much.
Na ongecensureerd anoniem verslapt mijn aandacht.
Hier stoppen had de column sterker gemaakt.

Mien

maurick · 5 oktober 2009 op 21:34

Dan zou het een half verhaal zijn, zonder enige emotie, dus niet wat ik zou willen.
Hetgeen wat je zegt is puur subjectief, terwijl je praat alsof het een vaststaand feit is.

Toch bedankt

Saya_Surya · 8 oktober 2009 op 09:01

W-A-W!

MiesDries · 8 oktober 2009 op 15:36

Wouw..
Zocht op google een voorbeeld van een column voor mijn opleiding. Kwam terecht bij deze vanwege zijn mooie titel. Heb het gelezen. Werd er stil van. Heb me meteen aangemeld op ColumnX om een reactie te plaatsen.

Geweldig! Ik ga meer van je lezen

maurick · 8 oktober 2009 op 19:17

Dank u,
doet me goed om een dergelijke reactie te lezen.
Ik hoop dat deze een goed voorbeeld is voor je opleiding. Welke opleiding, als ik vragen mag?

Prlwytskovsky · 1 november 2009 op 15:13

Ai Maurick. Die emotie, dat drama. Voelbaar beschreven. Compliment.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder