Ik zie, ik zie……lingerie

Wat is dat toch met mannen en lingerie? Vorige week kreeg ik van mijn man de stille hint, dat ik ‘mezelf’ nog maar eens moest verwennen met het kopen van nieuwe lingerie.
Hij zal het ongetwijfeld goed bedoeld hebben, maar lingerie kopen is bepaald geen verwennerij maar kwellerij en daarbij vind ik het ook nog eens pure geldverkwisting. [i]Maar goed, hij wil het graag[/i], dus begeef ik mij op een maandagmorgen naar de stad. Waar is de tijd gebleven, dat ik mijn ondergoed gewoon bij de Hema kon kopen? Even rondkijken, kopen en thuis passen. Negen van de tien keer zit het als gegoten en als het niet past, breng je het gewoon weer terug. Vrouwen die echter beschikken over een riante voorgevel maatje D of groter en die niet willen dat hun tweeling over 10 jaar op hun knieën plaats neemt, zullen hun ondergoed in de betere lingeriezaak aan moeten schaffen. Helaas ben ik een van de gelukkigen met zo’n stevig koppel, dus begeef ik mij naar de speciaalzaak.

Eenmaal in de winkel heb ik iets moois uitgezocht en ga naar de paskamer. Vraag me niet waarom, maar in zo’n zaak hangt altijd een gigantische bouwlamp, die alle oneffenheden van je lichaam nog eens extra accentueert. De moed zakt me in de schoenen, [i]maar goed, hij wil het graag[/i]. De verkoopster kan het niet laten zich er even mee te bemoeien en komt een kijkje nemen achter het gordijn. Ik zie haar gezicht vertrekken en dan zegt ze: “Tja, mevrouw, dit merk valt erg klein uit hoor, misschien kunt u beter een maatje groter proberen.” Zeg dan toch gewoon, dat ik blijkbaar weer ben ‘gegroeid’ en er uitzie als een rollade in dat ding. Ik begin me erg ongemakkelijk te voelen, maar denk bij mezelf: [i]“Ach, hij wil het graag.”[/i]
Uiteindelijk is het me dan toch gelukt iets passends te vinden en begeef mezelf naar de kassa.
“Dat is dan 163 euro mevrouw.” Ik val nog net niet flauw en bedenk me, dat ik van dat geld een leuke broek en trui had kunnen kopen of heerlijk met mijn man een nachtje in Maastricht door had kunnen brengen, [i]maar goed, hij wil het graag[/i].

Op weg naar huis probeer ik te ontdekken, wat het nut is van lingerie. Je kunt niet in je ondergoed je kinderen naar school brengen, boodschappen doen of de ramen aan de buitenkant lappen, zonder dat de politie of de psychiater wordt gebeld. Ik ben ook niet echt het type om uit te gaan proberen, hoe lang het duurt voordat ik zou worden opgepakt, dus kleed ik mij netjes aan voor zulke gelegenheden. Mijn lingerie blijft bedekt tot aan de slaapkamerdeur. Als ik geluk heb, word ik opgemerkt door mijn man en ligt het setje binnen twee minuten op de vloer. Als ik pech heb, ziet hij het niet en is binnen twee minuten het licht uit. Hoe dan ook, mijn nieuwe aanwinst is maar twee geweldige minuten per dag te bewonderen. 163 euro voor twee minuten is goed betaald als je het mij vraagt. [i]Maar ach, hij wil het graag![/i]