Jaknikker? Klopt, dat ben ik.

Als man heb ik de illusie dat alle vrouwen masturberen. Ik weet ook wel dat dat niet het geval is, maar toch. En onder de douche van een sporthal raken ze elkaars naakte lichamen ook niet aan, zelfs niet de intiemste plekken. En neuken willen ze wel met Jan, maar niet met alleman. En ik heet geen Jan. Ik heet Ronald. Mij rest deze nacht slechts één ding… “Dit is de laatste keer dat ik ze in mijn luchtruim gedoog”, schreeuwde ik. “Het kan me niet schelen wat jullie vinden. Ik ben de president en jullie zijn slechts mijn adviseurs. En ik heb geen advies nodig.” Mijn haat voor de Amerikanen is groter dan welk economische gewin, dat er gehaald zou kunnen worden uit de vluchten vanuit New York, dan ook. “Zij hebben mij als klein jongentje als slaaf laten werken in de mijnen. De verdomde mijnen. Nu begin ik oorlog. Hadden de kiezers maar moeten luisteren naar de oppositie. Ik had de beste campagne, en dus begin ik nu de oorlog!”

Noem mij Oedipus. Het kan mij niet meer schelen. De buitenwereld zal ervan walgen, maar ik houd van mijn moeder. Zij heeft mij op de wereld gezet om van haar te houden. En zijn houd van mij, dat zegt ze zelf. Ik voel mij een welp die zijn eigen vader weet te verdrijven en zelf de taak van mannetjes leeuw op zich neemt. Mijn vader had moeten weten dat ik zijn grootste concurrent zou worden. Ik lijk immers op hem. Het zou hoe dan ook gebeuren dat mijn moeders liefde zich zou verplaatsen naar mij. Ik de jonge, nog mooie, man van het huis. Nu hij weg is, zal ik mijn moeder van liefde voorzien. En al mijn zeven zusjes. Incestueus komt in mijn vocabulaire niet voor.

Ik ben nu een masturberende president genaamd Oedipus.
Als ik een boek lees, dan wil ik hetgeen in woorden op papier gezet is, als waarheid. Een beschrijving van het verleden. Dat ik een dagboek lees. De diepste geheimen, die eigenlijk niet voor andere ogen geschikt waren dan die van de schrijver. Frodo is echt een Hobbit en heeft de ring in het vuur gegooid. Harry Potter is echt een tovenaar in opleiding.
Ondanks dat wij weten dat het niet echt is, maar fictie, willen we dat het waar is. Anders kunnen we ons niet inleven in het verhaal.
In de ogen van de lezer bestaat fictie niet.

Film- en soapsterren worden aangesproken met hun rol. Ludo, Neo, en die uit Noting Hill die met die duikbril op. Ik ben een oppervlakkige, seksistische, omhooggevallen en waarschijnlijk ook wel dyslectische ikvorm, die vrouwen denkt te begrijpen omdat hij erover schrijft. En de enige reden dat de kip van onze lieve heer een neus gekregen heeft, is om niet verder te kijken.

[i]Cor Jan van Zwol[/i]