Jassen “passen”.

“Kijk hier hangt een mooie jas”.
Een kleine corpulente heer in een dure tijdloze regenjas met de mogelijkheid er een warme voering in te knopen, toont vol trots zijn keuze aan de vrouw. Ook zij ziet er onberispelijk uit. Een zwarte niet te strakke rok tot net over de knie met een keurige rode koltrui onder het keurig gekapte hoofd. We staan achterin de keurige modezaak waar de welbekende traditionele veilige merken worden verkocht. Die kleding waar je altijd goed mee voor de dag kunt komen. Het is in de fabriek al bij elkaar gecombineerd. Netjes, maar wel modern zonder te veel op te vallen. Je valt er zeker niet mee uit de toon. Ik loop en trek wat in nieuw binnengekomen jassen en pas een sportief Tenson jackje. De rest is me te keurig. De keurige mevrouw komt tegelijkertijd bij de spiegel aan met een rode wollen geklede 7/8ste jas, waarmee voor de grote ommezwaai in dit provinciestadje geflaneerd werd in de hoofdstraat.

De man heeft de zwarte al standbye. Voorzichtig probeert de keurige mevrouw hem er op de attenderen dat dit rek helemaal achterin de winkel staat. Het is niet meer in de mode, dit zijn restanten.
De man weet van geen wijken.

“Dit is niet meer wat nu wordt gedragen.” De vrouw kijkt nu echt heel verongelijkt en in stilte krijst ze de hele winkel bij elkaar. Haar ogen staan hulpeloos. De dames die met dochter of vriendin kritisch door de rekken bladeren zien hen helemaal niet staan. Anderen vrouwen kijken eens of hun man al diep genoeg in een tijdschrift of gesprek is gedoken om de vrijheid te pakken.
De keurige heer kijkt de vrouw dwingend aan. Hij denkt waarschijnlijk aan het familiediner, waar mogelijk een passende outfit voor aangeschaft moet worden. Wil hij haar daar voorstellen aan zijn achterban?
I
Ik kan me niet voorstellen dat zij al lang man en vrouw zijn. Vader en dochter zou heel misschien nog kunnen. De man is een rijk leven in zeer formele omgevingen gewend. De vrouw draagt er wel de kleding voor, maar heeft er niet aan deelgenomen. Ze is ook zeker niet van plan om nog meer in de ouderwetse chique te investeren. Ze heeft ook een figuur wat om modernere en uitdagender kleding vraagt.
Haar ogen dwalen af naar de paskamers waar vlot geklede dames uit komen, naar hun man lopen en weer voor een metamorfose achter het gordijn verdwijnen.

De vrouw besluit dat zij in deze winkel geen keuze kan maken. Hij hangt teleurgesteld het zwarte exemplaar terug. Zij is al bijna bij de uitgang.
Hoe gecompliceerd is het soms om bij elkaar te kunnen passen.

Ook ik hang het jackje terug. Toch wel prijzig. Nog even over nadenken. Voor wie zou ik zo`n duur jasje moeten kopen? Ik ga naar huis en zet koffie voor mezelf. Mail checken en eens in de koelkast winkelen voor het diner.

De zonsondergang lokt. Ver in de kraag van mijn fleecejasje gedoken kan er nog net een heerlijk fietstochtje vanaf. Vanaf de brug zie ik een verzameling meeuwen rondvliegen als een silhouet voor de verkleurende lucht. Dit jasje past.

Zouden de heer en de dame al een keuze gemaakt hebben?