Jessica in boxershorts 2

Als de kleine pauze om is en het tijd wordt om weer naar binnen te gaan staat de directeur van school met een bezorgd bij de ingang. Alle kinderen komen om hem heen staan en vragen zich af wat er aan de hand is. De directeur tilt zijn hand op om het stil te laten worden. Hij wil wat zeggen. ‘Jongens en meisjes, de Sint kan elk moment hier zijn. Maar hij heeft zijn grote boek niet bij zich! Er is een verwarde Zwarte Piet met dat boek op het dak geklommen en hij heeft hoogtevrees. Hij durft er niet af. Ik weet niet hoe we dit op moeten lossen.’ Alle kinderen kijken naar het dak en zien nog net de veer van de pet van Piet langs de rand van het dak. ‘Arme Piet,’zegt de directeur. ‘Nee, een zielenpiet,’zegt Jessica. Ze schrikt van haar reactie en krijgt een kleur. Ze vindt het echt een beetje zielig voor de Piet. Hans, de conciërge van de school komt al met een lange uitschuiftrap aanlopen, maar die is toch nog te klein. ‘We moeten de brandweer bellen,’ zegt hij, ‘er zit niets anders op.’
Dan roept Jeroen; ‘Die staat vlakbij, naast ons huis. Onze buurman is brandweerman, ik haal hem!’
‘Ook toevallig,’zegt juf. ‘Maar laat ik maar even lopen voordat iedereen de straat op gaat hollen. De tweede straat links toch?’
‘Ja, ja,’ roepen de kinderen allemaal door elkaar heen. Terwijl ze op juf wachten roepen ze allemaal naar de Piet op het dak. Hij hoeft niet bang te zijn, er is hulp onderweg. Ze zien nog steeds allemaal zijn wiebelende veer. De Piet is zelfs zo bang dat hij nog niet eens dicht bij de rand durft te komen.

De brandweerauto is er snel. Als hij stopt voor de school laat de buurman van Jeroen nog even de sirene loeien. Wat een kabaal, hij gaat snel weer uit. De lichten blijven aan. Er komt een bak met een lange uitschuifbare stalen arm lijkt het wel uit de brandweerauto. Die is vanuit de auto te besturen en in de bak zit nog een brandweerman die seint waar de bak heen moet. Naar het dak natuurlijk. Naar de Piet. De brandweerman spreekt de Piet toe. Hij hoeft niet meer bang te zijn. Hij wordt gered. Piet klimt trillend in de bak en komt zo met de brandweerman naar beneden. Juf Sandra heeft een kopje thee voor hem gehaald en geeft die aan Piet. De directeur komt met de microfoon naar Piet. ‘Gaat het een beetje Piet?’ vraagt hij. Piet knikt alleen maar. ‘Wat deed je nou op dat dak?’
‘Ik…ik,’ stamelt Piet,’ ik moest wel. Ik kreeg een brief van de kerstman. Daarin stond dat de Sint te oud werd om nog naar alle kinderen van het land te gaan. Ik moest de Sint beschermen en het Grote boek stelen. Dan zou de Sint rustig van zijn oude dag kunnen genieten. Ik wilde niet dat de Sint wat overkomt!’
Het was eigenlijk een gemeen plannetje geweest van de kerstman. Hij wilde zelf alle cadeautjes brengen. Het was toch wel heel lief van deze Piet. Dat hij Sinterklaas wilde beschermen. Moedig ook, om met hoogtevrees juist het dak op te gaan. En slim, daar zou hij niet snel worden gezocht. ‘Wilt u het niet aan de Sint vertellen?’ vraagt de Piet met een angstige stem.
‘Het is allemaal goed gekomen, we zeggen niets. Als de Sint het al niet weet,’ zegt de directer. De Sint weet immers alles. Toch kinderen?’ De kinderen zijn het met de directeur eens. De brandweerauto vertrekt met een loeiende sirene en alle kinderen gaan weer blij hun school in.
In de grote ruimte bij de ingang staan allemaal bankjes uit de sportzaal. Daarop nemen alle kinderen plaats om op de Sint te wachten. En vooraan staat een verhoging met daarop ook een versierde stoel voor de Sint. Alle kinderen zingen uit volle borst. Hoogtevrees Piet staat bij de deur te seinen dat Sint eraan komt. Als Sint op zijn plaats op het podium zit bedankt hij alle kinderen voor het fijne gezongen ontvangst. Hoogtevrees Piet is naast hem gaan staan. ‘Piet, als jij de volgende keer eerder vertrekt, wil je me dat dan even laten weten? Nu hebben we alles afgezocht naar Het Grote Boek. Maar jij had het al mee!’
‘Sorry Sint,’ zegt hoogtevrees Piet. ‘Helemaal vergeten,’ en hij knipoogt naar de kinderen. Niemand verraad hem. Sint gaat naar het kantoor van de directeur. Even nog wat lezen in het Grote Boek voordat hij naar de klassen gaat. De kinderen volgen hun juf en meester naar hun klassen. Onderweg wordt er nog druk nagepraat over het dakavontuur van Piet.

Als Sint wat later in de klas van juf Sandra komt en op de speciale stoel is gaan zitten beginnen de toneelstukjes van de meiden. De Sint vindt het erg mooi. Hij is onder de indruk. De Pieten die mee zijn, wel vier, dansen mee. Maar ze kunnen het niet zo goed en struikelen over hun voeten. Juf en de kinderen moeten er om lachen. Sint wil ook wel graag wat van de jongens zien. Die hebben wel prachtige tekeningen gemaakt, maar dat hebben de meisjes ook. Sint vraagt alle jongens in het midden van de klas te komen zitten. Dat doen ze. Jessica ook. Maar dan roept Mike plots; ‘Hé, jij bent geen jongen!’ Jessica doet net of ze het niet hoort en blijft bij de jongens zitten. Mike geeft niet op en roept nog een keer. Sint ziet Jessica’s beteuterde gezicht en zegt; ‘Hallo Jessica, wil jij bij mij vooraan komen zitten? Man, wat zit je haar mooi. Wat zou jij later willen worden?’ Jessica moet er van blozen. Mike zegt niets meer. ‘Ik wil eerst een jongen worden, en dan piloot. ‘zegt ze verlegen. ‘En jij Mike?’ vraagt de Sint aan Mike. ‘Kapper’, zegt Mike. Sommige kinderen beginnen te lachen. ‘Dat kan helemaal niet gekkie, dat is voor meisjes,’ zeggen ze. ‘Nee hoor,’ zegt de Sint, ‘het is helemaal niet belangrijk of je een jongen of een meisje bent als je moet kiezen voor een beroep. Belangrijk is dat je het leuk vindt en goed je best doet.’ Mike en Jessica kijken de Sint dankbaar aan. Jeroen roept;’ Ik heb dyslexie, daar kan ik niets aan doen. Net zoiets als bij Jessica, die kan er ook niks aan doen dat hij een meisje is.’
‘Goed gezegd Jeroen,’zegt Sint.
Dan durven de jongens ook wel een lied voor de Sint te zingen. Ze hebben niets geoefend, maar kunnen wel dansen op de muziek die juf Sandra heeft opgezet. Jumpen heet de dans. Jessica durft nu wel mee te doen en Mike danst naast haar.
Daarna is het alweer tijd voor Sint om naar een andere klas te gaan. Maar niet voordat de Pieten nog twee grote zakken met cadeautjes hebben achtergelaten.