Jeuk!

Aaaah man…soms heb je van die dagen. Dagen waarin alles dát fout kan gaan, ook fout gaat. Nee, erger zelfs. Je bereidt je voor op alles dat fout kan gaan en later blijkt je lijstje nog te kort. Ik heb jeuk aan dat soort dagen… Oh my god, ik loop wel eens een blauwtje, maar de laatste tijd schijn ik de hele avondvierdaagse te lopen. Maar goed, ik ging dus naar een feestje.
De weken ervoor had ik contact met iemand waar ik gezellig mee kon kletsen. Dat deden we via msn en met regelmaat een belletje. Gewoon relaxed. Toen nog wel.
Zij zou ook op dat feestje komen. Ik nam mij voor om daar persoonlijk met haar te gaan praten. De bewuste avond verzamel ik moed en loop naar haar toe. Begin ik mij daar toch een partij dom te mekkeren. Hardleers als ik ben, zelfs tot twee keer toe! Dat was geen blauwtje meer, de hele afdeling blauwe verf bij de Gamma dekt dat niet. Ik was in ieder geval niet geslaagd op dat examenfeest. Oooh, wat heb ik jeuk aan dat soort momenten.

Vorige week dacht ik even lekker te gaan bewegen. Ik heb de laatste jaren veel te weinig bewogen. Ik zat eigenlijk het merendeel van de tijd stil. Als ik opmerkingen kreeg over mijn buikje zei ik: ‘ach, dikke mensen zijn gezellig toch?’ maar ik hield mezelf voor de gek. Dus ik trok mijn inmiddels veel te kleine sportbroekje aan en begon intensief aan een work-out. Terwijl ik mij voor de spiegel stond uit te sloven als een Iggy Pop op xtc, boog ik naar voren. Mijn vingertoppen kwamen al voorbij mijn knieën. ‘Beter!’ dacht ik nog. ‘Nog een heel klein stukje….’
‘wrrrrats’ zei mijn broekje. Damn…zeg. Jeuk!

Het mooiste komt nog. Ongeveer een week of twee geleden kreeg ik het emailadres van een prachtige meid. Ik had misschien drie woorden met haar gewisseld maar mijn interesse was gewekt. Tijdens onze msn sessies liep het even anders.
Dramaqueens werden we. Drama-emperors zelfs. Ik stond gewoon te kijken van mijn eigen bitchkwaliteiten.

‘We begrepen elkaar niet goed. Haar lippen waren mooi, haar woorden minder zoet.
Een sneaky opmerking hier, een flauwe opmerking daar. Eens kijken wat dát met haar doet. Wat is een leugen en wat is nou waar? In ieder geval duidelijk, wij passen niet bij elkaar.’
Was mijn spontane gedachte.

Alsof het lot ons tartte verdween ze niet helemaal uit mijn leven. Nu, twee weken later, smelt de drama weg als sneeuw voor het zout in volle zon. Maar is het niet te laat? Ben ik te lang zo idioot geweest? Van de gedachte alleen al krijg ik jeuk. Jeuk in m’n poepert.