Jullie zijn slappelingen!

Wanneer ik de krant lees of naar het journaal kijk wordt ik diep triest. Vooral het nieuws uit Den Haag brengt mij in een enorme mineurstemming. Niet zozeer vanwege het nieuws op zich, daarvan weet je van te voren dat je er geen strakke plasser van gaat krijgen. Ook erger ik me niet meer zo vaak aan de politici met hun doorzichtige slappe excuses, hun misselijkmakende lafhartige argumenten en hun fantasieloze uitgestreken burocratische kutkoppen. Dat onze volksvertegenwoordigers huichelaars en ranzige zakkenvullers zijn om niet te zeggen regelrechte leugenaars en dieven is algemeen bekend. Dat ze er alles aan doen om hun eigen positie (lees geld en macht) veilig te stellen is ook niets nieuws.

Maar jullie ergeren me wel! Want waarom doen we daar met zijn allen niets aan? Toen Pimmetje met zijn sigaar in beeld kwam en mogelijk voor een nieuwe lijn zou gaan zorgen, waarbij ik even in het midden laat of die goed of fout zou zijn geweest, was het opeens ‘not done’ om op dit in veler ogen ‘foute’ figuur te gaan stemmen. Nee, dan kiest men weer voor de bekende weg, weer dat zelfde crapule dat nu ons land bestuurt. Die jongens die er terecht zijn uitgeflikkert zitten nu weer in diezelfde pluche slaapstoel en zoniet, bekleden zij nu een ambt dat een veelvoud van hun ministergage in het laadje brengt.

Je kunt klagen wat je wilt maar het zal niet veranderen zolang wij Europeanen en vooral wij Nederlanders weigeren het heft in eigen handen te nemen. Wij hebben voor deze slappe hap gekozen. Wij zijn verantwoordelijk voor die enorme kankerbende om ons heen.

Enkele honderden jaren geleden had het gepupel om de zoveel jaar een passende oplossing voor vergelijkbare omstandigheden. Dat noemen wij in de geschiedenisboekjes een Revolutie. Men toog dan gezamenlijk naar de residenties van de machthebbers, hakten de boel kort en klein, staken er de fik in en de machthebbers verdwenen voor een paar dagen in een cachot om vervolgens op de plaatselijk markt beschimpt, geradbraakt, gecastreert, gevierendeelt, gestenigd, gehangen of onthoofd te worden.

Ik ben er voorstander van dit volksgebruik in ere te herstellen. Ik zou zelfs het voortouw willen nemen ware het niet dat ik omringd wordt door louter slappelingen die hun hersens hebben laten verweken door de Endemolhollandmediaentertainproductions-clan. Ja ook jij! He jij… wordt eens wakker! Het kan toch veel leuker dan vanuit je luie stoel een beetje aan je pik friemelend naar debielige en suffe actiedocusoperotische bagger te kijken terwijl je uitgebluste harige muts op haar intertoysloffen het pils voor je aansleept? Graaf eens diep in je geheugen. Speelde je vroeger cowboy en indiaantje? Soldaatje? Riddertje of de drie musketiers? (Dat laatste was vaak lastig omdat je zelden met drie man was. Was er een te weinig dan liep je tegen een imaginaire derde musketier te lullen. Waren er meer dan drie, dan werd het altijd matten omdat iedereen een musketier wilde zijn). Of was je zo’n zorgenkind dat poppekleertjes maakte voor de immer geile Barbie? Nou dan…

Gooi je zapper in de plomp en kruip de schuur in. Tussen je tuingereedschap hangt zeker een werktuig dat al dan niet met een kleine aanpassing tot een geducht wapen kan worden omgesmeed. Anders kan je nog nooit gebruikte voorraad glimmende chrome vanadium DHZ spullen wel dienst doen als slag of steekwapen. Doe er wel een paar druppeltjes olie op, dan veeg je het bloed er zo weer van af en kun je het na gebruik weer netjes terughangen. Heb je geen olie, probeer dan een beetje boter of margarine. Géén croma, daar zit te veel vocht in en veroorzaakt roest en putjes. Voor de die-hard gardener heb ik ook een uitdaging: schroef de veiligheidskap van je zitmaaier en je beschikt al over een geducht moordwapen. Voor de man op de flat zonder opbergschuur: een lege of volle bierkrat voldoet ook als slagwapen. Voor de vrouwen onder de lezers die zich nu wellicht achtergesteld voelen: ook een strijkbout mag. Vraag manlief er een vette accu aan te koppelen om ook de stoomfunctie volop te kunnen gebruiken tijdens het afrossen van een politicus, diender of andere rijksambtenaar. Laat je fantasie eens los op een staafmixer of op je luxe gezichtsmasagestaaf. Mogelijkheden genoeg.

Nederlanders hadden ooit de reputatie mondig te zijn en acties te ondernemen zodra er maar een aanleiding voor te vinden was. En met actie bedoel ik dus niet het heen en weer sturen van ambtelijke, neuzelige en welbespraakte brieven. Of het schrijven van columns zoals deze. Wij waren ooit mannen van Jan de Wit. Mannen met een missie! Kruisvaarders. Laten we dus eindelijk eens uit onze roes ontwaken en tot aktie overgaan. We nemen als strijdkreet ’tatataaa tata taaaah’ (op de melodie van het A-Team). Dat zal ze angst in boezemen. Ik zie die lelijke vadsige angsthazen al door de gangen van ons parlementsgebouw rennen. Of onze Europarlementariërs door de straten van Brussel. Wat een machtig gezicht zal dat zijn. Als wormen zullen ze kruipen voor ons volksgericht en jij kunt erbij zijn. Ik heb tenminste de kloten om revolutionair te denken en te handelen. Wie volgt mij? Welke mannen en vrouwen…

Kut ik moet stoppen met schrijven… het vrouwtje roept. Mijn favoriete tv programma begint. ‘Schatjeuuuh, neem je mijn sloffen mee naar beneden? Ze staan geloof ik in de bijkeuken naast mijn hobby-schoenen. En neem je dan ook gelijk de pils mee?’