We zitten op een terras. Het is de eerste echt zonnige dag sinds weken dus ik heb mijn knetterbak de sporen gegeven en rijd naar het oosten om mij te treffen met een cx-verslaafde van het kaliber VC. VC wordt je niet zomaar. Dat even voorop. Daar ligt een verslaving aan ten grondslag. Verslavingen hebben de neiging zich te openbaren op de meest vreemde momenten en plaatsen. Mijn gesprekspartner loopt even de kroeg in om drank te halen. Zegt hij.
Ik zit achteloos naar voorbijdeinende billen en borsten te gapen als plots een stem vanuit de kroeg brult ‘jaaaa, vijf reacties…’ Enkele seconden eerder waren het er nog maar drie. Er staat dus een pc in de kroeg en die is online, maar dat is wel duidelijk, niet? Inmiddels, nu ik dit schrijf, zijn het er véél meer. Reacties dus. Ik heb net nog gecheckt.
Ik moest er erg om lachen. Hij zelf ook. Het eeuwig communiceren via het beeldscherm heeft hem RSI opgeleverd. Fase 2. Dan gaat je het lachen wel over. Althans, je kunt er maar beter niet al te lacherig over doen. We hebben het er dan ook over. Het is een serieus gesprek waarbij ik af en toe tot de orde moet worden geroepen omdat hij denkt dat ik niet meer luister. Vóór dat hij me op mijn afdwalende blik opmerkzaam kan maken zeg ik: ‘Ik hoor je wel… ik kan je echt wel volgen terwijl mijn ogen met iets heel anders bezig zijn!’ Ongelovig maar lachend kijkt hij me aan en vertelt verder.
Ergens midden in het gesprek loopt een vrouw langs. Ze zal ergens richting de 40 gaan, qua leeftijd, niet snelheid en draagt een olijfgroene stretchbroek. Geen twijfel mogelijk. Deze vrouw is gladgeschoren, draagt zelfs geen string en heeft de mooiste en meest ritmische billen die ik ooit in mijn leven gezien heb. Een electrisch stroompje flitst van mijn hersenpan naar mijn kruis en weer terug. Deze keer lukt het mij niet om het gesprek verder te volgen en ik ik leg mijn gesprekspartner met een handgebaar het zwijgen op.
‘Man, als ik díe vrouw zie, begrijp ik waar kannibalisme haar oorsprong heeft gevonden…’
Het is een mooi dag om gegeten te worden. Het wordt tijd om naar huis te gaan.
12 reacties
Martijn · 24 mei 2004 op 13:40
Whoehaha [img]http://smile.smilies.nl/376.gif[/img] Whoehaha [img]http://smile.smilies.nl/376.gif[/img]
Beste Viking, zet je Hans Andersom montuurtje even recht.
“Ergens richting de 40” impliceert dat ze het nog niet is. Dit was er eentje van voor de oorlog.
Het geen slip dragen ben je aan het mistaken met wel dragen van de TenaLady. En het ritmisch schudden van haar billen kwam waarschijnlijk doordat dat ‘elektrisch stroompje’ een zin later, eigenlijk ‘high voltage’ was en haar pacemaker op ‘full speed ahead’ zette.
Tenminste, dat zei die VC tegen mij.
Ik wist trouwens niet dat R@@F het aan zijn arm had…….tssss, waar zou dat nu van komen? [img]http://smile.smilies.nl/372.gif[/img]
Groet Martijn:-D
viking · 24 mei 2004 op 13:45
Dát verklaart waarom die k-monturen zo goedkoop zijn bij Hans A. 😀
(ik kan mijn smilies niet laten rollen, dus je zult het hiermee moeten doen)
Irma · 24 mei 2004 op 16:38
Hoe was het ook alweer?
Op een ouwe fiets moet je het leren…
Ik meen begrepen te hebben dat jij dat niet meer hoeft te leren…
Die Hans Anders, nèt even anders 😀 😛
Kees Schilder · 24 mei 2004 op 17:00
Zolang die fiets nog geen roestplekken vertoont zal je Viking niet horen 😀
Mosje · 24 mei 2004 op 20:28
[quote]en heeft de mooiste en meest ritmische billen die ik ooit in mijn leven gezien heb.[/quote]En je kunt maar beter niet al te hooggeplaatst zijn, anders mag je ze nog niet eens aanraken!
pleuro · 24 mei 2004 op 21:39
[quote]Ergens midden in het gesprek loopt een vrouw langs. Ze zal ergens richting de 40 gaan, qua leeftijd, niet snelheid en draagt een olijfgroene stretchbroek. Geen twijfel mogelijk. Deze vrouw is gladgeschoren, draagt zelfs geen string en heeft de mooiste en meest ritmische billen die ik ooit in mijn leven gezien heb. Een electrisch stroompje flitst van mijn hersenpan naar mijn kruis en weer terug. Deze keer lukt het mij niet om het gesprek verder te volgen en ik ik leg mijn gesprekspartner met een handgebaar het zwijgen op.[/quote]
It wasn’t me! :laugh: :laugh: :laugh:
(klik onder je geschreven bericht naast de smilies op [b][meer…] [/b]zelfs jij kan ze nu laten rollen!!! (en niet alleen uit je oogkassen!:-D )
Ma3anne · 24 mei 2004 op 22:00
[quote]als plots een stem vanuit de kroeg brult ‘jaaaa, vijf reacties…’ Enkele seconden eerder waren het er nog maar drie. [/quote]
Dit vind ik het grappigste stukje.
Mijn reden om bij zoveel mogelijk columns een reactie te zetten: een CX-junk een beetje blij maken. 😉
Was het niet Nostradamus toevallig in die strakke groene broek? (vrij naar Hans Teeuwen)
Eftee · 24 mei 2004 op 22:45
Ik ben eigenlijk wel heel nieuwsgierig of je nou ook nog gegeten bent die dag….. 😀
Shitonya · 24 mei 2004 op 23:20
Zo lekker om op te eten…heerlijke uitspraak waar je boeken over kunt schrijven, smakelijke column 😛
Hans · 25 mei 2004 op 01:41
Als de tanden gewenst zijn en het vlees mals en sappig…. dan is er niets mis mee om te eten of gegeten te worden.
Ik moet me bij oorlelletjes altijd inhouden om niet effe door te bijten…. 🙂
Louise · 25 mei 2004 op 20:54
Ach joh, van kannibalisme kun je in ieder geval geen rsi krijgen… 😛
WritersBlocq · 11 oktober 2005 op 22:16
… en van RSI geen kannibalisme, toch… 😮 😮 😮