Klakkeloos in Kampala (2)

De volgende avond hebben wij ons bij Hakuna Matata volgepropt met varkensvlees, friet, salade en rode wijn voordat we naar een drukke bar gingen om pool te spelen en daarna hebben we tot in de kleine uren gedanst. Een bijna perfecte avond met een vrouw met een bijna perfect lijf, waarvan ik tot de zonsopgang kwam gretig genoot. Wat ik vreemd vond was dat ze een eigen flat had, en groot ook. Dit komt niet vaak voor in Afrika, en zeker niet bij dames die in bars rondhangen om een man aan de haak te slaan. Ze legde uit dat haar voormalige vriend daarvoor betaalde, ondanks het feit dat ze uit elkaar waren gegaan. Niet echt een geloofwaardig verhaal, maar op dat moment had ik geen plannen om een langdurige relatie aan te gaan, dus who cares?

PAUZE: Wat een ongelofelijk toeval – ik heb de laatste 2-3 jaar niets van haar vernomen en tijdens het schrijven van dit stuk, stuurt ze zomaar een email. “Hoe gaat het met je?” Heel vreemd, des te meer gezien de omstandigheden waarin we ons bevonden in Kampala.

Het leven ging door, we bleven contact houden via email en chat en enkele maanden later bracht ik weer een bezoek aan Kampala, maar deze keer speciaal om haar te zien en beter leren kennen. De eerste paar dagen ging alles goed maar al gauw begon ze ruzie te maken over de kleinste dingen. Op de vierde avond zat ik met buurvrouw te kletsen terwijl Betty wat boodschappen deed voor de avondmaal. Schok: buurvrouw vertelde mij dat Betty de laatste maanden veel “vriendjes” in huis had gehad. Voor mij was het onmiddellijk duidelijk dat ze eigenlijk geen EX-hoertje was en ik besloot meteen te vertrekken.

Snel pakte ik alles in. Ik had geen telefoon bij me en ik moest een vriend van mij, Paul, bellen en hem vragen om mij op te halen, dus ik pakte de tweede telefoon van Betty (volgens mij had ze er zelfs drie) en begon in het pikkedonker naar de stad te lopen.

Vlak voordat ik op de verharde weg kwam, reed een boda-boda (een soort taxi motorrijder) langs en bracht mij en mijn grote koffer naar de bar. Vandaar belde ik Paul en hij bracht mij naar het huis van een andere vriend, Bernard. Ik was voorlopig veilig, maar ze had al enkele boodschappen achtergelaten op de foon en ik wist dat er gevolgen zouden komen.

En die kwamen per vrachtwagen. Eerst hield ze niet op met bellen – Give me my phone back! Give my fucking phone back! You bastard, I’ll have you killed if you don’t give my phone back!”

“Ik leen hem, je krijgt hem terug als ik terug naar Engeland ga.”

“Ik laat je godverdomme vermoorden!!”

Ik zette hem dus uit en gebruikte hem alleen als dat nodig was. Probleem was, ik wilde terug naar de bar gaan, want daar waren alle mooie dames. Ik besloot dus om hem meteen terug te geven, maar eerst wilde ik haar zien boeten voor dat liegen. We maakte een afspraak om elkaar te ontmoeten in de bar, rond 6 uur ‘s avonds. Ik was er al toen ze aankwam en net als bij iedereen probeerde de uitsmijter haar tas te doorzoeken, maar ze was al veel te kwaad voor zulke onzin. Ze drong door en kwam tegenover mij zitten.

“Geef mij nu onmiddellijk mijn telefoon terug!”

“Natuurlijk”, zei ik kalm, “maar eerst moet je me vertellen waarom je tegen me loog en met al die mannen naar bed ging, slet.”

Ik was totaal niet voorbereid voor wat er toen gebeurde.