Klantvriendelijk

Die meneer is een middagje stadten. Winkelen kun je het niet noemen, want hij heeft niets nodig. Dat neemt niet weg dat je dan toch wel wat winkels in en uit kunt lopen, gewoon om te zien of er wellicht artikelen zijn die je interesseren en heel misschien toch wel tot kopen noden. Hij gaat bij een herenmodezaak binnen. Een mevrouw achter een toonbankje kijkt even op. Het is nog er stil in de stad, en zo ook in deze zaak. De mogelijke klant is nog voorin, de kassa met de verkoopmevrouw achterin. Ze twijfelt, maar verlaat haar stek en drentelt richting klant. Nog een stukje er vandaan doet ze alsof ze frommelt aan een trui die aan het kledingrek hangt.

De volgende dialoog ontspint zich:
“Kunt u het vinden, meneer ?”
“Nee mevrouw, want ik ben niets kwijt. Ik kijk alleen maar wat rond”

Dat had ze niet verwacht, zo’n antwoord. Eerlijk gezegd is ze er wat door in de wiek geschoten. Moet ze van haar baas klantvriendelijk zijn en mogelijke kopers met raad en daad terzijde staan en dan wordt je op zo’n manier te kijk gezet. Vlot besluit ze van repliek te dienen.

“U loopt nu wel hier in de Koopgoot meneer, maar u zou langs de rivier moeten gaan wandelen.Komt u vast langs de Euromast en als u daar naar boven gaat dan kunt u nog eens lekker rondkijken!!!!” “Meneer” (“klant” is hij uiteraard niet geworden) beent de winkel uit, moppert nog zoiets als”zuurpruim”, en vervolgt zijn weg.

Zo’n voorval toont nog eens dat het in winkels niet altijd even soepeltjes verloopt tussen “de ene kant van de toonbank en de andere”. Dat is ook niet zo verwonderlijk. We zijn allemaal mensen en hebben allemaal eigenaardigheden.De één wil vanaf het eerste moment “service” en waar mogelijk hulp en bijstand krijgen, de ander “rommelt liever zelf maar wat aan” en daartussen is nog van alles mogelijk.
Ik reken mezelf tot de categorie die het liever zelf uitzoekt en vind het maar zozo indien het verkoopvolk gelijk op je af schiet. En het “gegluur” vanachter winkelrekken, al of niet via spiegels, om te zien wat “die allemaal uitvreet” ben ik al helemaal niet van gediend.

“Klantvriendelijk” staat hoog genoteerd bij de superieuren in de middenstandszaken. In supermarkten, waar de ene klant vlot de vorige opvolgt, kan je vaak zien waar dit toe leidt. Een kassamevrouw(tje), die elke klant op dezelfde monotone wijze achtereenvolgens “goeden middag” en “prettige dag verder” (of soortgelijke stereotype uitdrukkingen) toewenst, tegelijkertijd alle streepjescodes langt het ruitje tovert, maar voor de rest er als een zoutpilaar bij zit, is dat de klantvriendelijkheid die men voor ogen heeft als superieur ? Nee toch ! Uitvoerige conversatie met de klant is evenmin nodig maar een wat vrolijker aanblik, enige interesse in “je vak”, de klant een blik waardig gunnen, een glimlach misschien, komt dat niet veel beter over ?

Ben ik een zeurpiet ? Ik hoop van niet en stel vast dat het aantal verkoopmedewerkers dat mij niet irriteert veel groter is dan het aantal dat dit wel in meerdere of mindere mate doet. Ik besef ook wel dat al die medewerkers in de winkels ook maar gewone mensen zijn die er niet altijd even opgewekt en vrolijk bij kunnen zitten, lopen of wat ze doen.

En moeten wij, die klanten, ook niet wat toleranter zijn ? Wat meer “verkoopstervriendelijk” wellicht ? Laten wij daar ook eens wat vaker aan denken !!!