Ambtenaren. Klerelijers! Zo, dat lucht op. Ik wil ze niet allemaal over één kam scheren hoor, maar typisch is het wel weer. Als ze nog maar dénken dat ze moeten werken, krijgen ze het al Spaans benauwd. En als je er dan nog iets over durft te zeggen, dan heb je de poppetjes helemaal aan het dansen. Nee, ik wil echt niemand op zijn teentjes trappen, ik leef er immers met een samen, maar oh oh oh wat kan ik op ze schieten momenteel. Al een jaar zijn we inmiddels bezig om een stuk grond te kopen in ons oergezellige dorp. Een jaar ja…en nog steeds geen bouwvergunning. Beloven en niks doen, dat kunnen ze goed bij ‘Dé Gemeente’. Oh ja en iemand van het kastje naar de muur sturen, daar zijn ze ook kampioen in. Ze zouden er een prijs voor uit moeten reiken. Ik bedoel, best knap toch om acht uur aan je bureau te zitten en nog steeds voldoende pulkjes in je neus hebben om eruit te halen. Kunnen ze hun eigen trofee van maken. Een pulktrofee. Klerelijers!
Eerst ons 500 euro afhandig maken om optie te nemen op een stuk grond, waar we direct op zouden kunnen gaan bouwen. Als het dan uiteindelijk toch geen bouwgrond blijkt te zijn, moeten ze er maandenlang over nadenken of ze wel wíllen dat er op gebouwd gaat worden. En omdat ze dan na moeten denken, wat wel heel hard werken is voor onze heren ambtenaren, willen ze daar graag ook nog 1000 euro voor ontvangen. Net toen ik de telefoon wilde pakken om ze de pokken vol te gaan schelden, zagen ze in, dat dát toch net iets teveel van het goede was. Nee, het nadenken was gratis, maar dan zou het wel ietsiepietsie langer gaan duren. Klerelijers!
Driekwart jaar later zijn ze eruit. Ja, er mag op gebouwd worden. De tekeningen kunnen worden ingestuurd. Of we er wel even rekening mee willen houden, dat ze het druk hebben. Tijdens een kopje koffie worden de tekeningen onderaan de stapel gelegd en blijven daar voorlopig liggen. Zolang er namelijk koffie in het kommetje blijft zitten, moeten ze blijven drinken. En drinken en werken, dat gaat niet samen. Pas als er na maanden een onderhoudsbeurt aan de koffieautomaat gepland staat, hebben ze even tijd om de tekeningen te bekijken. Maar niet te lang hè, want om drie uur moet er opgeruimd worden natuurlijk, dan is het bijna tijd om naar huis te gaan. Klerelijers!
We zijn inmiddels een jaar verder en jawel hoor, ze hebben de tekeningen bekeken. Snel even tussendoor met een half oog. Maar met dat halve oog hebben ze wel gezien dat ze deze tekening nooit goed kunnen keuren. Nee, de vrouwen van de welstandscommissie zijn blijkbaar ongesteld, de mannen zijn vervelend omdat ze niet op hun vrouwen mogen en daarom zit er in óns huis een raam verkeerd. Kunnen we wéér opnieuw beginnen. Muggenzifters! Klote ambtenaren! Klerelijers! Zo, dat lucht op.
11 reacties
klapdoos · 5 september 2006 op 12:56
Wendy, mijn vrouw is ook een ambtenaar. En je weet wat ze ondering zeggen hé??
Het enige dat werkt is het hout van hun bureau!!
Moest er wel om lachen, maar meis het was echt geen leedvermaak hoor..
Groetjes van leentje 😮 😮 😀 😀
DreamOn · 5 september 2006 op 14:12
Wat een geweldig column, lekker cynisch en zeer herkenbaar.
Die machtsspelletjes zijn om uit je vel te springen! Misschien hebben ze die grond heimelijk wel voor zichzelf gereserveerd op hun pulktrofeetje op te zetten!
Stuur ze deze column maar toe. Als ze over twee jaar aan toe komen om em te lezen, misschien schrikken ze dan wakker…..om tot de conclusie te komen dat de koffie koud geworden is… 😮
Li · 5 september 2006 op 19:20
Goed zo Wendy, schrijf het maar van je af. Brul het desnoods door de telefoon van de desbetreffende afdeling. 😡
Maar wacht voor de zekerheid totdat de goedkeurign binnen is want anders zou het best wel eens een tienjarenplan kunnen worden.:-)
Li
DriekOplopers · 5 september 2006 op 20:00
De ergste belediging van de burger is het Pikmeer-arrest. Dat zegt -simpel gezegd- dat ambtenaren nooit aansprakelijk mogen worden gesteld voor hun fouten. Hoogstens mogen ze door de strafrechter worden vervolgd bij ambtsmisdrijven, maar dat is wat anders.
Je staat als burger dus machteloos.
Route: gemeentelijke ombudsman, en anders Nationale Ombudsman. En veel lawaai in media. En daarbij niet de ambtenaar aanspreken, maar de verantwoordelijke wethouder.
Goed opgeschreven verhaal, ik schaam mij soms dood voor mijn ex-collega’s.
En kom je ze tegen in een donker steegje? Slaan. Hard!
Driek
prikkels · 5 september 2006 op 21:20
Geweldig genoten van je scheldkannonade. Wens je veel geduld toe en zal duimen dat het je toch nog mag lukken.
KawaSutra · 5 september 2006 op 23:22
Er bovenop blijven zitten Wendy, dat is het enige dat soms werkt. Op die manier heb ik een keer een bouwvergunning losgepeuterd voor een aanbouw die volgens de betreffende ambtenaar niet kon i.v.m. het bestemmingsplan. Je moet je zoveel mogelijk verdiepen in de procedures etc. en dan lul je ze zo onder tafel. Dat lukt jou vast wel! 😀
KingArthur · 6 september 2006 op 13:58
Wat een bevalling zeg. Je zou er een kind van krijgen. Lekker he, even kankeren :-).
Prlwytskovsky · 6 september 2006 op 18:42
Ambtenaren nemen er de tijd voor en vertrouwen meer op het lot terwijl de westerse mens direct resultaat wil zien. 😛 😛 :-P. ahahahaaa Hartstikke goed Wendy.
wendy77 · 6 september 2006 op 20:52
Met dank voor alle reacties weer.
Driek: ik was er inderdaad al achter intussen dat je ze niks kunt maken, sterker nog, als ze denken dat je ze wel kunt schieten, duurt het allemaal NOG langer.
Li: ik ga jouw raad maar opvolgen denk ik. FF wachten tot de vergunning en dan…..BAM!
Ma3anne · 6 september 2006 op 22:46
Oke Wendy! Geef ze van katoen! 😀
Mosje · 6 september 2006 op 23:21
Zo Wendy77, nog net voor je van de voorpagina afkukelt, kan ik je bij de kladden grijpen.
Weet je wat ik, als voormalig ambtenaar, wel eens tegen mijn collega’s zei, als het over lastige vrouwelijke burgers ging?
Als ik het hier zou opschrijven werd ik voor vijf maanden van deze site verbannen. Wil je het in een persoonlijk berichtje?