Kloten

,,Miljoenen mensen kopen hun spullen bij dit Zweeds woonwarenhuis, dus waarom zou het precies bij ons misgaan?” Meneer Li praat zich de blaren op de tong terwijl hij door de catalogus bladert. De pagina met daarop de modellen Krispiesjips, Wratjepick, en Lesvjisk, is gemarkeerd met een ezelsoor. Hij tikt met zijn vinger op het plaatje Lesvjisk en verzucht: ,,zeg nou zelf, dit is toch een prachtledikant?” Ik knik bevestigend. De sierlijk gewelfde voor- en achterkanten zijn fraai afgewerkt met ronde knoppen. Het ledikant is gedecoreerd met roomwitte kussens en dromerig linnengoed. Met dit model wordt onze slaapkamer vast en zeker omgetoverd tot een romantische bruidssuite. Toch vergeet mijn bedgenoot een klein detail namelijk: dat hij met iemand is getrouwd bij wie ‘miss lukt’ op het voorhoofd gerimpeld staat. Dan is kopen bij dit Zweeds woonwarenhuis een uiterst riskante onderneming. Omdat ik de rotste niet ben, reis ik met hem mee naar Delft om het ledikant met de onuitspreekbare naam te bewonderen, uit te testen, te bestellen en thuis te laten bezorgen. Wel besluit ik om, tijdens het monteren, veilig beneden te blijven. Weliswaar met gespitste oren om elke verwensing richting Zweden te onderscheppen.

Maar het blijft wonderlijk rustig boven. Het geluid van scheurend karton wordt afgewisseld met hamergetik. Af en toe roep ik schijnheilig: ,,Gaat het schat?” en verwacht het antwoord: ,,er ontbreekt een plank. Ik mis schroeven. Het hele bed is zoek ,, Maar hij jubelt : ,,De bouwtekening klopt, alles is compleet, het gaat als een tierelier.” Ik krul mezelf met een boek op de bank en antwoord laf: ,,roep maar als je klaar bent, want als ik nu mijn neus om de hoek steek dan zal je zien dat ledikant Plofrisk spontaan in elkaar zakt.” Na urenlang getik, geklop en gehamer, klinkt eindelijk de verlossende zin: ‘Hij is klaar’. Ik hol naar boven en gooi de slaapkamerdeur open. Het ledikant staat en meneer Li glundert: ,, Mooi bed he?”

Ik vergaap me aan het ding en gaap mijn echtgenoot schaapachtig aan. Heel even overweeg ik of ik zijn droom wel moet verstoren. Ik schud hem wakker en fluister: ,, Hij is prachtig. Alleen jammer dat we dit ledikant niet hebben besteld.” Ik wijs naar het bedbakbeest waarvan de voorkant de halve muur in beslag neemt. Wijs naar de achterkant die verdacht veel op de duwstang van een kinderwagen lijkt en druk de catalogus onder zijn neus. ,,Zet er vier wielen onder en we slapen in een tweelingkinderwagen in plaats van in een bruidsuite.” De onderkaak van mijn doe-het-zelver zakt richting laminaat. Verschrikt vergelijkt hij de bouwtekening met het romantische plaatje dat in de catalogus staat, en komt tot de ontdekking dat twee verschillende ledikanten dezelfde naam dragen. Wij hebben de verkeerde in huis gehaald. .
En dat is Kløten.
Zwaar Kløten.