Koeleur lokaal

Op het enorme weiland waar we ver weg de horizon zien liggen compleet getekend met kerktoren, groen van bomen en bossages overhuifd door grote wolkenluchten, lopen groepjes mensen te klungelen met een bal en een soort schoffel. Ze tellen hoe vaak ze moeten slaan om de bal in een onzichtbaar putje te laten rollen. Het ziet er niet alleen landelijk, maar vooral landerig uit. De eigenaar van de boerderij is kampeerboer geworden. Hoeft die slimmerd ook niet meer vroeg te gaan melken. Hij loopt met een stok achter de golfers aan alsof hij een stel oude koeien naar een andere wei gaat brengen. Koeien die zelf allang de weg weten. ’s Middags hebben we ons stram gemeld met het kampeerbusje naast de wapperende vlag van het kamperen-bij-de-boer-genootschap. Zojuist vers lid geworden van deze godsdienst besluiten we het meteen in Noord-Holland te gaan meemaken. Het rechthoekige veldje met schrikdraad omgeven is bijna leeg als wij erin rijden. De boer, donkerbruin van het voor hem dito buitenleven, lacht zijn ontregelde gele tanden bloot na elke uitgesproken zin en ook nog tussendoor. Hij draagt een overall en klompen, zijn toeristenuniform. Verontschuldigt zich omdat er boerengolf en een barbecue in de namiddag zullen plaats vinden. Het jaarlijkse uitje van de vrijwillige brandweer. Lijkt me bij het aansteken van het vuurtje trouwens wel lastig. Zouden ze niet automatisch gaan blussen zo gauw het even oplaait?

In luie stoelen hebben we ons geposteerd met wijn en nootjes en bekijken eerder genoemd golftafereel. Wat een slome zooi! Eerst wordt een proefronde gemaakt, het lijken net monniken van een stille orde. Na de pauze keren ze terug voor het ‘echie’. Dat is een stuk leuker. Ze slaan de bal met hun handen het putje in of doen alsof en rommelen door, lachend en schreeuwend. Een paar hele dikke vrouwen met gebloemde kunststofblouses slaan steeds pollen gras weg in plaats van de bal en een anorexische dunne zwiept hem hoog voorbij alle holes de sloot in. Gejuich. Sommige mannen hebben een glas bier in de hand en wankelen zo’n beetje mee, gooien de genummerde palen om, ondertussen onverstaanbare aanmoedigingen mompelend of schuine bakken of die twee door elkaar heen.

Hoe leger onze fles wijn hoe lolliger vinden we het pastorale kijkspel. Echt jammer dat ze stoppen, de laatste golfers stapelen zelf alle spullen op een kar.
De boer heeft het goed voor elkaar. Wanneer we even later onze wijntjes gaan lozen bij de toiletten achter de stal, nodigt hij ons grijnzend voor een drankje uit. Net komt de plaatselijke slager weggooiborden, dito bestek, vette salades, impotente stokbroden en bleke worsten brengen. De barbecue brandt al, de mannen houden zich in. Hun rode brandweerwagen staat prominent geparkeerd. Wij gaan al gauw terug naar ‘ons’ veldje waar nu jonge vogels van hun ouders vliegles krijgen. Als achtergrondgeluid vermengen rinkelende glazen zich met steeds hardere stemmen.

Wat ik hoop gebeurt niet: een lekker brandje waarheen een slingerende auto met laveloze brandweerlieden zijn weg zoekt. De sirene extra hard aan en de mannen zingend en lallend eerst een paar rondjes om de brand heen met halfvolle bierglazen klinkend en de helmen op één oor.