Kou van A -elose-

Ik dacht dat ’n chirurg ’n opdracht aan zijn mamma gaf. Dat zij maar rap huwt, of zo. Blijkt dat ’t om ’n wond gaat. ’n Auto had ’n botsing op ’n boom waarbij ’n man door ’t raam vloog. Aan zijn hoofd was ’n groot gat zichtbaar. Ik hoor ‘t nog maar half, ‘k baal daar van. Oorzaak van dat ‘k maar matig hoor is dat ‘n oor van mij praktisch niks door krijgt. Mijn oorapparaat links, daar waar ’t inkomt blijkt nog prima. Dat hoort nog zoals ’t hoort. ’t Oor waar ’t normaal uitkomt, daar is ’t mis. Waarschijnlijk ’n prop in ‘n buis zodat praattoon uitdooft voordat ’t woord of ’n zin in mijn hoofd komt.
’t Wordt wat lastig als ik ’n uitnodiging krijg van ‘n vrouw voor ’n dag uitstap. Dag uitstap, dacht ik nog maar kom, ik hoor ’t aan, ’t is poging waard, ook omdat zij zo prachtig is. Haar haar blinkt zo mooi, zo mooi, dat ’t lijkt of zij ‘n shampoo nam wat zij waard is. Haar mond zit vol puntgaaf ivoor. Ik had zin in haar, maar als zij plots wat praat nabij mijn oor dat nog hoort schrok ik. ‘t Was bij ’t ontbijt, na ’n nacht vol vuur, dat zij mij aansprak. ’t was alsof ’n vis naar lucht hapt. Haar mond is dan o zo rond. Nadat haar mond vlak bij ’t oor is dat nog hoort stoot zij ’n soort zin uit. ‘Kou van A!’ Ik kon haar mondstand nog van ’t laat uur, maar ‘k dacht dat ’t natuurlijk was, dat ’t zo hoort. Dus dat is ‘t, wat zij constant, ’n nachtlang sprak, wat onhoorbaar was voor mij. Ondanks dat wat ik dan wist blijf ik bij haar. Mijn God, ik hou van haar. Ondanks haar spraakstoornis