Kunstgebitten

Beste lezers en lezeressen, heeft u allen nog uw eigen tanden? Mag ik u dan, zelf drager van een kunstbovengebit, een goede raad geven? Pas goed op uw tanden en poets zo vaak mogelijk. Want met een prothese kan een mens heel wat narigheid beleven. Ik was een jaar of 25 en werkte op een kantoor. Ik had toen een zogenaamde partiële bovenprothese, dat wil zeggen: een plaatje met vijf kunsttanden. Dat kwam omdat in die tijd tandartsen minder vaak tanden en kiezen vulden dan tegenwoordig en nogal gauw alles eruit trokken, waarschijnlijk wegens te veel patiënten en tijdgebrek. Op een dag had ik hoofdpijn en ik was zo ziek als een hond en zo misselijk als een kat. Op kantoor kotste ik op de wc, maar ongemerkt braakte ik ook dat gebitje eruit en spoelde het meteen door de wc. Mijn collega’s hadden de dag van hun leven toen ik met vertrokken mond en slissende stem aan de chef vroeg of ik wel naar huis mocht omdat ik misselijk was en mijn kunstgebit door de wc gespoeld had. Ze sloegen elkaar op de schouders van het lachen en zelf verliet ik zo snel mogelijk het pand om thuis bitter te wenen.

Een vriend van mij had ook wel eens pech met zijn kunstgebit. Op zekere dag maakte hij een wandelingetje en bij een brug gekomen leunde hij even ontspannen over de leuning om naar de bootjes en de lekkere wijven te koekeloeren. Hij dacht net: ‘Jonge, jonge, wat is het leven toch mooi’, toen hij even moest hoesten en zijn kunstgebit in het water viel. Het was diep water en aan het gebit weer opvissen viel niet te denken, zodat mijn vriend maar gauw beschaamd met ingevallen mond naar huis is gegaan om eens goed uit te huilen bij zijn moeder. Een tandarts kan niet toveren, zodat je altijd wekenlang op een nieuw gebit moet wachten. En dus ook wekenlang voor gek loopt en niet of nauwelijks over straat durft.

Zelf ben ik altijd een liefhebber geweest van zoete drop en dan speciaal die nogal taaie muntdrop. Het is mij echter verscheidene keren overkomen dat bij het kauwen daarvan een voortand van het gebit afbrak. Zodat ik van ellende maar ben opgehouden met die drop. Jammer, want voor die drop mag men mij anders ’s nachts wel wakker maken, alsmede voor ijs met slagroom of paprika chips. Ook is het mij enkele keren overkomen dat het hele bovengebit doormidden brak. Het zal je maar gebeuren op de trouwdag van je dochter of, erger nog, op je eigen trouwdag.

Jaren geleden toen ik nog geen uitgebluste huismus (PLAGIAAT: gestolen van Eddy Kielema, gvd!) was, ging ik nog wel eens ergens naar toe om te proberen in een wild feestbeest te veranderen, wat nooit lukte want het zit er niet in bij mij. Daarom ben ik ook een Outsider. In bardancing Bonanza kregen een paar jongens ruzie. Ze werden er door de bareigenaar uitgestuurd. Buiten op straat zouden ze het uitvechten. Die ene jongen stond al dreigend in de bokshouding en schreeuwde woedend: ‘Ik sla je voor je vreet’, toen zijn kunstgebit uit zijn eigen vreet op de stoeptegels aan diggelen viel. Ik hoor hem nog razen: ‘Godverdomme, nu is mijn kunstgebit ook nog kapot.’

Nu heb ik het nog niet eens over loszittende en klapperende kunstgebitten. Wij hadden vroeger een leraar die daar last van had, waardoor zijn vervelende lessen een bron van vermaak werden.

Het schijnt bovendien nogal eens voor te komen dat mensen nauwelijks eten kunnen vanwege een slechtzittend en pijnlijk kunstgebit. Die misère is mij gelukkig bespaard gebleven, maar het zal nu wel duidelijk zijn:

Bent u in het bezit
van een gezond eigen gebit
en eet u met gemak alle spijzen
dan mag u zich gelukkig prijzen!