Ik ben ruim vier jaar getrouwd. Het woordje ruim (was eerst al) voegt weinig toe aan het melancholieke gevoel van eeuwig. Niet dat ik iets tekort kom, want ik krijg echt alles wat ik wil en dat nog in veelvoud. Waarom dwalen mijn gedachten dan altijd af naar andere vrouwen? Is het spanning? Is het lust? Is het bewijsdrang? Egotripperij? Jagersinstinct? Is het de natuur? Aanspraak? Te weinig borstvoeding? Onzekerheid?
Is het liefde?

Er is een meisje in mijn omgeving (dat is vaag genoeg) waar ik vaak mee praat.
Zij is gelukkig getrouwd, althans dat zegt zij.
Ik voel mijn meer dan warme belangstelling voor haar. Niet dat ze nou zo mooi is als Georgina. Nee geen fantasiën over sex. De lust kan ik in dit geval (en alleen in dit geval) doorstrepen.
Ze is ontzettend grappig en terwijl ik thuis nooit iets te zeggen heb, praat ik met haar over alles. Onze gesprekken zijn als een reis zonder bestemming.
Ik heb lang borstvoeding gehad weet ik (duh)…..die streep ik door.
Ik merk dat ik haar wil aanraken en met een amicale touch kom ik altijd weg. Ik zie dat zij ook contact zoekt. Net even een vluchtige hand op mijn arm. Zij kijkt me altijd meer dan aan, maar niet genoeg. De perfecte balans tussen interesse en gezelligheid. Aan de grens van verlangen en warmte maar ik heb geen paspoort.
Onvoldoende voor een signaal. De vrouwen hebben dit van nature, zo lijkt het.
Er brandt iets, maar ik krijg alleen de rook te zien en niet het vuur, ook als ik hoger klim.
Jagersinstinct? Zeker iets wat bij mij past maar dan in combinatie met lust, niet met het bij iemand willen zijn. Aandacht? Bewijsdrang? Egotripperij? Nee, ik heb niet de drang om mijzelf te bewijzen door aandacht of veroveringen. I kiss but dont tell.
Onzekerheid daar kan ik wel iets mee. Er zijn genoeg zaken waar ik onzeker over zou kunnen zijn, maar daarover ken ik geen schaamte. Ik ben open in dit soort zaken (waar blijven dan de voorbeelden hoor ik enkelen denken. Vanwege o.a. beperkte ruimte is mijn antwoord: Tja stel maar een gerichte vraag: lichamelijke onzekerheid? geestelijke onzekerheid?)
Maar toch dwarrelt zij te vaak rond in mijn gedachten. De laatste tijd? Nee, eigenlijk al sinds ik haar ken. Soms wat meer soms wat minder. Soms een hoofdrol, soms een figurant. Geen verhaallijnen. Geen dromen. Ze is er gewoon.
Is het natuur? Misschien hebben meer mannen dit. I dunno.
Is het liefde?
Er is spanning. Ik voel het.
Heb ik mijzelf onder controle? Mijn geest niet, mijn handelen wel. Ik zoek bewust contact en ik zoek bewust de grenzen. Ik leg de bal bij haar neer. Steeds duidelijker.
Ik vaar naar de afgrond van de zee door mijn Sirene, al zingt zij nog niet.
Ik ben niet de baas. Zij is de baas.
“Kom je nou godverdomme naar bed. Je zou toch vroeg komen?? Je hebt alleen nog maar tijd voor je kutcolumns” schreeuwt mijn vrouw, die in de slaapkamer naar Jensen kijkt, met hoe ziek is het lot, Georgina Verbaan.
Mijn vrouw is de baas.
Ik wordt geleid door vrouwen. Ik ben de gevangene van de Femalocratie
Column X is mijn nieuwe geheime vrijheid. En zeg me niet dat de redactie wordt geleid door vrouwen!


10 reacties

archangel · 26 november 2004 op 13:35

Leuke column! En een bekend fenomeen voor vele mannetjesmensen, denk ik 😀

sally · 26 november 2004 op 13:47

Hebben mannen dat ook? 😀 😀

Bakema_NL · 26 november 2004 op 16:49

[quote]Hebben mannen dat ook? [/quote]

Precies, alsof vrouwen dat inderdaad niet kennen.
Ten eerste is de jacht nog altijd het leukste en uiteraard kan uiteindelijk lust een factor zijn. We zijn allemaal net mensen zeg. Het is alleen de vraag of je jezelf kunt bedwingen of aan het gevoel gaat toegeven. Maar vreemd is het zeker niet.

viking · 26 november 2004 op 17:34

Dju nog an toe! Hoe moet ik daar nu op reageren zonder Poppeduifjes toorn te moeten uhhh dingesen…

Wright · 26 november 2004 op 18:00

[quote]terwijl ik thuis nooit iets te zeggen heb, praat ik met haar over alles.[/quote]

Ai…:-o

[quote]Je hebt alleen nog maar tijd voor je kutcolumns” schreeuwt mijn vrouw, die in de slaapkamer naar Jensen kijkt [/quote]

En daar gaat ze twee keer de fout in!! 😀

Zoals Sally al zei: Heel herkenbaar!
Niets is moeilijker dan sleur voorkomen in een relatie.
Het streelt natuurlijk je ego, zo’n vrouw die nog in je ziet wat je vrouw vier jaar geleden ook in jou zag.

😉

melady · 27 november 2004 op 01:33

[quote]kutcolumns” [/quote]

Hadden ze maar een kut.

(H)eerlijke column..herkenbaar:-o

Melady 🙂

pepe · 27 november 2004 op 08:58

Met plezier en toch ook wel herkenning gelezen.

Kees Schilder · 27 november 2004 op 12:02

De discussie naar aanleiding van dez steengoeie column, valt me zwaar tegen. 😀 😀

Raindog · 27 november 2004 op 12:59

Oh jee, ik ben het wel een beetje met Kees eens geloof ik. Na zo’n column is het laatste onderwerp waar je over moet praten columns. Wat een openhartigheid zeg. Stel nu eens dat wat jij met je sirene hebt net zo echt is als wat Georgina heeft? Als we je aan de mast van dit schip vast moeten binden dan laat je het maar weten. In dat geval raad ik je aan, voor je eigen bestwil, dat dan te doen voordat het zinkt. Doe je de groeten aan je Calypso? Ik ben trouwens benieuwd of zij zo’n bos hout heeft waar je op kunt drijven als je er een vlot van maakt.

Think about it…. en niet meer Jensen kijken. Anders zul je namelijk nooit iets hebben om samen over te praten.

Ma3anne · 28 november 2004 op 11:13

Verboden vruchten zijn altijd lekkerder. Dat wist Eva al… 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder