Lolly in vrede

Volgens mij is er een rat overleden in mijn baarmoeder, want het riekt hier verdacht smerig. Lijkenpikkers veranderen van baan en werken tegenwoordig als necrofiel in verpleegtehuizen. Continu in afwachting op ontbindende lijken welke ooit in een ver verleden in een luier hebben gezeten. Ooievaars brengen geen baby’s meer, maar opwarmmaaltijden om zo al die liefde bedrijvende tweevoeters tevreden te houden. Alsof er een kindertehuis voor bevers mijn handen heeft aangevallen. Ik moet nog altijd eens stoppen met vingerkluiven, maar hoe? Ik kan moeilijk de hele dag wanten dragen, stront op mijn vingers smeren of mijn vingers eraf laten bijten door hondsdolle lama’s. Probleem is altijd dat er chaos ontstaat als je denkt, praat, luistert, slaapt, schrijft, moe bent en dergelijke meer. Chaos als leidraad. Aan het begin is het als koffie. Smerig als een beschimmelde geitenkaas, maar op den raak je eraan gewend en weet je niet beter. Tot op heden aan toe vind ik koffie nog steeds ronduit walgelijk, dus ik geniet met volle teugen van mijn overheerlijke red bull.

Een red bull smaakt tenminste vanaf begin af aan als een stijve lul, afkomstig van een mannelijk schepsel die veel fruit eet. Voor een man zou een red bull als een zoete kut smaken. Met verbaasde ogen staart de hele mannelijke bevolking me nu aan alsof ik zot geworden ben. Zoete kut? Ben je nu helemaal krank im Kopf gewurden? Jawohl. Zo ben ik immers in het leven gestapt, dus zo gek is dat helemaal niet. Een seksueel actieve man zou wellicht zeggen dat een kut naar bedorven karnemelk zal smaken. Een maagd zal nog altijd denken dat een kut een onbereikbare oase van heerlijkheid is. Wacht maar onervarend jongetje. Als je met je neus in de schimmelkaas zit, dan verander je wel van mening.

Gister is er een supermarkt hier vlakbij overvallen. Zelfs zo’n nietszeggende, standaard situatie doet mijn fantasie al hoog oplaaien: “Geef onmiddelijk die pitloze druiven, anders schiet ik je neer met mijn angstaanjagende banaan!” Of misschien: “Leeg je kassa voordat ik je kop versier met diepvriespizza!’ Ik durf mijn gauloises sigaretten erom te verwedden dat de overvallers ooit getraumatiseerd zijn door hun menstruerende moeders die hen vroeger nooit lolly’s liet pakken in de supermarkt. Uit wraak en absolute waanzin, beroven ze nu alle supermarkten om zo alle lolly fabrieken op te kunnen kopen. Tot slot begraven ze hun moeders met lolly’s om zo hun welverdiende genoegdoening te bemachtigen.