Louche douche

Aarzelend, en een tikkeltje nieuwsgierig, stap ik de doucheruimte van de camping binnen. Het is altijd spannend wat je in een dergelijk hokje aantreft. Ik kijk rond en constateer tot mijn grote vreugde dat het er vandaag acceptabel uitziet. Dit keer geen bungelende tampon aan de kledinghaak of een achtergelaten onderbroek op het zitbankje. Ook geen verfrommelde poepluier of eenzame rondslingerende zweetsok. Ik inspecteer de tegelvloer en er is zelfs geen pluk haar, korrel zand of streep modder te bespeuren. Wat een mazzel. Op mijn gemak zet ik de inhoud van de toilettas op volgorde. Eerst de shampoo, dan de crèmespoeling, vervolgens het washandje en als laatste het doucheschuim. Dit moet efficiënt want ik heb maar vier minuten de tijd om huid en haar te wassen; daarna is mijn water op. Balancerend verwissel ik mijn sandalen voor badslippers, kleed me uit en stap onder de douchekop. Ik zwaai naar het elektronische oog in de muur als teken dat mijn recordpoging sneldouchen kan beginnen.

De hokjes naast mij zijn ook bezet. Kloddertjes schuim en druppeltjes buurwater spatten onder het scherm in de richting van mijn voeten. Links wordt er gelukzalig gehumd en rechts schoont iemand luidruchtig zijn neus. In gedachten tel ik af, ik heb nog tien seconden te gaan. Ondertussen glijdt mijn blik over de kunststof wand. Mijn adem stokt. Ergens in het midden, op kruishoogte, ontdek ik een zwart rond doorkijkgat.Verschrikt houd ik mijn handen voor alles wat ik wil verbergen. Maar het kwaad is al geschied. De Gluurder aan de andere kant heeft bijna vier minuten de tijd gehad om mijn naakte waarheid te aanschouwen. Ik buk en loer door de opening. Een bruin oog loert terug. Ik slaak een gilletje, druk mijn duim tegen het gat en wil ‘help een gluurder’ brullen. Mijn stem stokt al bij de h. Het kan natuurlijk zijn dat dit De Gluurder helemaal niet is. Misschien heeft diegene het kijkgaatje zonet ontdekt en denkt hij of zij dat ik De Gluurder ben!

Ik besluit te wachten totdat mijn douchebuur het hokje heeft verlaten. Ook aan de andere kant blijft het angstvallig stil en waarschijnlijk denkt de bruinoog precies hetzelfde. Plotseling wordt er hard op de deur gebonsd. ‘Schiet eens op, wij willen ook douchen’ krijst een vrouwenstem. Ik haal diep adem, gooi de deur open en dribbel langs een lange rij campinggasten. Tegelijkertijd stapt uit het buurhokje een niet onappetijtelijke man. Hij staart mij nieuwsgierig aan. Ik bloos en trek een zure grimas. Hij knipoogt, lacht en verlaat hoofdschuddend het douchegebouw.

Douchen op de camping?
Het blijft spannend.