Lust? 4

Donkere schimmen bewegen op het ritme van een oerinstinct in de warme zomernacht. Zweetdruppels trekken een glanzend spoor over zijn getinte huid bij het licht van een kaars. De radio in de hoek onderdrukt de gesmoorde geluiden van het liefdesspel. Strelende handen ontdekken steeds nieuwe plekjes die weer een golf van genot door het lichaam van zijn geliefde laten gaan. Teder doch krachtig dringt hij het binnen. De explosie van wellust laat niet lang op zich wachten en stroomt door naar het lijf onder hem, dat hetzelfde gevoel een aantal seconden later mee mag maken. Totale bevrediging neemt bezit van zijn lichaam, terwijl hij tevreden tegen de warmte naast hem kruipt. Tot zijn grote spijt mag het niet lang duren. Als zijn partner zich quasi slapend omdraait weet hij dat het tijd is om te vertrekken. Nog één keer kijkt hij rond in het armoedig ingerichte kamertje en hoopt dat dit écht de laatste keer is dat zijn voeten hem hierheen gebracht hebben. Zonder kus, zonder groet sluipt hij de kamer uit. Onopgemerkt lost hij op in de duistere stilte van de nacht.

Schuldbewust denkt hij aan zijn vrouw die thuis op hem wacht, denkend dat hij zijn avond in het plaatselijk theehuis doorbrengt. Hij houdt van haar, al heeft zij hem lichamelijk nooit kunnen bekoren. Bij iedere poging die hij ondernam voelde hij een leegte, een gemis. Pas na het ontmoeten van zijn nieuwe geliefde kon hij het verklaren. De leegte had nu plaatsgemaakt voor gemengde gevoelens, waar hij niet mee om kon gaan.

De zoete geur van de waterpijp komt hem tegemoet als hij plaatsneemt bij zijn vrienden in het theehuis. Onderzoekend kijken zij naar zijn verhitte gezicht. “Wat heb je uitgevoerd vanavond? Het is drie uur!”, merkt één van hen op. Hij haalt zijn schouders op en liegt: “Niets bijzonders”. Nóóit mogen zijn vrienden weten wat hij in zijn gestolen uren doet. Zij zullen hem verachten en waarschijnlijk dezelfde dag nog aangeven bij de politie. Zijn familie zou hun status verliezen, en hijzelf zou de rest van zijn dagen slijten in een sobere cel, waar hij de lichamelijke vernederingen van zijn medegevangenen zou moeten ondergaan. Natuurlijk wenste hij dit lot ook zijn geliefde niet toe.

Automatisch staat hij op als hij uit de luidsprekers van de dichtstbijzijnde minaret de oproep voor het vroege gebed hoort. “Allah is barmhartig en genadevol”, schalt het. Hij gaat weer zitten. “Als Allah werkelijk zo barmhartig en genadevol is, waarom veroordeelt hij dan de oprechte liefde tussen twee mannen?”