Madame Tusseaud

Met vriendin en haar drie kinderen plus vriendje naar Madame Tusseaud geweest. Omdat het vakantie is.
Vriendin vindt het nodig om met de bus te gaan vanwege parkeerproblemen in Amsterdam. Is wat voor te zeggen. Maar als ik druk bezig ben met strippenkaarten in te slaan, valt er ook weer iets voor auto’s en parkeerproblemen te zeggen. Want wat heb ik voor deze overlevingstocht nodig? Zes strippenkaarten!!! Voor zegge: achtentwintig euro’s!! Vervolgens de busreis naar Amsterdam. Gelukkig zitten de banken vast en is de enige schade die de cremlins veroorzaken, een woedende chauffeur omdat de jongste cremlin zonder reden op de stopknop drukt. Verder zal ik zwijgen. Even later staan wij voor het imposante gebouw van Madame Tusseaud.
Dan heb ik net de uitgave van die 28 euros verwerkt, word ik geconfronteerd met de toegangsprijzen van deze wassen neuzententoonstelling. 17.50 euro’s per persoon!!
Kinderen 10 euro’s!! Totaal 75 euro’s!! Als ik daar de bus bij optel, dan kom ik uit op 103 euro’s!!
Voor dat geld zit ik vijf dagen in Parijs, kan ik 2 uren bier drinken, en kan een bijstandsgezin drie weken eten. Maar zo moet ik niet denken, zegt vriendin.
Voor het gebouw staat een rij wachtenden zoals je die vroeger nog wel eens zag op het journaal. Beelden van Moskou waar een rij mensen voor een slagerij stonden te wachten op een ons bilwarme kattendarm.
Als wij voor de kassa staan begint het al. Bij de kassa staat een wassen beeld van Rembrandt.
Vraagt een van de cremlins of dat een lid van de Rolling Stones is. Ja, wat moet je daar dan op zeggen.Hij heeft bij mij thuis een Cd van de Stones zien liggen en denkt er nu alles vanaf te weten. Dus zeg ik dat het Charlie Watts, de drummer is waarop de caissière mij verbetert en zegt dat het Rembrandt is. “Er speelt geen Rembrandt in de Stones, randdebiel’, zegt de cremlin, waarmee is bewezen dat ik wat vaker op mijn teksten moet letten.
Daarna gaan we met de lift naar de bovenste etage waar wij verwelkomd worden door een pratend wassen beeld dat ons uitvoerig begint uit te leggen hoe het in Amsterdam was gedurende de Middeleeuwen. Nou, als je weet hoe lang de Middeleeuwen duurden, sta je morgenavond nog naar die wasviool te luisteren.
Daar zit ik dus niet op te wachten want daar werd op school al uitvoerig over doorgezaagd..
Ik ga geen 75 euro’s betalen voor iets waar je op school gratis over wordt onderwezen.
Wij lopen door en raken in de meute 2 cremlins kwijt. Vriendin in paniek maar ik stel haar gerust. ‘We vinden ze wel, zeg ik geruststellend. Gewoon wachten op het lawaai van omvallende beelden’.
Vriendin is gerustgesteld want ze rent lichtvoetig door de zaal met beelden. Kennelijk is ze zo enthousiast dat ze alles zo snel mogelijk wil zien.
Op mijn gemak passeer ik de beelden van Kok, Lubbers en Tony Blair. Het voordeel van wassen beelden is dat ze hun kop houden. Een zwijgende Kok is een verademing moet ik zeggen. Even later passeer ik George Bush en ik kan het niet laten hem stiekem een schop voor zijn enkels te geven. Had ik beter kunnen laten want het beeld begint te wankelen.
Was dat in het echt maar zo. Zou overigens leuk geweest zijn als ze achter Bush een grijnzende wassen Saddam, zeg maar Wassam Hoessein hadden gezet. En dat hij een scudraket in de reet van Bush laat ontploffen. Daar trek je pas echt toeristen mee. Stand-up-comedian in Madame Tusseaud. Beetje een wassen neus maar toch…
Even later hoor ik het verwachtte tumult een zaal verderop. De twee weggelopen cremlins blijken op de rug te zitten van Gorbatchoff. Nou ja, die kan wel tegen een stootje. Als je Rusland overleeft kun je een paar cremlins op je rug ook wel aan.
Dat vinden de suppoosten niet en de cremlins worden met harde hand verwijderd.
Doe niet zo achterlijk man, zeg ik tegen een suppoost. Een beetje kleien en wat was erover heen en hup je hebt weer een nieuw beeldje.
Als de rust is weergekeerd lopen we verder en zien nog wat beelden van sterren en andere vergane glorie. Elvis bijvoorbeeld. Lijkt nergens naar. Zo zag hij er in zijn slechtste dagen nog niet uit. .Kan niet anders of ze hebben hem drie maanden na zijn dood uit zijn graf gehesen en naar dat voorbeeld een wassen beeld van hem gemaakt.
Jezus wat een afgang voor de grootste rocker aller tijden. Iets verder tref ik Madonna, Tja, daar kun je je als wassenbeeldenmaker geen buil aan vallen.: Neem een zak aardappelen en klonter er een zooitje was overheen. Als je klaar bent heb je Madonna.
Plotseling staan we voor de uitgang. Drie kwartier later!!! Ik vraag aan de portier of dit alles was. ’Je kunt toch nog een keer een rondje maken, zegt de komediant.
Een bezoekje aan Madame Tusseaud. Drie kwartier, 75 euros!! Mag ik even kotsen in een wassen plee? Of ben ik nou echt zo’n gierige krent?