Mannen huilen niet !

Met ‘Een vriend zien huilen’ kom ik al direct in de gepaste sfeer. Nee, niet de uitvoering van Herman van Veen of Thé Lau. Die broebelen te veel, zijn te onverstaanbaar. Geef mij maar Jacques Brel, de originele, de Belg. Gezongen door Liesbeth List kan het ook maar het blijft toch een lied voor mannen. Eerste alinea; respect!

Dit wil ik bewust kort houden. Iemand, een man die een dierbare verliest, krijgt van mij steeds de toelating tot het volkomen zo vrij mogelijk uiten van zijn verdriet. Geen probleem, met een beleefde vorm van respect probeer ik hem te begrijpen. Dergelijke taferelen kunnen nooit omgebogen worden naar de bedoeling van dit schrijven, het schetsen van het grappige en koddige kantje van een (niet) huilende man.

Zo, nu kunnen verder; de trukendoos.

Mooie sfeervolle film, krop in de keel, snif, snif, snif bij het vrouwtje. Mannen huilen niet!
‘Schat, die vrouw heeft toch wel een lelijk brilletje op der neus he’ of ‘nog wat wijn?’ Gedachten verstoren, trucen van de foor die meestal werken. Eventjes de concentratie doelbewust en tactisch verleggen, weg krop in de keel, weg tranen, weg beklemmend gevoel. Oef…

Twee keer heb ik bij het lezen van een boek gehuild. Dat klinkt sterk autobiografisch en is het ook. Ik herinner me nu nog de tittels van beide boeken. Brrr….wat een biecht!
Gemakkelijk, telkens was ik bij dit lezen alleen thuis. Bovendien was er een samenloop van omstandigheden dat mijn gedrag aanvaardbaar maakte. Zo dacht ik er toch over, het was ten slotte mijn beleving. Het hier neerpennen van deze ervaringen vraagt nu wel moed maar ik ga door.

Schoonheid kan een man doen huilen. Bij muziek bijvoorbeeld en zoals we het nu kunnen ervaren op het internet, muziek onderlijnd met perfect opgenomen beeldmateriaal. Kippenvel en de haren recht, de voorbodes van dikke tranen. Alleen thuis? Laat maar gaan. Toch iemand in de buurt? Slikken…!!!
Eens was ik bij een life concert van een klassiek geschoolde zangeres. Alle registers van mijn camouflerende gedrag kwamen er aan te pas. Van aantal aanwezigen tellen of bewust zijwaarts kijken tot het maken van een smakeloze grap. Al deze maneuvers en het krampachtig aan andere dingen denken beletten me nog te genieten van dit uitzonderlijk evenement.

Nog een zwak punt; helpende handen om niets, ook op T. V. De civiele bescherming die bij bedreigt overstromingsgebied zandzakjes uitdeelt aan de bewoners: Alarm! Daar zijn de waterlanders! Meralixe toch, hou u toch in toom! Er is al water genoeg!

Sportprestaties…vooral life, van individuele sporters dan, bijvoorbeeld bij triatlon. Het geharrewar en de gedrevenheid van de naar hun fiets zoekende deelnemers brengen andermaal de onderkin aan het trillen…Zucht…

Goed, ik zal dan maar een weemoedig iemand zijn zeker? Slecht in het vermannen.
He, er bestaat zelfs een werkwoord voor: ‘U vermannen.’ Betekenis er van, het bij bepaalde situaties uzelf niet verliezen, en u heroriënteren tot man, tot stoere man, tot een echte man.
Eigenaardig, men mag veel, zeer veel. Bij vrienden, bij geliefden, eerlijke meningen, schunnige moppen, ga maar door, ja, laat maar een luide wind, maar, let op één ding: ”Mannen huilen niet!”

Voir un ami pleurer, gezongen door Herman van Veen, Thé Lau en Liesbeth List, Nederlandse vertolkers van een lied van Jacques Brel… Ergens zingen ze “ In eigen kilheid zo gevangen, dat zelfs de liefde zich verschuild.” Mooi….Snif…snif…