Mannenverslindster

‘Heb ik je wel eens gezegd dat ik van je hou?’ vroeg mijn vriendin Mawy.
Verbaasd keek ik op.
‘Nee. Nooit’ zei ik stellig.
Dit wist ik zeker, Mawy is allergisch voor zoetsappigheid. Geen romantische films a la Pretty Woman en Romeo en Juliet taferelen. Haar oren gaan er spontaan van hangen. Mijn eigen zoete liefdesverhalen kan ik dus beter laten voor wat ze zijn. Langdurig keken wij elkaar aan. Mawy is een leuke, stoere meid. Abseilen, kiten, snowboarden. Niets is te gek voor haar. Wat dat betreft zijn wij elkaars tegenpolen. Dikwijls steekt ze haar vinger veelzeggend in de keel als ik tortelend aan het telefoneren ben met mijn vriend.
‘Wat ben je toch ook een verschrikkelijk zoet wijf’ zegt ze dan. Die opmerking doet mij stralen. Zij verslindt mannen bij de vleet.

Zenuwachtig speelde ze met een bierviltje. Dat betekent serious business.
‘Ik denk dat ik verliefd aan het worden ben. Ik kan er helemaal niets aan doen’ zuchtte ze.
Ik sloeg stijl achterover. Mijn vriendin. Mannenverslindster pur sang. Verliefd?
‘Hoe voelt dat dan?’ vroeg ik.
‘Ik heb geen idee. Ik ben helemaal in de war.’
Oké, ze zag er inderdaad wat warrig uit. En dat is meteen ook niets voor haar.
Ze vertelde over de knappe jongen waar ze de hele avond mee had gedanst. Na afloop hadden ze gezoend en nummers gewisseld. Zondagochtend werd ze gewekt door een lief sms’je. Of ze lekker geslapen had. Ik schrok van de blik in haar ogen.
Met een scheve blik keek ik haar aan. Oké, dit vatte ik niet helemaal. Vragen deed ik niet. Ik zweeg.

Dit voelde als een ommekeer. Verandering. Zou ik nu eindelijk mijn mierzoete liefdesverhalen, ervaringen en belevenissen kunnen delen? Zou ik met mijn vriendin meevaren op de roze wolk, zwijmelend over onze liefdes en aanstaande huwelijken? Zou ik dat überhaupt wel willen?

Mijn gedachten werden bruut verstoord door een inkomende sms. Mawy pakte vluchtig haar telefoon en opende het bericht. Haar gezicht vertrok. Langzaam las ze het bericht voor, alsof ze het zelf niet kon geloven. Hij woonde samen en was zichzelf te buiten gegaan. Het speet hem, maar ze konden elkaar niet meer zien. Even leek het alsof ze een traan doorslikte, maar dat had ik blijkbaar mis.
‘Mooi, dan niet. Opgeruimd staat netjes’ brieste ze meedogenloos tegen haar mobieltje.
‘Wat een lul, niet? Hoe triest ben je dan?’
Ik knikte. Een bijzonder kort sprookje. Zo kort dat ik het bijna niet kon bevatten.
Mawy zuchtte diep en keek naar de deur. Tien minuten lang. Vanuit het niets klaarde haar gezicht weer op.
‘Trouwens, wat ik je nog wilde zeggen, ik had een leuk berichtje gehad van die jongen van vorige week zaterdag.’
Opgewonden pakte ze haar telefoon weer uit haar tas en zocht het smsbericht op.
‘Dat wordt binnenkort een date, let maar op’ jubelde Mawy.
Ik grinnikte. Dit was mijn vriendin.

We zwegen.
‘Heb ik jou wel eens gezegd dat ik van je hou?’ zei ik.
Ze keek op. Haar mond viel open.
‘Ik ben met stomheid geslagen’ zei ze verbaasd.
Ik grinnikte.
‘Weet je ook eens hoe dat voelt.’