Zondag 18 september, de dag voordat ik 40 wordt. Het is een blijft toch een mijlpaal, als je het nu wilt of niet. Daar zorgt de omgeving wel voor.

Ik zit op de bank met mijn laptop op schoot. De baas wil cijfers zien, prestaties. Er moeten targets gescoord worden. En ik heb een achterstand in mijn administratie, dus die moet dringend worden ingelopen. Maar ik heb geen zin in die gortdroge stof. Ik voel me goed en ik heb zin in actie en avontuur. Niet in het bijwerken van Relatiebeheer. Wel in Relatieopbouw. Ik besluit eens op Relatieplanet te kijken. Mijn zus is pasgescheiden en enthousiast over dit snelle contactmedium. En ik ben nieuwsgierig. Hmmmmm, ik surf wat rond en zie weinig wat mij aanspreekt. De ene single na de andere prijst zichzelf wervend aan. Iedereen lijkt op zoek naar een maatje om mee te reizen, voor de open haard te zitten en (lekker banaal) “leuke dingen mee te doen’. Niemand zoekt een partner (m/v) om de fiets te repareren, het belastingbiljet in te vullen of ’s nachts een bedplassend kind onder de douche te zetten. Ik ook niet. Want die heb ik al.

Ik weet niet wat ik zoek maar hier vind ik het niet. Ik wil geen relatie, ik wil geen maatje en ik wil vooral niet (oh gruwel) ‘samen het beste ervan maken’. Dat doe ik thuis al. Nu ik toch bezig ben kan ik misschien wel even kijken naar een tweedehands tafeltennistafel. Vinden de jongens ook leuk en plaats genoeg in de carport. Terwijl ik Marktplaats opstart bedenk ik me het verhaal dat ik onlangs van een collega hoorde dat zij een pasgetrouwd stel kende die elkaar hadden ontmoet via Marktplaats. Hoezo viavia?? Ik zie hier onmiddellijk de humor van in. Tussen duizenden tweedehands spullen een tweedehands man zoeken. Dat doe je toch niet?! Ik ga direct kijken.

Het is lekker makkelijk zoeken. Rubriek “Man zoekt vrouw”. Ik typ mijn postcode in. We houden het wel praktisch, wat heb je aan een man op afstand. Andervrouws man ook nog. “Even sigaretten halen” (ik wil overigens een niet-roker nu ik toch mag kiezen!) gaat er toch niet in. Eea zal in o zo eufemisch genoemde ‘gestolen uurtjes’ dienen plaats te vinden en daarbij dient de reistijd tot een minimum beperkt te blijven stel ik mij zo voor. Ik druk op “Zoek” en daar rollen de mannen over het scherm. Wat een gemak, Wehkamp is er niets bij. Bezorgt u ook thuis?

Marktplaats (2)

Hai!

Je bent tussen de 35 en 45 jaar jong, je zit goed in je vel en bent een goedlachse vrouwelijke vrouw, je hebt op zich een prima leven met alles erop en eraan.

Natuurlijk wil je oud worden met dit clubje om je heen. Je doet je best om het iedereen naar de zin te maken, en dat lukt je ook. Maar wie geeft jou nu eens die broodnodige aandacht?

Want ook jij vindt het heerlijk om die vlinders in je buik te voelen, de spanning van die eerste aanraking, leuke stiekeme ontmoetingen en het gevoel dat je weer even 18 bent. Waar het om jou, en jou alleen gaat. Zodat je er een tijdje tegen kan als je terug bent in je vertrouwde wereldje.

Dat zou jij ook wel willen. Maar tot op heden durfde je het nog niet. Toch heb je het gevoel dat het nu of nooit is…wat ga je kiezen?

Ikzelf zit met exact hetzelfde dilemma. Wil niemand verdriet doen maar ook dolgraag van de vruchten van het leven genieten. Als ik daar niemand kwaad mee doe, moet dat toch kunnen.
Geloof me, ook al ben ik een grote vent, ook ik vindt dit vreselijk spannend. laten we eens beginnen met een rustige kennismaking via de mail….we zien wel hoe het verder loopt.

Kom op….je durft het!

PS – Niet-gebonden dames gaarne niet reageren.

From: “Franka de Boer”
To: feestje@hotmail.com
Subject: Desperate housewife?!
Date: Sun, 4 Sep 2005 23:22:42 +0200

Dag Paul,

Met een lach zit ik hier op de bank, laptop op schoot, Harry Potter op TV, man met laptop aan de keukentafel, jongens in bed en ik eigenlijk aan het werk. Ik hoor een stoel schuiven en luister of ik hem deze kant op hoor komen. Nee dus. Het begint nu al…

Eigenlijk begon het ruim een jaar geleden toen ik hopeloos verliefd werd op Joost, een van mijn zakenrelaties. “Waar droom jij van?”vroeg ik hem bloedserieus toen het over zijn toekomst ging. “Doe de deur maar even dicht”antwoordde Joost. Afijn, er volgde een enorm spannende tijd met uitdagende SMS-jes, onverwachte telefoontjes en na enkele weken een afspraak buiten werktijd in het bos…. Ik was er helemaal klaar voor, Joost ook maar twee dagen voor DE date kregen Joost en zijn vrouw te horen dat ze borstkanker had…. Dat vertelde hij op een bankje in het bos terwijl we net aan de wijn zaten…. “Waarom zit je dan hier?”vroeg ik hem.

Tja…. waarschijnlijk om dezelfde reden waarom jij op Marktplaats (!!) tussen de tweedehands auto’s en bankstellen je oproep plaatst en ik ‘m lees….. Desperate housewife, op zoek naar bruikbaar spul dat een ander niet meer nodig heeft. Of niet meer (genoeg) weet te waarderen….
Alles went, ook die leuke vent (na 15 jaar). Tel je zegeningen, wees tevreden met wat je hebt, buurmans gras is altijd groener zeggen anderen…. Nou, dat wil ik dan zelf wel eens ontdekken.

Overigens zijn we praktisch buren: ik woon twee dorpen verderop, in Velp. Zag ik je de vorige week trouwens niet bij het concert van De Dijk in Arnhem?!

Slaap lekker,

Franka

PS: voor de duidelijkheid: met Joost is het uiteindelijk niets geworden. Hij heeft wel een onrustig verlangen in mij losgemaakt wat maakt dat ik op zoek ben naar…. een desperate houseman?!


3 reacties

pepe · 8 december 2007 op 22:17

Hoe komt deze marktplaatsadvertentie nu hier? Verdwaald?

Dit zijn drie columns in een. Wel slim met zo’n lange wachtrij, maar het leest niet echt prettig zo lange lap.

Volgende keer beter, hoop ik.

SIMBA · 9 december 2007 op 08:46

[quote]Het is een blijft toch een mijlpaal, als je het nu wilt of niet. [/quote]
Eigenlijk wilde ik na deze zin al afhaken, maar omdat je nieuw bent gaf ik je het voordeel van de twijfel. Maar het is een beetje chaotisch om te lezen en de titel doet vermoeden dat het een vervolgverhaal is…

arta · 9 december 2007 op 11:23

Warrig, niet lekker leesbaar.
Je suggereert een vervolgcolumn, en gooit dan meerdere delen achter elkaar…
Nee, niet mijn ding…

Maar…laat je hierdoor niet ontmoedigen. Wat meer structuur, wat minder lengte de volgende keer, en dan zal het al een stuk lekkerder leesbaar zijn!
Succes! 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder