De regen tikt tegen de ruiten, het blijft maar stromen. Hoe ironisch; de regen gedraagt zich precies zoals ik me voel vandaag, neerwaarts verdrietig. Gisteren ontdekte ik zeer tot mijn spijt, dat nu ook de voorgevel van ons huis “uitbuikt”. Hoewel ik uitbuiken na een gezellig diner met familie of vrienden heerlijk vind, houd ik er niet van, als mijn huis hieraan gaat meedoen.

Morgen komen ze inmeten, de vakmannen van het geotechnisch bureau. Ofwel, die offerte van € 2.000,00 (ex!) komt tot leven. Gisteren was ik nog onwetend, morgen niet meer. Misschien moet ik meteen wel stutten. Misschien moet ik mijn huis wel uit, wordt het onbewoonbaar verklaard. Of misschien zegt de meetman dat het huis nog wel honderdvijftig jaar mee kan gaan en dat het allemaal wel meevalt.

In de stilte die af en toe wordt onderbroken door een luide “tik” of “tak” van opa’s schoolklok, terwijl de regen maar blijft stromen, neem ik een slokje van mijn kruidenthee en prevel zacht een schietgebedje, hopend op goed nieuws.

Mijn buffetkast in de huiskamer weet wel beter, zachtjes leunt ze achterover tegen de buitenmuur, terwijl ze haar deuren als vanzelf lijkt te sluiten.

Categorieën: Vervolg verhalen

Odette

Overtuigd twijfelaar. Boetseert woordjes tot sprekende beelden.

7 reacties

LouisP · 3 april 2010 op 18:59

Ontwikkeling..
wat een bijzonder leuk klein stukje…de kast, je gevoel over alles…ik zie het zo voor me in die geweldige laatste zin…

louis

arta · 4 april 2010 op 10:54

Mooi, lief stukje!
Twee puntjes: Ik zou persoonlijk de (ex!) weggelaten hebben, en de eennalaatste alinea zou ik in twee zinnen gesplitst hebben voor het ‘lekkerdere lezen’.

Ontwikkeling · 4 april 2010 op 12:20

Thanks, ik heb ‘m hier in Word aangepast en nu klinkt het inderdaad beter.

De stilte in huis wordt af en toe onderbroken door een luide “tik” of “tak” van opa’s schoolklok. Terwijl de regen maar blijft stromen neem ik een slokje van mijn kruidenthee, waarbij ik zachtjes een schietgebedje prevel, hopend op goed nieuws.

Zo is tie denk ik beter?

LouisP · 4 april 2010 op 14:19

Ontwikkeling….veel beter maar. …mag ik ?
De stilte in huis wordt af en toe onderbroken door een luide “tik” of “tak” van opa’s schoolklok. Terwijl de regen blijft stromen neem ik een slokje van mijn kruidenthee, waarbij ik zachtjes een schietgebedje prevel. Hopend op goed nieuws.

L.

Ontwikkeling · 4 april 2010 op 14:29

Louis, ’t mag altijd. (ja ho ff taal verbeteren dan he…anders wordt het weer zo uitleggen hierzo :hammer: )

De zin klinkt iig weer beter dan eerst. Thanks!

arta · 4 april 2010 op 22:40

Jaaaa, dat is véél beter! Leuk dat je opmerkingen werkelijk als opbouwend ziet, zoals het natuurlijk bedoeld is, want ik zie jou (vanaf je begin op Trouw) groeien van een chaotische blogger, naar een serieus schrijfster en dat is een erg leuk proces om te volgen!

Ontwikkeling · 5 april 2010 op 15:59

Dank je, Arta!

Ik ben zo blij dat je het ziet, soms voel ik me namelijk nog zo chaotisch 😉
Bij het opleuken van een oud stukje en als ik iets nieuws probeer, schiet ik nog regematig in de veilige modus van véél bijwoorden en chaotisme..

(‘k zit hier met zúlke énorme blije rode konen nu…)

Geef een reactie

Avatar plaatshouder