Het middenleven, waar begint dat ergens? Meestal zo rond de veertig vijftig. Het aanvangstijdstip verschilt nogal van persoon tot persoon. Onvermijdelijk dient het zich vroeg of laat aan. Er is geen ontkomen aan. Het middenleven is een levensfase die zich opdringt aan ieder mens. Willens en wetens. Het loert en bekruipt. Het middenleven kondigt zich meestal voor het eerst aan tussen de lakens, vroeg in de ochtend. Een doof gevoel maakt zich dan meester van lijf en leden. Stijgt vanuit de voeten langzaam naar het hoofd om zich te nestelen tussen de oren. Het zeurt en prikkelt en verlamt. Het kost veel moeite om lijf en leden te laten doen waar het toe aangespoord wordt, door een irritant stemmetje in het hoofd: “Kom op joh, vermannen, opstaan, de dageraad lonkt!”

Maar het liefst blijft het logge lijf liggen. Bij het opstaan zijn volgorde en ritme danig verstoord. Er lijkt een vertrager te zitten op alle bad- en kleedrituelen. Eerst gezicht wassen en dan tanden poetsen of was het andersom? Twijfel maakt zich meester en vraagt om houvast. Ook in kleine zaken. De houdbaarheidsdatum van tandpasta wordt zelfs in twijfel getrokken. Maar helaas de lettertjes zijn te klein om van de tube af te lezen. Het kost grote moeite om de sokken aan te trekken. Het katoen krult, protesteert en stropt. De voeten lijken niet meer mee te willen werken. Een vrije val is onvermijdelijk. Het warme bed biedt gelukkig een dankbaar vangnet. Eenmaal aangekleed zakken de sokken samen met de moed volledig in de schoenen. Schrik slaat toe. De dageraad is niet langer wat ie is geweest.

Dit middenleven spot met elke vorm van eigendunk en zelfwaarde. Er is geen ontsnapping mogelijk aan de intrede van menselijk verval. Ontkenning en zelfspot bieden slechts kort een ontsnappingsroute. Zij die het volle leven omarmen geven zich het eerste over. Een zoektocht begint. Naar bezinning en reflectie, naar religie en spiritualiteit, naar zen en yoga. Ze geven verdieping en nadere betekenis aan het bestaan. Drank en drugs, sex en ouderwetse rock and roll, bieden een zoete tijdelijke vlucht voor hen die het verval maar moeilijk kunnen accepteren. Een opborrelend broeiend hormonenspel, dreigt jarenlange, zorgvuldig opgebouwde en gekoesterde evenwichten te verstoren. Sommige relaties gaan diep door het stof. Andere herrijzen. Schone schijn verbrokkeld. Waarheid en ware liefde zegevieren.

Hevig heimwee naar het voorleven brengt zoete herinneringen terug en geeft richting aan nieuwe dromen. Kortstondige herleving van ongekende naïviteit en enthousiasme zet de wereld tijdelijk op z’n kop. Motorles en groene blaadjes lonken in onbegrensde euforie. Nieuwe horizonten worden in het middenleven grondig verkend. Onder het mom van sabbaticals. Crossing borders met een rugzak vol ervaring. Helaas treft in deze levensfase ziekte en verval ook vele dierbaren. Being there vormt de essentie van het middenleven. Met veel aandacht en zorg voor de ander en voor de eigen persoon. Het biedt de enige garantie voor een prettig naleven. Een naleven dat zich hopelijk zal ontwikkelen naar volle wasdom. Een naleven waarin nieuwe generaties ontkiemen en gaan groeien. Again and again. Stroom stroom stroom, de loop van het leven gaat almaar door.

[b][url=http://www.youtube.com/watch?v=anB1BgtwCpk]Mien Cyclus[/url][/b]

[img align=left]http://www.kuleuven.be/thomas/images/cms/Elisabeth/levensloop.png[/img]

Categorieën: Gezondheidszorg

Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

13 reacties

Meralixe · 12 juli 2011 op 07:32

Nog al veel “middenleven” in het eerste deel van uw schrijven. Het klimaat van uw schrijven geeft ook aan dat dat middenleven U duidelijk te pakken heeft maar dat is dan eerder een pluspunt voor het schrijven zelf.
De overgang naar “cyclus” en de volgens U bijpassende clip heeft me op deze vroege zomerse dag wel in een dipje gebracht maar het is U meteen vergeven hoor. :hammer: :pint:

phoebe · 12 juli 2011 op 11:19

Moeilijk het bed uit willen en stemmetjes in je hoofd is ook als je rond de 20 – 30 bent hoor 😉

Maar pakkend geschreven!

Yannick · 12 juli 2011 op 11:56

Leuk geschreven!
Ben blij dat ik behalve het moeilijk opstaan nog helemaal niets van dat middenleven herken !

pally · 12 juli 2011 op 12:50

Vet aangezet en wat plechtig maak je het lichter en humoristisch, Mien. Een tamelijk goed evenwicht in deze levenspreek, waar toch nog wel wat uit te halen valt. Al klinkt het hier en daar vet ouwelijk. Met mijn 66 ben ik zelfs nog niet zo ver… 😉

groet van Pally

Ontwikkeling · 12 juli 2011 op 12:58

‘k Heb Medeleven met uw middenleven :hammer:
Ikzelf vind het middenleven vooral een episode van thuiskomen, weten wat je wilt en je niet meer druk maken om futiliteiten.. 😀

Mup · 12 juli 2011 op 14:41

[quote]Ontkenning en zelfspot bieden slechts kort een ontsnappingsroute. [/quote]

En dat, had je nu net niet moeten zeggen :hammer:

Groet Mup

Eftee · 12 juli 2011 op 22:10

Mien,

Wat eng herkenbaar! Ik zit dus duidelijk ook in het “Middenleven”. Ik ben blij dat ik niet de enige ben 😉 .
Gedeelde smart is halve smart (tijdelijk). 😕

Groetjes Eftee

WritersBlocq · 12 juli 2011 op 22:29

Verval? Welk verval? Ik noem dat gekraak en gekerm gewoon ‘nieuwigheid’, en strompel weer door.

Heb nu al spierpijn van het tikken. Toei!

Harrie · 13 juli 2011 op 13:58

I feel sorry for this old lady.

Mark (in absence of Harrie)

Mien · 13 juli 2011 op 21:18

@Allen: bedankt voor jullie reacties :duimop:
@Pally: uitzonderingen bevestigen de regel 😉
@Harrie (Mark?): op de Engelse tour? Well I’m not a lady but a man 😀

DreamOn · 14 juli 2011 op 08:37

Wat jij beschrijft, herken ik niet zo. Al vind ik het dan wel leuk beschreven.

Wel heb ik gemerkt dat de leeftijd van de mannen die naar me fluiten gestegen is. Die knullen van 18 zien me opeens niet meer staan… 😀

Chantalle · 14 juli 2011 op 23:08

Zelf middenin het middenleven zittend, sprak deze column mee heel erg aan. Ik herken vooral dat gedoe met die sokken, haha.

Heerlijk geschreven, Mien!

Mien · 15 juli 2011 op 07:54

@DO: No problem. Zolang de oudjes maar ondersteboven zijn. :hammer:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder