Mijn naam is Haas!

Het opperhoofd van de Roomse schijnheiligen maakte op Goede Vrijdag geen woord vuil aan de Roomse vuiligheid die nu aan de oppervlakte verschijnt. Hij liet zich voorafgaand aan de heilige mis zelfs schaamteloos bejubelen door een kardanaal met een bruin armpje die graag een wit voetje wilde halen. Ik zou dus liever spreken van een heilige misser. Terwijl de ene na de andere drol komt bovendrijven verandert Vaticaanstad in een stinkend riool waar het krioelt van de ratten. Niet zo verwonderlijk als je weet over welk opperhoofd ik het heb. It’s all in a name. Inmiddels zijn er in Nederland dit jaar al meer dan 1300 gevallen van sexueel misbruik door priesters gemeld. Gemiddeld genomen verklaart de kerk 20 procent van alle gevallen als gegrond. Dat zijn dus minimaal 260 gevallen. Hoeveel gevallen een onafhankelijke onderzoekscommissie gegrond zou verklaren is niet bekend. De kerk heeft bepaald dat alleen de kerk zelf een onderzoek mag instellen. Dus de kerk zelf bepaalt of er sprake is geweest van sexueel misbruik of niet. Maar welke definitie van sexueel misbruik hanteert de kerk?

De Nederlandse wet is heel duidelijk. Onder sexueel misbruik wordt verstaan “alle gebeurtenissen waarbij mensen tegen hun wil geconfronteerd worden met seksuele of seksueel geladen handelingen van derden en waarbij de ongelijke machtsverhouding tussen de betrokkenen en/of de machtsongelijkheid tussen de seksen een rol speelt”. Dat er sprake is van een ongelijke machtsverhouding tussen een geestelijk leider en een kind lijkt mij onweerlegbaar. Je zou nog kunnen discussiëren over de definitie van “seksuele of seksueel geladen handelingen”. Waar ligt de grens tussen bewuste handelingen gericht op het verkrijgen van een orgasme en onbedoeld lustopwekkende liefkozingen en/of gedragingen? Wat als er geen blote piemel aan te pas komt? Stel je de volgende situatie voor: een nogal onrustig kind springt tijdens het zingen op schoot van een priester en gaat daar een beetje heen en weer zitten wiebelen over zijn – door het celibaat op springen staande – wijwaterkwast, waardoor het meneer pastoor niet meer lukt om voor het zingen de kerk uit te komen. Als het kind later als volwassene aangifte doet van een opgedroogde wijwatervlek, valt dat dan onder sexueel misbruik?

De meeste aanklachten zullen echter wel wat gemakkelijker als zodanig kunnen worden gekwalificeerd. Ook door de kerk. Maar hoe ga je daar als opperhoofd van één van de machtigste en meest invloedrijke instanties ter wereld mee om? Hoe leg je in godsnaam aan de mindergelovigen uit dat een aantal van Gods vertegenwoordigers kinderverkrachters zijn? Hoe leg je in godsnaam uit dat de meesten van hen nog vrij rondlopen en zelfs hun ‘ambt’ nog mogen uitoefenen? Hoe leg je in godsnaam uit dat meneer pastoor er ineens wél moeite mee heeft om iets in een jongensmond te stoppen als die jongen ervoor uitkomt dat hij praktiserend homosexueel is? Dat maakt het juist iets gemakkelijker voor meneer pastoor zou je denken. Kan hij zich later altijd nog vrijpleiten door zich te beroepen op de woorden “tegen hun wil”.

Het valt niet uit te leggen. Het enige juiste wat je als opperhoofd in zo’n situatie kunt doen is verantwoordelijkheid nemen. Schuld bekennen, excuses aanbieden en daarna heel snel wegwezen. Maar dat deed hij niet. Hij sprak over de misstanden in de wereld en zweeg in alle talen over de misstanden binnen de kerk. Geheel volgens de door hemzelf onder de bisschoppen verspreidde Crimen sollicitationis. (Een geheim, Vaticaans document uit 1962 dat een vrijbrief geeft aan geestelijken die zichzelf misdragen hebben en kerkelijk leiders ertoe verplicht om alles in de doofpot te stoppen.) Maar wel haaartelijk daaank voor die bluuumen aus Holland. Jammer dat hij een Duitser is en dus geen gevoel voor humor heeft, anders zou ik volgend jaar een bos pijpkruid en een vingerplant sturen.

Ik denk namelijk dat hij volgend jaar wel haalt. Hij komt er wel mee weg. Pauselijke onschendbaarheid heet dat. Het deksel blijft stevig op de put. De beerput die eens het graf van Petrus was. “Wir haben es nicht gewusst!” (Had dat andere Duitse opperhoofd ook niet een kruis als symbool? En vele doden op zijn geweten? En een afkeer van praktiserende homosexuelen?) De mindergelovigen haken niet zo snel af. Ze willen namelijk heel graag blijven geloven. Geloof geeft zin aan het bestaan en brengt structuur in het leven.

Ik ga nog maar wat eieren zoeken. Ik geloof namelijk ook. In de Paashaas.