‘Moes’

Als er iemand is ingeburgerd, dan is het ‘Moes’ wel. In het begin vond hij Nederlands erg lastig. En nu breken de spreekwoorden en gezegden hem nog wel eens op. Maar Moes zal Moes niet zijn, als hij dat ook niet ‘onder de knie’ probeert te krijgen. Hij was altijd al een ijverig leerling en hij doet er alles aan om het geleerde in praktijk te brengen. Zinnen zoals: ‘kopje koffie, met melk, en een koekje’ knoopte hij goed in zijn oren. Dat kon hem in Nederland wel eens goed van pas komen. Maar toen de buurman vroeg of hij ‘een bakkie’ kwam halen, had hij lachend zijn hoofd geschud en keurig netjes geantwoord: ,, Nee, dank u wel buurman, ik heb bakjes genoeg.” Dat hij daar nog steeds mee wordt gepest, deert hem niet. Net als dat foutje met dat wolkje melk. Toen hij zijn buren ook een keer voor ‘een bakkie’ uitnodigde, hield hij het pannetje gekookte melk boven het kopje en vroeg ‘buitje melk?’. Achteraf kan hij er wel om lachen. Dat was verledentijd maar nu maakt niemand hem meer iets wijs. Behalve dan bij spreekwoorden. ‘Ik boert goed’ wil Moes nog wel eens pochen, om er snel aan toe te voegen dat hij niet het boeren via zijn mond bedoelt. Moes heeft zijn schaapjes op het droge. Woont in een droomhuis op één van de mooiste locaties in Zuid Holland, werkt keihard in zijn eigen bedrijf en daarnaast ook nog met veel plezier bij een baas. In de avonduren helpt hij zijn broer Ali in diens supermarkt met vakkenvullen. Moes snapt de Nederlanders niet. ,,Jullie zijn liever lui dan moe” vindt hij. ,,De één na de andere buurtsuper sluit zijn deuren en als wij die overnemen wordt het weer een drukke winkel met lage prijzen. Hoe dat komt? Wij zijn geen zakkenvullers en helpen onze familie gratis. En hoe zeggen jullie dat ook alweer? Veel handen maken licht werk! Toch?” Vorige week reisde Moes met zijn gezin naar het land van herkomst. Niet in een volgepropt transportbusje G.T.I met gordijnen, trekhaak en een imperiaal, maar in een gloednieuwe middenklasser. Met in zijn koffer een oer-Hollands spreekwoordenboek die hij in zijn vakantie eens uitgebreid gaat bestuderen. Hij had alvast een paar wijsheden uit zijn hoofd geleerd. ,,Ik snap jullie Nederlanders weer eens niet” verzuchtte Moes. ,,Er staat toch echt ‘Eerlijk duurt het langst’. Maar de betekenis ‘Als men altijd op elk gebied eerlijk is, bereikt men het meest,’ klopt niet. Vorig jaar wilde ik met mijn kinderen twee dagen eerder op vakantie. Ik heb dat netjes en eerlijk gevraagd. Maar het mocht niet van de school. Dat begrijp ik niet. Mijn kinderen zijn nooit ziek en ik houd ze nooit thuis. Bovendien leren ze, in de laatste week voor de grote vakantie, toch niets meer. En toen fluisterde iemand in mijn oor dat ik mijn kinderen gewoon ziek moest melden. ‘Een leugentje om bestwil’ noemen jullie dat. En dat hielp. Want toen ik maandag tegen de juf zei; ‘mevrouw, mijn kinderen zijn donderdag en vrijdag ziek,’ was zij met stomheid verslagen’.”

Column van de maand augustus 2003

Elke maand kiest de redactie van Column X één column uit die naast de zes vaste columns een speciale plaats krijgt. De schrijver van de column van de maand krijgt bovendien een luxe goud-zilveren pen cadeau voor een extra dosis inspiratie.