Het programma kon hem vanavond niet boeien en hij zette de tv uit. Hij had wel zin in een chat met een van “zijn” engelen en meldde zich aan bij Skype. Gelukkig zag hij er meteen drie die ook online waren.
Wie zou hij kiezen, Bunny, Marlène of Snoopy? Ze waren alle drie fantasierijk en ondeugend.
Eerst maar eens kijken in wat voor stemming Bunny was. “Hoi schatje, wat ben je aan het doen?” Onmiddellijk begon het potloodje onderin het scherm te schrijven.
“Ik zat naar jou te verlangen, lekker ding.” Oh, hier was ze zo goed in!

Zelf wist hij nooit een pakkende openingszin te bedenken, maar Bunny schudde ze zo uit haar mouw.
Stuntelig antwoordde hij: “Je weet me meteen in te pakken met je mooie woorden.”
“Dat weet ik toch, liefje. Je kunt gewoon niet zonder mij. Waar zullen we vanavond eens naar toe gaan, Finland, Kreta of Parijs?”
Hij koos voor Parijs en de volgende minuten nam ze hem woord voor woord mee langs de Seine, op de boot, aan tafel en uiteindelijk in hun liefdesnestje. Intens tevreden bedankte hij haar voor dit geweldige avontuur.
“Tot gauw, schatje. Je bent geweldig.”
“Dag liefje. Graag gedaan.”

Deze verrukkelijke “vakantieliefdes” had hij nooit kunnen beleven in real live. Hij zat al 20 jaar aan zijn rolstoel gekluisterd en was sindsdien niet verder geweest dan het plaatselijke ziekenhuis. Wat een ongekende mogelijkheden bood het internet en wat een schatten van vrouwen waren deze vrijwilligsters. Het kleurde zijn leven en hielp hem optimistisch en vrolijk te blijven.
Ook de artsen constateerden dat het stukken beter met hem ging. Hij had de antidepressiva volledig afgebouwd en sliep eindelijk weer hele nachten door. Hij was zijn buurvrouw eeuwig dankbaar voor deze gouden tip. Het leven was toch de moeite waard gebleken.

Hij had nog vage herinneringen aan die ene rampzalige vakantie in de zomer van 1991, een survivalkamp in de Ardennen. De val bij het abseilen was hem noodlottig geworden. Een dwarslaesie beëindigde zijn toekomstdromen abrupt. Voor hem geen carrière als sportleraar, stuntpiloot, ontdekkingsreiziger, vrouwenversierder, brandweerman of militair. Voor zijn gevoel ging op zijn vijftiende het licht uit. Maar het was nu eenmaal niet anders. Hij had het langzaam maar zeker een plek weten te geven.

Rond middernacht logden ze uit en namen nog een slaapmutsje op hun kamer. “Ik heb weer genoten vanavond”, zei Snoopy. “Nou, anders ík wel”, viel Bunny haar bij. “Hadden jullie je in je stoutste dromen kunnen voorstellen, dat we dit zouden durven?”, verzuchtte Marlène. “Proost, meisjes. A naughty mind is a joy forever.”
De nachtzuster liep haar ronde door huize Avondrood en hoorde nog wat gegiechel in de roze vleugel. “Waar haalden ze de energie vandaan? Zij liep intussen al op haar wenkbrauwen en ze was pas vijftig. Sinds de start van computerlessen in het tehuis was er sprake van een onverklaarbare opleving. Misschien moest zij zich ook maar eens aanmelden voor de cursus ….”


9 reacties

Boukje · 7 november 2011 op 15:53

Leuke column met een onverwacht staartje.
Graag gezezen!
😀

LouisP · 7 november 2011 op 18:38

De twist, in 5de alinea, is erg sterk, voel ik.
De tweede twist is gewoon erg onverwachts én leuk, dus goed, voor mij.

L.

Helmar · 7 november 2011 op 19:27

Leuke column met een leuke onverwachte plot!
Kijk uit naar de volgende!

Libelle · 7 november 2011 op 19:45

Skype, mij God wat is dat, hoe moet dat en vertellen ze daar allemaal zo goed als jij?
Skype? skype! ik ga Googelen. Zijn er nog speciale vaardigheden nodig? Computertechnisch of zo?
Wat ben ik toch naïef. “Ik zat naar jou te verlangen lekker ding”, oef! Dan kun je toch weer een jaar verder?
Jeetje, wat gebeurd hier?

sylvia1 · 7 november 2011 op 19:51

Leuke column! Je verwacht eigenlijk niet bij zo’n begin dat de hoofdpersoon en die drie ‘engeltjes’ steeds sympathieker worden, maar dat is precies wat je doet.

Ferrara · 7 november 2011 op 20:49

De toekomst in het verzorgingshuis? :naughty:

Mien · 8 november 2011 op 08:06

Dat noem ik nog eens ‘out of the box’ denken.
Het verzorgingstehuis digitaal gepamperd.
De eenvoud van het idee en het slim gebruik van sociale media maken deze column zo sterk.
Kortom, knap gevonden, knappe column.

[b][u][url=http://www.obs-zonnebloem.nl/image/DigitaleOpendag3.jpg]Mien digitale zonnebloem[/url][/u][/b]

arta · 8 november 2011 op 09:14

Ik vind dit gewoon een erg goeie column!

pally · 8 november 2011 op 11:21

In het eerste stukje, dacht ik, Marja: bah, weer zo’n loser ‘met zijn hand aan de ploeg’ bij het scherm.
Maar totaal onverwacht blijkt het totaal anders en sleep je me mee naar deze sympathieke mensen.
Heel origineel! CVDM? :wave: :wave:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder