14 November 2010: Het is net na vijven in de ochtend en op zulke momenten zien de komende maanden er totaal anders uit dan ik eerder heb beschreven in dit dagboek. De keuken en de badkamer behorende bij de kamer waar ik woon zijn allebei vuil. Ik heb de huisbaas gevraagd om ze schoon te maken, want dat is zijn verantwoordelijkheid – “wordt schoongemaakt” zit in het contract en wij betalen ervoor – maar er komt daar niets van. Vol afschuw van de viezigheid in de keuken heb ik niet zo zeer de neiging om echt eten klaar te maken, dus er wordt voorgekookte, voorgepakte shit naar binnen gedouwd in plaats van vers vlees, verse kip, groenten en fruit. Daardoor word ik weer dik en de irritable bowel syndrome (IBS) keert terug.
Opeens lijkt 16 weken nu op een eindeloze woestijn zonder eind in zicht. Om 5 uur in ochtend krijg je dan andere gedachten, zoals: zal ik nu 200 pond betalen om mijn vliegticket weer te laten wijzigen en dan toch na de kerst wegvliegen? Opeens lijkt het leven veel moeilijker: geen rijbewijs, nauwelijks of nooit uitgaan, veel te veel tijd in deze kleine kamer alleen doorbrengen, veel te veel tijd het enige contact met mensen via Yahoo chat en email, waardoor ik toch de neiging krijg om veel eerder te gaan naar waar al die mensen zitten (Afrika dus), dan nu het plan is.
Kan ik ook hieruit iets positiefs halen? Even rekenen: bijna 7000 pond gespaard op weg naar mijn doel, 10.000 dus. Als ik eind december zou vertrekken wordt dat, inclusief mijn laatste salaris, rond de 9000. Is toch ruim genoeg? 6 weken dus in plaats van 16 en dan minder dan twee maanden nog van de koude, grijze, natte winter…
Ik stuur Josephine een SMS en ze komt online. Zeg, wat dacht je als ik eind december of begin januari zou komen? Geweldig zegt ze. Toevallig wordt zij ook lastiggevallen door haar huisbaas en is toch van plan om meteen te verhuizen, dus wat haar betreft hoe eerder hoe beter. Prima, zeg ik. Maandagochtend laat ik mijn ticket weer veranderen.
Jullie dachten toch niet dat het allemaal zonder drama en vlekkeloos zou lopen…?
4 reacties
SIMBA · 20 november 2010 op 11:56
Fijn voor je als je eerder wegkunt! Wel blijven schrijven hè!
arta · 20 november 2010 op 12:49
Mooi, dat je deze periode, die overduidelijk niet makkelijk is, toch optimistisch neer kunt zetten!
Mien · 20 november 2010 op 15:04
Hals- und Beinbruch sagt man in die Sweis.
Alles kommt wieder gut.
Es wird immer wieder Sontag.
Keep it cool and please keep writing.
Mien Gluck
Avalanche · 24 november 2010 op 13:05
Opeens schiet het dan op….. tien weken smokkelen? Groot gelijk!