Het mechanische kind is afgevoerd met bestemming oldtimerpolikliniek. Daar zal hij aan de monitor worden gehangen om hart en longen te laten controleren. Terwijl hij voor de deur op de auto-ambulance wordt opgeladen slaat de schrik me plots om het hart. Ik heb dan wel hard geroepen dat onze Volvo 164E na zijn gestotter wat mij betreft door de shredder mag, maar tussen denken doen bestaat natuurlijk een wereld van verschil.

Terwijl Anders achterop de ambulance uit beeld verdwijnt, zwaai ik maar een beetje. “Dag rare auto met je malle kuren, hopelijk kunnen de professionals je verder helpen”, mompel ik zachtjes. Het is als een geliefde door de gang van het operatiecomplex van het ziekenhuis brengen. Nergens kun je aan meehelpen, je mag de patiënt afleveren en daarna is het wachten geblazen, op een verlossend telefoontje.

Tijdens de revisie van het mechanische kind is er een controle over het hoofd gezien. Het motorische hart van de Volvo is een tijdje losgekoppeld geweest van de technische longen. Normaal gesproken kijkt een chirurg tijdens een open hartoperatie naar de saturatie van de weefsels, ofwel de zuurstoftoevoer. Bij de revisie van Anders was daar de apparatuur niet voor in huis en dus is postoperatief niet bekend of het huidige olie- en brandstofmengsel goed is voor hart en bloedvaten.

Geen wonder dat onze Anders met een klaplong uit de Coentunnel is gekropen, tijdens zijn laatste tochtje. Met een harde knal was het einde oefening. Hoewel mijn lief na vier jaar het Master diploma Volvo heeft behaald inclusief een cum laude aantekening voor het type honderdvierenzestig, heeft hij geen geavanceerde regelapparatuur in huis om het hart en de longen van het mechanische kind adequaat te beoordelen.

En dus gaat het mechanische kind naar Tiel, om de oldtimerchirurgenmaatschap te bezoeken. Het is een zeer specialistisch team. Inmiddels kennen ze  onze Anders al een beetje. Niet zozeer via lief of van de inmiddels in de loop der jaren aangeschafte onderdelen, neen, ze kennen hem intussen ook van mijn blog. Ze hebben mij dan ook plechtig beloofd, om goed naar hem te kijken, naar hem te luisteren en hem te bevoelen.

Een artsenmaatschap naar mijn (moeder)hart.


Odette

Overtuigd twijfelaar. Boetseert woordjes tot sprekende beelden.

6 reacties

Mien · 7 januari 2016 op 15:35

Love hurts in alle opzichten.
Hier loop ik warm van: oldtimerchirurgenmaatschap
Mooi woord voor galgje.

arta · 7 januari 2016 op 20:00

Och arme, jouw zieke blikkenkind!

Hopelijk maakt de Vee(Wee)arts hem weer helemaal beter. Voor langere tijd.

Mooi, dit stuk.
Fijn, je weer wat vaker te lezen.

    Odette · 8 januari 2016 op 09:32

    Veewee? Arta!!!! Foei. En ai. Nooit een Volvo door mekaar husselen met een VeeWee. Zó’n andere tak van sport 🙂

Esther Suzanna · 7 januari 2016 op 22:01

Agossie… ontploffen in de Coentunnel, hoe kwam Anders er weer uit?

Leuk, die auto gaat steeds meer leven, althans, dat hopen we dan maar! 😉

    Odette · 8 januari 2016 op 09:34

    Anders is met een gangetje van 30 uit de Coentunnel gekropen, knallend en wel (backfires, veroorzaakt door een verkeerd brandstoftoevoer, en dàt heeft weer te maken met de directe inspuiting….) eerste afrit A5 eraf en een collega gebeld, die Anders met zn baasje naar huis heeft gesleept. (Ik was er gelukkig niet bij)
    Was best zielig.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder