Nessum dorma, iedereen slaapt !

Eindelijk is de volledige rust terug over de camping neergedaald !

Gisternacht werden we nog getrakteerd op een mini Tommorowland, enkele campings verder vierden de nieuwe studenten hun doop.  Volledig met oorlogskleuren geverfd, sprongen zij op de beat bass omhoog, zodat het zelfs bedenkelijk zal zijn, of zij nadien nog iets in hun geklutste hersens kunnen stockeren…Maar ja de jeugd wil ook wat en wij worden blijkbaar oud, verontwaardigd dat wij die bassen zelfs in onze caravans voelden bonken.  Gelukkig begon het om middernacht hevig te regenen…de klanken verstomden en wij konden ons al voorstellen hoe de gekleurde haantjes hun verenpracht verloren,  vlug gingen schuilen en daarna een verfspoor achterlatend naar huis afdropen.

Maar vanochtend, nessum dorma….

Op de camping en aan het strand zie je alleen nog mama’s en papa’s met kleutertjes, mama’s met babies in wording en gepensioneerden. Het volledige spectrum van generaties daartussen, is reeds terug in het moederland, ons pensioen aan het bijeenwerken.

Ik kijk in de spiegel.  Gele afgebleekte haren, knalrode neus, chocoladebruine wangen.  Ik hijs mijn puddingbuik in mijn nieuwe bikini, schud alles netjes in het bovenstuk.  Duw met mijn handen in mijn zijde, in de hoop een taille te accentueren.  Het kan erdoor, maar vooral, vooral niet kijken naar het zijaanzicht, waar de 15 kg teveel vet zich in bergen en bulten een uitweg zoekt.

Buik intrekkend, adem inhoudend, trippel ik mee naar het strand. Ik laat me zo elegant mogelijk op het strandbed vallen en adem eindelijk uit. Mijn buik valt in een putje, yeeh zonnebril op en het becommentariëren van de strandparade kan beginnen !

Op het strand valt voor iedereen de camouflage weg,

Langs de vloedlijn zie je ze joggen, de strak getrainde gepensioneerden, één en al gebruinde spier,  die hun copieuze diner van drie blaadjes sla en hun overheerlijke lunch van een potje yougourt er onmiddellijk willen aftrainen.

De mannen die langs de achterkant nog best hun jongensfiguur behouden hebben, maar zodra ze zich omdraaien, de volledige bierbrouwerij meetorsen.

Vol getatoeëerde zeventigers en tachtigers, die nu de calorieën zich jaar na jaar overal vastgezet hebben, plots veel meer vel overhouden,  om de tekeningen en de teksten uit te breiden…

Een tandeloze man met het figuur van een lucifer, die naast zijn moby dick vrouw voorthobbelt…je wil je daar absoluut geen slaapkamervoorstellingen bij maken.

Vrouwen en mannen,onder een parasol,  in veel te kleine strandstoelen  gepropt, waar hun spekken langs beide zijden over het canvas uitpuilen.  Zij blijven gewoon een ganse namiddag onbeweeglijk zitten, vallen nu en dan in t slaap, en dromen lichtsnurkend over de tijd dat zelfs zij nog in maatje 36 pasten….

Nessum dorma….alleen het ruisen van de zee overstemt alle wanklanken….

Wij eten deze middag maigret de canard, met in het eendenvet gebruinde petatjes, ratatouille en overspoelen dit met een merlot wijntje….als ik thuis ben begin ik eraan….misschien… heel misschien aan een soort dieet….

Zonnige groetjes

Sim

Categorieën: Verhalen

Sim

Ik ben een positief 60+ meisje, Reizen, foto's maken -hiervan diashows maken, boeken lezen, verhaaltjes schrijven alles is leuk !

8 reacties

Yfs · 30 november 2013 op 11:22

Zowel camping als strand zijn natuurlijk bij uitstek gelegenheden waar je inspiratie op kunt doen om te schrijven. Doch het zijn ook onderwerpen die vragen om beeldend geschreven te worden.
Dat heb je volgens mij in deze column een beetje te veel proberen te doen. Je hebt naar mijn idee te veel details in je zinnen willen stoppen waardoor deze niet lekker lopen en opnieuw gelezen moeten worden. Grappig hoe je petatjes spelt!
Ik wens je succes met je goede voornemens. 😉

Meralixe · 30 november 2013 op 12:09

Inderdaad, je hebt er een soort bloemlezing willen van maken, een ode aan het vet, een melancholie voor of tegen het ouder worden.
Hier en daar lukt het min of meer maar alles leest te gekunsteld en krampachtig. Je voelt als lezer uw zoeken naar een volgende aanvulling.
Het is misschien ook beter na het insturen van een column enkele reacties af te wachten alvorens een volgende te posten.. Zo kan je onder meer met die witregels al even aanpassen aan de soms strenge kritieken van anderen. 🙂

Ferrara · 30 november 2013 op 12:55

Tja, inderdaad een beetje veel opsomming en weinig verhaal, dat is jammer. U zou alleen al van de getatoeëerde bevolking op dit strand een column kunnen schrijven.

Succes hier!

Mien · 30 november 2013 op 13:35

Leuke column die lekker wegleest.
Voelde de zon en de door jou beschreven mensen aan me voorbij trekken.
Dat is wel zo prettig met het huidige grijs dat in NL in de lucht hangt.
Let wel even op het gebruik van de witregels. Het leest voor mij niet zo prettig. Liever de regels wat dichter bij elkaar. In alinea’s bijvoorbeeld.

g.van stipdonk · 30 november 2013 op 15:38

Nessum dorma. Mooi nummer, leuk stuk.

Libelle · 30 november 2013 op 16:16

Lag er nu werkelijk niet één mooie meid op dat strand daar?
Een verkoopstertje uit de plaatselijke winkelgalerij?
Een verpleegstertje uit de nachtdienst?
Een werkeloze sociologe? Met een tattoo die guitig uit haar bikinibroekje floepte?
Mijn mening valt verder over die van Ferrara en Meralixe.

    Sim · 1 december 2013 op 11:52

    U bent hoogstwaarschijnlijk nog nooit eind september op een bijna verlaten strand, aanpalend aan een door senioren bevolkte camping in Zuid Frankrijk geweest. Probeer het maar, je zal heel goed moeten zoeken naar mooie meiden !

Sagita · 2 december 2013 op 23:05

Ik vind die scene voor de spiegel heel leuk! Proberen al die vetrollen weg te werken in een bikini!!!!
Groet Sa!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder