Ik legde net de laatste hand aan het oppotten en spalken van een gehandicapte sanseveria toen er plots vanuit de badkamer een zacht gespetter klonk. Verbaasd keken mijn kat en ik elkaar aan. Aldaar trof ik twee vaalbruine keuteltjes aan, wijdbeens dobberend tussen mijn eveneens drijvende haarverzorgingsproducten.

Foute boel, besloten de kat en ik. Ik ging direct op zoek naar mijn telefoon, want naast zachtjes wenend de stabiele zijligging aannemen is bij huishoudelijk falen ook het inschakelen van specialistische hulp cruciaal. Goddank was het zondagavond rond de klok van Studio Sport. Loodgieters te over…hmm?!

Nu ben ik gelukkig gezegend met frappant gevoel voor dramatiek die hier ingezet niet onderdeed voor het symptomatisch breekpunt in ‘Help, mijn man is John Williams’ en had ik nog voor de aftrap van de derde helft een loodgieter in mijn badkamertje, waar intussen onder luid gejoel het golfslag-kwartiertje was begonnen. Beeldspraak natuurlijk, want eigenlijk was het gewoon een kolkende plas met de poep van 1hoog.

Dat het niet zou neerkomen op vijf minuten ritmisch ploppen in de pot, werd duidelijk na het binnenrijden van de Turbo Flusher, in deathmetal uitvoering.

Ik liet de boel de boel en trok mijzelf en de kat even terug. Een uur later stond de loodgieter voor mijn neus, bedekt onder een laag kruipruimte waarvan ik het bestaan niet wist. Hij slingerde een wit apparaat voor mijn ogen: een tandenborstellader. Maar niet de mijne. Ik kon mij ook niet heugen dat ik er ooit een in de wc had opgeborgen. In zijn andere hand droop een pyjamabroek met paaseitjes-print. Nog voordat ik ‘huh?’ kon zeggen klonk er een angstaanjagend gegil, gevolgd door een bons. In mijn tuin naast de schutting en een duidelijk geschrokken sanseveria lag mijn buurvrouw. Lijkbleek, angstig in zichzelf mompelend in slechts een nachthemd met paaseitjes-print.

Trillend beschreef ze hoe er zojuist een monster uit haar toilet omhoogschoot en moordlustig en allesverslindend van wastafel tot wasmand om zich heen greep. Ze kon nog net voorkomen dat hij haar been te pakken kreeg en haar het riool in zou sleuren.

Het monster?: De iets te ver doorgeduwde draaiveer van de loodgieter, die via een verkeerd aangelegde leiding enthousiast de huisraad van de buurvrouw binnen harkte. Haar totale verwarring bij het zien van haar halve badkamerinrichting in mijn huis was de druppel. Ik lig de aankomende week onder de tafel dus die sanseveria kan voorlopig even de pot op.

 


Wiedhaup

Na een tijd in de reclame te hebben gewerkt, ben ik nu sinds een jaar of vijf often-free-lance schrijver en kunstenares, al stop ik het grootste deel van mijn creativiteit voornamelijk in de keuze van mijn broodbeleg. Ik hou van (columns) lezen, wijn, mijn verse nichtje, eieren (gekookt, gebakken, gepocheerd, geroerd, verstopt) en zo. Daarentegen heb ik heb een - op zijn minst verontrustend te noemen - hekel aan geitenkaas en BLØF en ben ik ook niet erg dol op wespen. Ik heb nog geen kinderen. Wel een kat. Maar die is best heel makkelijk, hoor!

8 reacties

Yfs · 9 april 2015 op 12:17

Verbaasd keken mijn kat en ik elkaar aan :rotfl:

Aldaar trof ik twee vaalbruine keuteltjes aan, wijdbeens dobberend :rotfl:

Ach, de hele column is :rotfl:

Hilarisch geschreven!! :yes: :yes: :yes:

Meralixe · 9 april 2015 op 12:50

Hilarisch, en onder de noemer ‘Gein en Ongein’ een C vd M waardig. Wat een fantasie!!! :yes:
Klein puntje, enerzijds heeft een dergelijk schrijven van de hak op de tak springende zinnen nodig maar anderzijds mag je je er ook niet in verslikken. 🙁

D's · 9 april 2015 op 13:08

Wiedhaup, leuk. Ik ben fan van minuut een. Hilarische vondsten. Maar ook een kritisch nootje, de details en de neiging om jezelf naast het verhaal expliciet neer te zetten, zorgt hier en daar voor verminderd soepel lezen. Maar schrijven kun je en grappig en fantasierijk is het bovendien. Dus :yes:

arta · 9 april 2015 op 16:11

Fan 2! 😀

Keileuk geschreven!

Suzanna · 9 april 2015 op 16:39

Geniaal!

Mien · 9 april 2015 op 16:57

Grappig Wiedhaup. Heb geprobeerd de situatie bouwkundig te schetsen, op schaal. Ben daar snel mee opgehouden. Passer en meetlat kregen ruzie met elkaar. Hoef er eigenlijk ook geen tekening bij te maken. Het verhaal spreekt vanzelf. Waarvan akte.

Wiedhaup · 11 april 2015 op 02:07

:rotfl:

Wiedhaup · 11 april 2015 op 02:10

Ik word trouwens, door een mankement in de papieren agenda van het loodgieters bedrijf, elke ochtend om 8 uur gebeld of het klopt dat ze vandaag op mijn adres een nieuwe toiletpot moeten installeren.
Elke keer antwoord ik met het telefoonnummer van mijn buurvrouw.
Ben erg benieuwd waar zij al die dagen haar plasje heeft gelaten.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder