Onbeantwoorde vragen op een nutteloze avond voor de buis, in een column met een titel, die iets wat aan de lange kant is.

Het is een luie avond. Mijn geest heeft totaal geen energie meer. Mijn lichaam daarentegen is nog niet rijp voor de droom. Een toestand waarbij de televisie een uitkomst is. Maar in plaats van ontspanning, ontstaan er vele vragen in mijn hoofd over hetgeen wat zich aandient op mijn scherm. Ik begin op het eerste kanaal en ik zie de grootste bijzaak van de wereld: voetbal. Hoe zou een scheidsrechter in de voetballerij zijn opgegroeid? Zou er iets in de genen zitten, dat een roeping tot het fluitje bezit? Het willen controleren van tweeëntwintig mannen met een simpele inspanning van de longen. Zou dat de reden zijn om scheidsrechter te willen worden?

Wat er in de jeugd gebeurd moet zijn, om elke week op het veld te fluiten, is mij totaal onduidelijk. Het moet wel iets verschrikkelijks zijn, want welke trotse man laat zich nou elke week door duizenden debielen uitmaken voor hoerenjong? Zou het niet veel makkelijker zijn als iemand scheidsrechter wordt, als zijn moeder daadwerkelijk in de prostitutie werkzaam is? Het zou een hoop stakingen van wedstrijden de wereld uit helpen.

Ik druk op de knop om van kanaal te wisselen en ik zie onze ex-leider. Hij vertelt mij, dat hij bij de volgende verkiezingen weer gewoon ervoor gaat. Dit hoeft geen probleem te zijn, mochten wij niet zo veel christelijke debielen in dit land hebben. Na vier mislukte kabinetten van de heer Balkenende zal weer een groot aantal mensen stemmen op deze man. Hoe eigenwijs kan een stemmer zijn? Toch is het ook wel weer te begrijpen. De stemmers zijn namelijk dezelfde personen, die al jarenlang leven volgens een boek, dat eeuwen geleden is geschreven en waar het ongelijk al vaak van is aangetoond. Toch blijven zij in dit boek geloven. Dan is het niet gek als je ook in een viervoudig mislukte leider kan geloven.

Ik besluit om weer van kanaal te wisselen en kom op de commerciële zender uit. ‘A, B, O, S, G,’ zegt een vrouw, zittend naast een huilend meisje. Een stotteraar denk ik, wat zielig. Het blijkt om een medium te gaan, die contact aan het leggen is met de overleden oma van het huilende meisje. In de hemel zenden ze dus ook Lingo uit.

Ik verwijder het verlepte medium van mijn netvlies door simpelweg op een knop te drukken. De volgende commerciële zender verschijnt. Ik val binnen in een reclame blok. Verrassend. Een man genaamd Leen vertelt mij hoe makkelijk het is om te lenen. Hij gebruikt hiervoor als voorbeeld een science fiction gezin. Terwijl het hele gezin, naar mijn inziens zwaar aan de Prozac, een keuken aanschaft, schieten er vragen door mijn brein. Waarom is een persoon als Leen nooit een neger of een Marokkaan? Of zouden er dan veel minder leningen worden afgesloten? En het gezin, waarom zijn dat niet twee relnichten met drie geadopteerde Afrikaantjes? Die zie ik in mijn stad veel vaker rondlopen, dan dit veel te vrolijke gezin.

Het reclameblok is afgelopen. Ik weet niet precies wat zich aan mij toont op het beeldscherm. Ik denk dat het een bejaarde versie van E.T. is. Het geval staat achter een tafel en vertelt mij het nieuws, wat eigenlijk geen nieuws is. Het blijkt Patty Brard te zijn. Ik dacht dat je toch een bepaalde schoonheid moest hebben om op de commerciële zender te komen. Het tegendeel is bewezen. Tijd om over te schakelen naar een ander kanaal.

Dit programma ken ik, Idols. Ik blijk het fout te hebben. Het is precies hetzelfde programma, maar nu heet het X-factor. Zo houden we de debielen bezig. Gek genoeg heeft dit programma wel praktisch nut. Je leert een beetje hoe de debielen er tegenwoordig uitzien. Je kan ze een beetje in de gaten houden. Omdat ik ook al over de negentig procent debiele bevolking van dit koude kikkerlandje schrijf, besluit ik door te zappen.

Studio Sport. Eindelijk iets waar ik van kan genieten. Er worden namen van sporters genoemd, die mij even mijn boekje te buiten gaan. Welke sport zal ik gaan zien? Het blijkt om curling te gaan. Ik neem een slok van mijn gele vriend en vraag mij af hoe curling ooit is bedacht. Was het een mislukte bowler? Of komt het idee van een afgekeurde schaatser? Het zou zelfs bedacht kunnen zijn door een schoonmaker, die dacht, wat kan ik nou nog meer met mijn bezem doen? Misschien moeten we niet elk spel een sport noemen.

Ik begin de moed bijna te verliezen om nog verder te zappen. Toch belandt mijn vinger op de knop en met een rustige beweging verander ik van kanaal. Andries Knevel biedt zich aan op mijn netvlies. “Heeft u de Bijbel wel eens gelezen?” vraagt Andries aan één van zijn gasten. De gast vertelt Andries het schokkende nieuws dat hij nooit de Bijbel heeft gelezen. Arme Andries begint als een gek te mekkeren, dat de man niet weet wat hij mist. Nu heb ik zelf wel eens stukken uit de Bijbel gelezen en ik moet zeggen, er bestaan betere schrijvers.

Ik neem een slok en verwissel van kanaal. Een mollige vrouw komt in beeld. Zij heeft een aantal kaarten voor haar iets te grote buik neergelegd. Het blijkt AstroTV te zijn. De vrouw wacht op een beller en ik vraag mij af waarom iemand zou bellen? Buiten het feit dat een horoscoop complete lariekoek is, waarom zou je iets over de toekomst willen weten? Het mooie aan de toekomst is dat het een boek is, wat nog geschreven moet worden. De bladzijden zijn leeg. Daar gaat een mollige vrouw met een kaartspel geen verandering in brengen.

De grote rode knop ziet er nu wel erg verleidelijk uit. Ik besluit erop te drukken. Het beeld verdwijnt. Een slok bier stroomt mijn lichaam binnen en ik denk aan deze avond. Wat heb ik geleerd? Ik kan mij even niks bedenken. Misschien ben ik wel heel slecht in zappen en heb ik alle nuttige informatie gemist. Ik moet het nog maar eens proberen, maar de komende tijd even niet.