Opschudden

In het weekend van 17 tot en met 19 juli heb ik iets super stoers gedaan. Ik ben mee geweest op een zeilweekend op een fantastische klipper uit 1800 nog wat. Het is hoe dan ook indrukwekkend om op een schip te zijn, dat zo oud is. Wie waren daar nog meer beneden- en bovendeks in de afgelopen decennia? En, interessanter nog, met welk doel waren ze daar? Mijn doel had vele kanten. Sommige deelde ik met de overige deelnemers maar andere kanten liet ik juist heel bewust achterwege. Mijn verstand wist dat, als ik mijn gevoel de boventoon zou laten voeren, ik een ware schok te weeg zou kunnen brengen en ik veel te veel de aandacht op mij zou vestigen dan me lief was. Ik had juist zoveel behoefte aan een tikkeltje beschutting en zelfs wat anonimiteit.

Het eerste doel, dat ik wel met de overige deelnemers deelde, was mijn vakantie inluiden. Een welverdiende vakantie al zeg ik het zelf. Het afgelopen half jaar heb ik hard gewerkt en ook het jaar daarvoor mocht er zijn en heeft heel erg veel van mij gevergd. Toch keek ik er niet alleen maar naar uit. Ik was ook bang dat eenzaamheid mij enorm zou overspoelen. Dat de groep waarmee ik vertoefde, bestaande uit totale onbekenden, mij zou benauwen. Dat ik dat zo allemaal voelde vertelde ik ze niet. Niemand had iets te maken dat het weekendje weg ook een min of meer therapeutisch doel had, namelijk voor het eerst sinds mijn lieve Robert er niet meer is een indrukwekkende nieuwe ervaring opdoen tijdens mijn Holiday.

Vakantie is voor mij ontspannen door inspanning om nieuwe energie te verzamelen. Vroeger deden wij dat het liefst fietsend met bepakking van camping naar camping. Een nieuwe omgeving verkennen maar vooral ook nieuwe mensen ontmoeten die je weer nieuwe inzichten geven. Een vakantie is voor mij meer dan uitrusten, het is nieuwe inspiratie opdoen door de veranderde omstandigheden. Je overtuigingen en je normen en waarden eens flink onder de loep nemen op een leuke manier.

Overtuigingen roesten in de loop van het jaar vast doordat mijn brein ze steeds maar weer inprent in mijn haastige bestaan anno 2009. Dingen zijn zus of zo, gewoon omdat dat zo is, punt! Overtuigingen zijn daardoor lang niet altijd meer op waarheid gestoeld maar op aannames of eerdere ervaringen. En zoals iedereen inmiddels wel weet geven resultaten uit het verleden geen garanties in de toekomst. Maar toch grijp ook ik in de waan van de dag naar de meest voor de hand liggende oplossing voor een opdoemend probleem.
Normen en waarden vervagen juist omdat mijn gevoel wel eens wordt overruled door het verstand dat die overtuigingen aan het herproduceren is. Als mijn normen en waarden worden aangetast is dat namelijk per direct merkbaar in mijn gevoel. Overigens niet alleen bij mij hoor, dat is nogal universeel. Je wordt boos, bang of bedroefd als er grenzen worden overschreden. Je wordt weer blij als je die grens heb weten terug te leggen of beter heb leren bewaken.
Bij mij is het zo dat mijn verstand vaker wint van mijn gevoel als ik beslissingen moet nemen. Ik vind het daarom belangrijk om van tijd tot tijd zowel mijn overtuigingen en dus mijn verstand, als mijn normen en waarden, en dus meer mijn gevoel eens aan de tand te voelen. Nemen ze de plek in die ze verdienen?
Dat kan ik redelijk goed alleen, maar toen Robert nog hier was kon ik dat een stuk gemakkelijker. Het lag voor de hand om elkaar regelmatig de spiegel voor te houden. Niet alleen tijdens een vakantie overigens, maar toch leende zich ook toen de ontspanning die een vakantie biedt een soort optimale situatie om body en mind weer eens lekker op een rechte lijn te krijgen.
Ik ga dat deze zomer voor het eerst zonder Robert doen. Een heftige toestand. Maar ik weet dat ik het kan. Ik genoot van elke tel op het zeilschip, dat is een ding wat zeker is. Ik voelde de spanning in mijn buik bij de eerste wankele stappen van het vaste land naar de boot en wist gelijk dat ik geen houvast had aan Robert maar wel aan bijvoorbeeld de mast of een reling of…. aan mijn mede zeilers natuurlijk! Ik besloot gelijk maar vertrouwen te hebben want dat zou het makkelijker maken. En mocht er toch een brutale traan zijn die mijn traanbuis zou vullen kon ik me altijd nog op het “Fisherman’s Friends effect” beroepen tenslotte.

Naast wat overtuigingen die me misschien niet altijd verder helpen ben ik gelukkig ook overtuigd gebleven, ook in de afgelopen 7 maanden, dat het leven prachtig is. Dat de wereld veel moois en goeds te bieden heeft weet ik voor de volle 100% zeker. Het niet meer concreet kunnen delen van al dat moois met mijn levenspartner maakt de dingen op zichzelf niet minder mooi. Maar het beleven van nieuwe ervaringen maakt wel beter voelbaar dat Rob niet meer hier is. Dat is een onvoorstelbaar overweldigend gevoel. Net zoals het onvoorstelbaar overweldigend is met windkracht 8 over het IJsselmeer te zeilen in een hellingshoek die je doet huiveren! Kortom in alle opzichten beleefde ik een weekend dat schitterend en heftig was. Ik heb een goede start gemaakt met het opschudden van de dingen waarvan ik wellicht ten onrechte overtuigd ben en het aanscherpen van wat voor mij persoonlijk van belang is.