Paaldanseres

Helen slingert haar lange benen rond de paal. Ze hangt met haar hoofd naar beneden. Met een soepele beweging draait ze zich weer om waarbij haar benen door de lucht zweven. Gejoel. Dan landt Helen in spreidstand op het podium. Het gejoel en gefluit zwelt aan.
‘Oh, weer zo’n groep die een vrijgezellenavond viert. Die gaan altijd zo overdreven te keer. Maar ja, ze zijn wel goed voor een leuke opbrengst’, schiet het door haar hoofd. Als Helen zich iets voorover buigt en wat met haar billen schudt, houden de mannen in de zaal het niet meer. Ze fluiten, klappen en trappelen met hun voeten op de grond. Helen beweegt zich wiegend met haar bovenlichaam naar de rand van het podium. Ze gaat als een cobra op haar prooi af.
‘Het is me het publiek weer wel. Niks gewend en geen enkel respect’, weet Helen uit ervaring.

Ze had het zich allemaal anders voorgesteld toen ze van Nederland naar Parijs verkaste voor een loopbaan als erotisch danseres. Maar de gerenomeerde nachtclubs Moulin Rouge en Crazy Horse hadden personeel genoeg. Vandaar dat ze in het wat obscure zaakje voor de gewone man is terecht gekomen.
Nou, ze heeft de gewone man leren kennen en niet op z’n best.

Helen kronkelt met geveinsde wellust langs het overhitte publiek.
‘Nu komen de handjes en het geld. Ach alles went.’
‘Broek uit, broek uit’, scanderen de mannen.
Graaiende vingers stoppen bankbiljetten in haar slipje.
‘Verdorie, daar heb je weer zo’n lolbroek die muntgeld in haar slip laat vallen. Steevast gaat dat gepaard met opmerkingen als ‘stop maar in het spaarvarken’ of erger ‘een extraatje voor het gleufdiertje’. Zou zo’n grapjas nou echt denken dat hij origineel is?’

Helen draait zich om en wiegt verleidelijk draaiend met haar billen weer naar het midden van het podium. Ze opent haar topje en gunt het fluitende, joelende publiek een blik op haar borsten. Applaus. Zwaaiend met het kledingstuk verlaat ze het podium. Haar laatste optreden van de avond zit er weer op.

In de kleedkamer staat Marielle de volgende danseres klaar.
‘Hoe is het publiek?’
‘Erg luidruchtig. Laat ik het netjes zeggen. Overdreven enthousiast, maar het gaat wel. Ze komen tenminste niet het podium op. Vergeet je pruik niet.’

Sinds Juliette enige weken geleden het slachtoffer werd van een stalker, vermommen de danseressen van Hot Boobies zich. Een stille aanbidder heeft altijd wel wat, maar het moet bij een bosje bloemen na afloop van een optreden blijven. De portiers houden te opdringerige pottenkijkers op een afstand.

Helen kleedt zich om. Als ze haar naaldhakken uit heeft gedaan, wrijft ze over haar vermoeide voeten. Het is elke keer een opluchting als ze haar gewone schoenen weer aankan. Alles bij elkaar heeft ze toch meer dan tweehonderd euro aan haar stripteases overgehouden.
‘Niet slecht voor een doordeweekse avond.’
Ze wacht op haar collega.

‘Hoe ging het?’, vraagt ze als Marielle de kleedkamer inkomt. ‘Best goed. Maar ik geloof dat die fan van jou weer in de zaal zat. Ik loop dadelijk voor alle zekerheid wel met je mee.’
‘Oh, dat hoeft niet. M’n auto staat vlakbij.’
Even later verlaten de danseressen de club.
‘Tot morgen.’
Helen zwaait nog even naar de bewaking en Marielle.

‘Loopt er nou iemand achter haar aan?´
Ze versnelt haar pas en pakt een van haar schoenen stevig vast.
´Heeft u nog steeds interesse in een…´
De man krijgt geen kans om z´n zin af te maken. Helen draait zich om en haalt met volle kracht uit. De naaldhak raakt de vermeende stalker vol in het gezicht.
Dan herkent Helen de man. Het is de personeelschef van Crazy Horse.