‘Henk van der Hoeff Installatietechniek.’
Met piepende remmen stopt het blauwe busje voor onze zomerresidentie.
De ketel hapert. Tenminste bij het douchen. Elke keer als ik de laatste dagen onder de massagestralen stap en mezelf, een verantwoord deuntje neuriënd, van top tot teen heb ingezeept slaat hij toe , ‘our CV from hell’, en geeft het warme water er na enkele minuten lafhartig de brui aan.
Dijkgraaf Springvloed had vermoeiende besprekingen achter de rug, allemaal over de bouwplannen van de nieuwe vleugel aan het waterschapsgebouw.
Zijn beste ideeën liet hij weliswaar altijd lanceren door zijn vertrouwelingen, een beperkt clubje, je moest er niet teveel hebben met dat Balkenende loon. Dat maakte de spoeling maar onnodig dun. Maar toch, het sturen van zo’n meeting met het architectenbureau, het vergde enige handigheid.
Het is avond, aardedonker, een smal zandpad aan de rand van het dorp wordt vaag verlicht door de wassende maan die nog niet eens het eerste kwartier heeft volbracht. Aan de hemel staan tientallen sterren die gaandeweg vervagen door de mist die snel op komt zetten tussen de bomen van het woud dat het dorp omgeeft. Het is stil, geen enkel geluid verstoort de serene stilte die neergedaald is over de poesta.
Helmar rekte zich nog eens uit en werd langzaam wakker. De andere helft van het bed was leeg, beslapen en koud. Ze draaide zich nog eens om en bedacht zich dat ze zich gisteren had voorgenomen had haar leven eens te beteren. Geen alcohol meer en de dingen gelijk doen en niet uitstellen. Met die gedachte kwam ze uit bed, nam een douche, en probeerde haar katers weg te spoelen.
De Occupy-beweging breidt zich steeds verder uit en omvat wereldwijd al enkele miljoenen mensen. Alhoewel de media – ook de reguliere – steeds minder om deze spontane beweging heen kunnen, wordt ze nog vaak gebagatelliseerd en gemarginaliseerd. Zeker ook in Nederland.
