“Opa, ik heb het op school, met maatschappijleer, over politiek. Vertel eens over de politiek in uw tijd”
“Nou m’n jongen, de politiek was zeer boeiend in mijn tijd. Een zwarte bladzijde echter, is een man, en zijn partij. Hij sloot een groep mensen uit, en dit had grote gevolgen, niet alleen voor de groep zelf, maar de hele samenleving.”
Gina drukt de wekker uit, sluipt stilletjes uit bed en rolt een gewone maandag in. De rest van het gezin mag nog even genieten van hun slaap. Ze doucht, zoekt de juiste kleding uit voor de komende werkdag. Als ze halverwege de trap is komt de poes haar al tegemoet, kronkelt om haar benen.
‘O nee, wat is dit?’
Ze slaat haar handen voor haar mond, pakt de leuning stevig vast en gaat zitten op de onderste tree. De stilte in deze chaos is haar vreemd, in haar lijf giert de adrenaline en haar hart lijkt een ongeleide stuiterbal. Terwijl de tranen over haar gezicht glijden, draait ze zich om en klimt de trap weer op.
Shirley doet net of ze de politieagenten niet ziet. Ze heeft geen idee, of het nou toeval is, dat deze agenten de winkel binnenwandelen, of dat de verkoopster ze heeft gebeld. Meteen verwerpt ze dat idee ook weer. Ze ziet leeuwen en beren! Waarom zou die vrouw de politie bellen? Ze doet toch niks verkeerd? Shirley blijft bij de toonbank staan met haar portemonnee in haar hand. “En? Hoeveel is het? Kan ik pinnen?” vraagt ze. De vrouwelijke agent buigt zich over naar Lisa.
Ik heb in de wereld al verschillende soorten waterijsjes gezien en aan sommige daarvan heb ik ook al gelikt. Mooie en lekkere waterijsjes. Maar de mooiste van de mooiste en de lekkerste van de lekkerste is mijn nieuwe waterijsje.
