De nieuwe politiek die ons beloofd werd door Pim Fortuyn heeft in ons land al vele slachtoffers gemaakt. Op het uitpuilende bal der gecorrumpeerden viel een nieuwe danspartner te bewonderen: Eduard Bomhoff. Glimmend van pret, als een schooljongen die net de pot met knikkers gewonnen heeft, zat hij bij Paul Witteman aan tafel, genietend van alle aandacht die hij twee maanden had moeten missen.
Believe it or not, ik ben benaderd voor een maandelijkse column over het onderwerp ‘liefde’ voor een datingsite. Nou laat ik je maar vertellen dat een medecolumnist me niet voor niets heeft omgedoopt tot Koningin Kansloos. Maar dat gedeelte hadden ze waarschijnlijk over het hoofd gezien.
Op de deurmat vind ik een blauwe brief van de georganiseerde misdaad oftewel een belastingaanslag. Lekker om je dag mee te beginnen. Een voordeel heb ik wel, Jansen, fractievoorzitter van een lokale politiek partij heeft mij voor een diner uitgenodigd. Niet bij hem thuis want dan krijgt hij ruzie met zijn vrouw met wie ik diverse aanvaringen heb gehad.
Mijn vriendin is toe aan wat lichttherapie zoals zij het noemt. Lichttherapie! Vraag me af wat ze daar onder verstaat. Extra lampje aandoen?, kaarsen opsteken?. Ze ziet me denken en legt uit dat ze een zonnebank bedoelt. Ze vraagt of ik zin heb om mee te gaan. Ach, waarom niet. Ik heb nog nooit in zo’n ding gelegen.
“U kunt daar wel zo stoer als een macho staan, maar u weet niet wat ik ga zeggen” zei toenmalig
tweedekamervoorzitter Jeltje van Nieuwenhoven eens
tegen een paar kritische mannelijke parlementariers. “Okay…” moet iets of iemand toen ergens gedacht hebben, “als de Nederlandse volksvertegenwoordigers-dus in feite
het Nederlandse volk zelf-worden aangevallen op hun mannelijkheid op het moment dat ze hun redelijke kritiek op de paarse regering willen uiten, dan stuur ik nu homo Pim op mevrouw de voorzitter af.”
