Panini

Het hoogtepunt van de vakantie in Italië is de autosnelweg. Om precies te zijn: de autosnelweg rond lunchtijd, wanneer je al een flink aantal kilometers gereden hebt, maar je ook weet dat je er nog láng niet bent. Waar je dan ook heen moet. Rond een uur of een, twee vertelt je maag je namelijk dat het tijd is om uit te kijken naar zo’n grote rode ‘A’ langs de snelweg: de A van Autogrill, ’s lands grootste wegrestaurantketen. In de meeste landen is het wegrestaurant een noodzakelijk kwaad, net als de in het vet drijvende friet en de smakeloze salade van twee dagen geleden die je er bij gebrek aan beter naar binnen werkt. Maar niets daarvan in Italië: Italië heeft de panini.
Zodra je de Autogrill binnenstapt begin je deel uit te maken van de fameuze Italiaanse chaos, waar je je vooral niet door moet laten afleiden. Aan hoge tafeltje hangen verlepte Italianen uit hun espressokopjes te lurken en als je pech hebt staat er een gezin met twee blonde kinderen voor je die in wanhopig Nederlands tegen de caissière schreeuwen: “Een broodje! Ik wil gewoon een broodje!”
In de vitrine liggen ze: de panini. Bleke, witte broodjes met tientallen soorten beleg, van eenvoudige mozzarella/tomaat tot spinazie met ricotta en allerlei soorten ham. Op het eerste gezicht zien ze er niet uit om je vingers bij af te likken, maar schijn bedriegt. Nadat je je door het ondoorgrondelijke systeem van betalen, bonnetjes ontvangen en ophalen van je broodje bij drie verschillende kassa’s hebt geworsteld, krijg je namelijk je panino in je handen gedrukt en maakt de eerste hap al dat je alle moeite op slag vergeten bent. Het warme broodje glanst van de gesmolten kaas, net als het papier waarin het gewikkeld zit en op boven- en onderkant staan donkerbruine, nog net niet zwarte grillstrepen gedrukt. De zachte mozzarella trekt draden zodra je een hap neemt en de tomaten -excuus: pomodori- zijn gloeiendheet. Leunend tegen de bar, happend in je panino beleef je het ultieme Italiëgevoel…
Het toverwoord van de panini is de contactgrill: die wittige ongare broodjes in de vitrine worden hemels lekker door slechts vijf minuten onder de grill. Deze week bladerde ik het Kruidvatfoldertje door en daar stond hij: een contactgrill/sandwichmaker, slechts vierentwintig vijfennegentig. De verleiding was groot, maar ik heb hem niet gekocht. Ik ben bang dat de betovering van de Italiaanse autosnelweg dan voorgoed verbroken zal zijn.