Passoa Jus

Ik heb eigenlijk nooit zoveel gehouden van one night stands. Waarom noemt men het eigenlijk “one night stand”? Terwijl iemand, die aan zoiets begint, meestal zo hersenziek wordt, dat degene het nogmaals doet, maar dan wellicht met een ander wegwerpneukobject. Je schiet ( spuit ) het hele rolletje ( baarmoedergrot ) vol en vervolgens gooi je het weer weg, omdat je weer “toe” bent aan een nieuwe wegwerpgleuf of – staaf. En wat gebeurt er vervolgens met het oude rolletje? Het oude rolletje zoekt weer een nieuwe wegwerplustobject of het oude rolletje komt tot inkeer en gaat op zoek of vind een vaste ( of open ) relatie met de benodigde passie. Het is net als met jus ‘d orange: je hebt passie nodig om te mixen, anders is het niet te zuipen. Dan krijg je niet het gewenste resultaat: geweldige seks. Want, het is zo klaar als boter dat seks het beste is met passie. Geen goedkope, uitgewoonde baarmoeder uit de kroeg of chatbox, maar een menselijk verschijnsel waarvan je wonderbaarlijk veel kan houden.

One night stands is niets beters dan drinken zonder dronken te worden. Je drinkt ( neukt ) en drinkt maar, maar je blijft nuchter: een idioot. Terwijl je in een relatie drinkt en drinkt waarna je vervolgens heerlijk dronken blijft: verliefd. Je weet dat de liefde van je leven de volgende dag of weekend weer naast je ligt met die gelukkige blik in haar/zijn ogen ( behalve wanneer persoon B vreemdgaat, maar dat laten we nu buiten beschouwing ). Maar als we spreken over een one night stand, dan zie je die gelukkige blik niet in haar/zijn ogen. Dan zie je enkel dezelfde lege blik als welke jij ook in je ogen hebt: leeg. Nog steeds een leeg hart. Nog steeds dezelfde walgelijke smaak van jus ‘d orange in je mond. En die smaak zal uit je bek blijven stinken, totdat je de passie eindelijk hebt gevonden.

Maar wanneer je die passie vind, is onbekend. Eerst vind je bijvoorbeeld een appelsap, daarna een chocomel en vervolgens een kattenpis. De ene teleurstelling na de andere en ze smaken allen even smerig. Wanneer je uiteindelijk passie vindt en daar gulzig ( liefde ) liters ( weken, maanden, jaren ) van naar binnen ( hart ) werkt is het nog maar de vraag of het altijd passie zal blijven. Passie kan bedorven ( verveeld, gevoel kwijt, ruzie, verliefd op een ander ) raken waardoor de passie door de wc wordt gespoeld. De passie kan zelfs veranderen in braaksel, wanneer je liefde het in zijn/haar botte harses haalt om je te bedriegen met één of andere wegwerpdoos of wegwerpknuppel. Als vanzelfsprekend wordt het braaksel ook door de wc gespoeld.

Maar wat gebeurt er wanneer het braaksel weer in passie verandert? De passie, liefde bevind zich nog steeds in het braaksel. Persoon A geeft persoon B weer de kans om weer in passie te veranderen, maar persoon B wil het nog niet. Dan maar contact blijven houden, omdat beide personen niet zonder elkaar kunnen, omdat de passie er nog steeds is. Maar ondertussen is de relatie nog steeds door de wc gespoeld waardoor persoon A nog wel eens in wil storten. Voortgang van contact houdt twee dingen in: liefde en pijn. Pijn, omdat beide personen nog steeds worden geconfronteerd met het feit dat ze elkaar niet meer hebben zoals vroeger, pijn omdat ze elkaar missen.

Is het dan niet zo klaar als boter of misschien zelfs een heel brood dat persoon A en B weer moeten proberen te groeien tot Passoa jus ‘d orange? En als één van de twee dat om wat voor reden niet kan/wil, dan blijft het bij liefde en pijn, omdat ze niet zonder elkaar kunnen noch het opnieuw kunnen proberen door persoons B besluiteloosheid. Persoon B wil persoon A niet kwijt, maar op deze manier wordt de kans juist groter dat zij elkaar kwijtraken, omdat één van beide vroeg of laat een andere passie kan tegenkomen. En mocht die passie uitbloeien tot een relatie, dan zijn persoon A en B elkaar wel voorgoed kwijt.

“The never ending story” lijkt het wel. Maar is het natuurlijk niet. Elk verhaal kent een einde. Tot de hoofdpersonen sterven of totdat één van beide een nieuw schepsel vindt. Hoe het ook zij..it needs an ending or a new beginning. Because this is torture…

Zullen we ooit weer passie kunnen drinken? Of blijven we stinken in deze kattenpis?