Prettig weekend.

Bij uitzondering zijn we deze zaterdag eens vroeg wakker. Ik omdat ik weer een afspraak bij mijn garageman heb, en de kids omdat ze een logé hebben. En dan verspil je je tijd niet met slapen, maar met de zolder verbouwen natuurlijk. Anders zou mama zich op zaterdagmiddag toch maar vervelen. Nu kan ze mooi de zolder opruimen. Mijn ouwe trouwe koekblikkie heeft een draadje laten knappen, waardoor ik nu niet meer kan zien hoe hard ik rijd. Voor mij niet zo’n probleem, ik ben al zo vergroeid met mijn bakkie dat ik wel weet hoe hard ik ga. Allen zijn mijn kids nu op een leeftijd dat ze op school verkeersregels krijgen en ze het maar niets vinden dat ik zo rondrijd. Ik hoop dat ze daar over tien jaar met hun eigen rijbewijs ook zo over denken. Hoop doet leven niet waar.
Het kabeltje vervangen ging sneller dan mijn ruiten ijsvrij krijgen, mijn bakkie moet namelijk ook van binnen ijsvrij gemaakt worden.

Terug thuis waar de kids en hun logé voor een ontbijt hebben gezorgd, dat ook sneller gegeten dan opgeruimd is, komt er een vraag van onze oudste.
“Mam, wat is pijpen?” Ik verslik me net niet, en doe alsof ik eerst mijn mond leeg wil eten voordat ik antwoord geef. Even bedenktijd. Hoe leg ik dat nou pedagogisch verantwoord uit? Ik kan zeggen dat ik het niet meer weet, het is immers al zo lang gelden, maar dat zou liegen zijn. Liegen doen we zelfs met Sinterklaas niet meer, dus dat is geen optie.
Ik besluit toch maar antwoord te geven. Dapper slik ik mijn laatste korstje brood door, en zeg: “Iemand zijn piemel kussen” Hoe komt het toch dat je je mond vol, (verkeerde uitdrukking) tanden hebt bij zo’n vraag van je kids, terwijl je altijd rondbazuint dat eerlijk over sex praten moet kunnen tegenwoordig.
Ik verwacht hilariteit en smerige gezichten, maar in plaats daarvan barsten ze in lachen uit. Een vriendje in de straat had namelijk geroepen, na een ruzietje:”Ga je zus pijpen” Dat kon dus lekker niet. Nou, die zouden ze dat wel eens inwrijven vanmiddag. Een goed alternatief voor sneeuwballen inwrijven.

Opgelucht haal ik adem en begin de ontbijtboel op te ruimen. Meestal kunnen kids na een bevredigend antwoord snel weer van onderwerp veranderen. Meer uitleg werkt bijna nooit, tenzij ze er zelf naar vragen, heb ik geleerd. En meer uitleg wil ik ook niet geven.
Dan gaat de telefoon. Opa, die even met zijn kleinkinderen wil praten. Opa heeft een vriendin, en die komt ook even aan de lijn. Tot mijn schrik hoor ik ze vertellen over die domme jongen en zijn uitspraak. Gelukkig is opa’s lief is echt lief en ze neemt het goed op. Tot ze vragen of ze opa wel eens gepijpt heeft….

Prettig weekend, het mijne kan alleen maar beter worden.