Project Buiten Om (1)

In de verte in mijn straat herken ik twee silhouetten vergezeld met twee sportieve fietsen. Wethouder en opbouwwerker. Dit betekent aangekondigd slecht nieuws. Sinds kort zijn we door verschillende gremia op de hoogte gesteld van in- en aangrijpende veranderingen in onze wijk. Ik laat beide heren binnen in ons kleine paradijs. Drie jaar geleden aangekocht en grondig verbouwd. In de woonkamer dendert op TV de Tourkaravaan richting finish. Ik nodig beide heren te gaan zitten. In de hoedanigheid van coördinerend wethouder wijkontwikkeling wordt de onheilstijding met medeleven gebracht. Er gaat op korte termijn veel veranderen in de wijk en ik wordt uitgenodigd voor een informatieavond.

De coördinerende wethouder vouwt een kaart uit op tafel. Project Buiten Om lacht mij toe in heel veel kleurtjes. Het is slechts een artists-impression, maar toch. Ik verken de coördinaten en bekijk in welke zone ons huis post heeft gevat. Juist ja. Bange vermoedens worden bewaarheid. Een donkergrijze balk loopt als een donderschicht door onze achtertuin. Ons huis, ons thuis balanceert op drijfzand.

De klap komt hard aan. Bange vermoedens zie ik vorm gevat en gematerialiseerd in miljoenen euro’s subsidie. De spade moet zo snel mogelijk in de grond. Maar wat is nu de uitgangspositie? De artists-impression doorklieft slechtst de tuin. Wordt het huis in quarantaine geplaatst door een geluidswal? Door fijn stof uitgerookt? Het lawaai van denderend zwaar transport verdrijft ons uit een miniparadijs. Duur betaald op voorschot van een dertigjarige hypotheek. We gingen hier nooit meer weg.

De coördinerende wethouder vindt het triest, deze boodschap te moeten brengen. Ik uit mijn waardering voor het persoonlijk brengen van dit slechte nieuws. Ik zoek houvast in achtergrond geluid. Mijn oren vangen flarden Tour de France. Hushovd vindt aansluiting bij Cavendish. Dit is echt, dit wordt knokken. Hier is geen ontsnapping mogelijk. Ik moet de confrontatie aan.

De wethouder drukt mij op het hart om ons goed te laten informeren. Door professionals. Straks zijn we elkaars tegenpartij. Dan moet je beslagen ten ijs komen. Het wordt me nu wel erg heet onder de voeten. Ondanks dat de tuindeuren openstaan voel ik geen zuchtje lucht. Mijn behoefte aan frisse lucht is nu erg groot. De klamheid van de buitentemperatuur en het slechte nieuws werkt verstikkend.

Ik probeer helder na te denken. Onwillekeurig gaan mijn gedachten naar de uitnodiging van onze House Warming Party, drie jaar geleden. Een kaart in de vorm van een Iglo met van binnen een knapperend houtvuur. Het zal toch niet waar zijn … Tussen mijn oren klinken de tonen van een nasaal zingende Paul Simon, meelijwekkend, bijna fluisterend. Homeless.

Ik laat beide heren uit en bedank hen voor het bezoek. Als troost krijg ik mee, dat het voorkomt dat mensen er in deze omstandigheden er op vooruit kunnen gaan. Ik vraag me af hoe. Dit huis en deze plek zijn onvervangbaar. In een flits zie ik in een trots college van Burgenmeesters en Wethouders feestvieren. Voorbeeldproject Buiten Om heeft landelijk gescoord. De stad is onvolprezen op de nationale kaart gezet. Chapeau.

Ik loop de tuin in en tel de vogels en bloemen. Het vooruitgeschoven gemis doet nu al zeer. Woningbouw, zelfs vijf hoog, achter onze tuin, dat was voorzien. Een ringweg met luidruchtig en stinkend vrachtverkeer er dwars door heen is echter een bittere pil. Ik weet niet of ik die slikken wil. Adrenaline welt in mij op want ik besluit te strijden. Voor huis en haven. What doesn’t kill you makes you stronger.

[b][url=http://www.gamesstart.eu/games/283-iglo.html]Mien[/url][/b]

[img align=left]http://www.eqnm.org/images/under_construction.gif[/img]