De wereld wordt steeds kleiner. Mijn opa en oma hadden nog nooit gehoord van nasi, macaroni, bami. Laat staan van alle andere fancy gerechten die wij tegenwoordig op tafel zetten. Nee, daar stond stamppot op het menu, aardappelen, groente en een lapje vlees. Karbonade, speklappen, dat soort werk. Met kerst aten ze biefstuk. De grootouders van mijn maatje hadden een boerderij, opa was een fervent stroper. Dus zij aten haas en konijn. Maar dat was niet chique, dat was gewoon goedkoop eten.

Ook de huizen waren Oudhollands ingericht. Stoere meubels die een huwelijk lang mee konden. Een schilderij met Hollandse vergezichten en een grote sansevieria als versiering in de vensterbank. Saai misschien, maar wel duidelijk en overzichtelijk.

Tegenwoordig is dit niet meer genoeg. We hebben exotische planten in huis, onze meubelen gaan, gelukkig, geen honderd jaar meer mee. Behalve de spullen die we willen bewaren, maar die hebben een speciaal plaatsje. Van over de hele wereld halen we voorwerpen en gebruiksmaterialen. Het is een verrijking als je het mij vraagt, van andere culturen kun je alleen maar leren.

Toch schuilt er wel een gevaar in het klakkeloos in huis halen van spullen die je niet kent.  Ik las een verhaal dat Amazon een “traditionele Chinese fruitmand” aanbod in haar webwinkel, “een artikel uit de jaren ’60, leuk om als tafeldecoratie te gebruiken”. Veel mensen vonden het een aardig item. En aangezien Amazon ook niet de hoofdprijs vraagt voor haar artikelen, ging het redelijk goed over de toonbank. Op een gegeven moment werd het echter ook opgepikt door Chinese websurfers. Tenslotte wordt daar ook besteld op internet. Het begon te zoemen, er werd iets vreemds aangeboden. Er werden waarschuwingen geplaatst.

“Let op, dit is een draagbaar potje, meestal gebruikt voor kinderen.”

“Dit artikel wordt ook gebruikt als kwispedoor.”

“Het geeft niet als je het koopt, maar weet wat de achtergrond is.”

“Niet gebruiken in combinatie met etenswaren.”

Heerlijk, wat een blunder. Ook het prijsverschil kwam ter sprake. Het bleek dat Amazon toch wel een veelvoud vroeg van wat de prijs in China zelf is. Waarschijnlijk vanwege het verschil tussen eenvoudig gebruiksvoorwerp en exotische decoratie. Inmiddels is het artikel ook niet meer te bestellen. Wat ik me dan afvraag, is dit een vergissing of heeft iemand met veel humor verzuimd te vertellen waar het voorwerp in eerste instantie voor bedoeld was.

Een mens kan niet alles weten. Dat is maar goed ook. Ik heb ooit een collega gehad die een hele artistieke vaas in huis had staan. Mijn maatje en ik vroegen ons alleen serieus af of we haar moesten vertellen dat die normaal in het ziekenhuis gebruikt werden voor mannen die niet uit bed mochten om te plassen. Eerlijkheid gebiedt om te zeggen dat we dit niet gedaan hebben. Ze zal er waarschijnlijk later zelf wel achter zijn gekomen. Op televisie zie je ook de meest erge misverstanden voorbijkomen. Ach, en het aanschaffen van een pispotje of urinaal is nog niet zo heel erg. Kijk alleen uit bij het zetten van een tatoeage. Chinese tekens zijn heel populair. Ik zou ze alleen wel door een betrouwbaar iemand laten checken. Want diezelfde grapjas kan zomaar “babi pangang met ketjapsaus” op je bovenarm zetten.

Categorieën: Hokusai bon

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder