‘Hier?’
Maartje vraagt het verbaasd.
‘Hier, in dit huis?’
Papa knielt naast haar.
‘Ja hier, jij en ik samen. Wat vind je ervan?’
Samen kijken naar het vreemde huis dat midden op een weiland staat naast een grote sloot. Voor de rest is er niets behalve aan de overkant een boerderij. Het witte huis ziet eruit alsof er twee vierkante blokken op elkaar gezet zijn. De bovenste wat kleiner dan de onderste.
‘Wat is dat daar bovenop?’
‘Een soort zolderkamer. Raar hè? Maar in dat kamertje ga ik werken. Beneden zijn er slaapkamers. Eén voor jou en één voor mij.’
‘En in dat gekke ding ga je boeken schrijven?’
Papa knikt.

‘Waar woont mama?’
Papa tilt Maartje op en zet haar bovenop het groene hek dat langs de sloot staat.
‘Zie je smalle weg daar?’
Papa wijst het Maartje aan.
‘Als je die kant op fietst richting de bomen kom je in het dorp. Zie je de kerktoren?’
Maartje rekt zich helemaal uit.
‘Alleen de haan zie ik.’
‘Nou daar woont mama dus. Alleen deze weg af fietsen en je bent er. Mama woont in ons oude huis.’
‘En de school?’
‘Bij mama op de hoek. Dat weet je toch?’
Maartje knikt.

‘En als ik wil mag ik naar mama toe?’
Papa tilt haar weer van het hek af en zet haar op de grond. Weer knielt hij naast haar.
‘Kijk me eens aan kleine meid.’
‘Als jij naar mama wil, mag jij naar mama. Dat hebben we toch afgesproken. Mama weet het, ik weet het en jij weet het.’

‘Goed. Wat vind je ervan.’
Papa staat weer op en kijkt naar het huis.
‘Wat denk je? Jij en ik in dit rare huis?’

Maartje kijkt eens rond. Zoekt de weg naar mama en kijkt weer naar het huis.
‘Hoelang is het fietsen?’
‘Vijf minuten’, zegt papa en haalt een sleutel uit zijn broekzak.
‘Ja of ja?’
Maartje schiet in de lach.
‘Ja!’, roept ze, pakt de sleutel en rent naar de deur.

Categorieën: Verhalen

23 reacties

pepe · 24 oktober 2005 op 08:58

[quote]‘En in dat gekke ding ga je boeken schrijven?’[/quote]

Heerlijke woorden van een kind.

Veel plezier Samen!

Li · 24 oktober 2005 op 09:32

Zou zomaar deel 1 van een kinderboek kunnen zijn. 🙂

Li

Dees · 24 oktober 2005 op 10:12

Ben het helemaal met Li eens. Fred als Guus Kuijer met Maartje als een moderne Madelief. Mooi in eenvoud.

wendy77 · 24 oktober 2005 op 12:04

Ik wacht geduldig op het vervolg 😉

Trukie · 24 oktober 2005 op 12:18

Gewoon heel mooi.
Sfeer, diepgang, realisme, positiviteit.
Zo kan het ook.

Ma3anne · 24 oktober 2005 op 12:30

Kinderverhalen schrijven is niet gemakkelijk. Jij bent erin geslaagd de juiste toon te treffen. Mooi een keer een verhaal over scheiding vanuit het vader-perspectief!

WritersBlocq · 24 oktober 2005 op 13:14

Een aangename column.

bert · 24 oktober 2005 op 13:16

Als ik dit lees klinkt het zo eenvoudig. Waarom moet het dan toch zo vaak vervelend aflopen.
Ik vind dit wel heel erg mooi geschreven. 🙂 🙂 🙂

melady · 24 oktober 2005 op 14:34

Ben het met iedereen hierboven eens.

Raindog · 24 oktober 2005 op 17:22

Ma3 zei:
[quote]Mooi een keer een verhaal over scheiding vanuit het vader-perspectief![/quote]

Ik zeg:
Dat niet alleen, ook nog eens ‘zo’n’ verhaal waarbij betrokkenen het kennelijk ontzettend goed geregeld hebben samen. Dat blijkt niet alleen uit de geografische verhoudingen (5 minuten), maar vooral heel erg uit de manier waarop de vader het met zijn dochter bespreekt en overlegt.

En dan als schrijven: prachtig Fred. Ik ken al de hierboven genoemde schrijvers van kinderverhalen niet maar het is waar; werkelijk prachtig in zijn eenvoud. (En dat is nog een hele kunst aangezien het dat als totale situatie helemaal niet is, vermoed ik dan.)

KawaSutra · 24 oktober 2005 op 22:44

Prachtig Fred, zo zou het altijd moeten gaan. Maar liefst helemaal niet natuurlijk.

Troy · 25 oktober 2005 op 01:10

De kracht van de eenvoud. Een dialoog schrijven is zeker niet gemakkelijk, maar jij doet het uitstekend.

Louise · 25 oktober 2005 op 08:00

Tja, Fred, niks nieuws meer te melden eigenlijk. Inderdaad een scène uit een beter jeugdboek.
Geloofwaardige dialoog waar de omgeving subtiel doorheen gevlochten is. Ik was erbij en stond er gewoon.
Knap.

KingArthur · 25 oktober 2005 op 13:42

Ja mooi in zijn eenvoud maar de harmonie maakt het bijzonder.

Fred · 25 oktober 2005 op 14:14

Een nedrig dank jullie wel.
De vervolg verhalen zullen hier niet te lezen zijn. Is CX niet de site voor maar wilde deze jullie niet onthouden.

wendy77 · 25 oktober 2005 op 15:41

@Fred, waar zijn ze dan wel te lezen???
Ik vind het toch de moeite waard hoor.

klungel · 25 oktober 2005 op 16:11

Met het gevaar dat de bundel ook minder mooie momenten kent, doe hem toch maar 😀

Ikvinummooi.

Mosje · 25 oktober 2005 op 20:32

Erg mooi Fred, maak er maar een boek van!

sally · 25 oktober 2005 op 20:46

Ben het met alle bovenstaande reakties eens.

liefs
Sally

Mup · 26 oktober 2005 op 13:43

Sluit me bij alle reacties aan, en wil ook weten waar de vervolgen te lezen zijn,

Groet Mup.

WritersBlocq · 26 oktober 2005 op 20:03

[quote]De vervolg verhalen zullen hier niet te lezen zijn. Is CX niet de site voor maar wilde deze jullie niet onthouden.[/quote]
😕
Misschien is het jouw ding niet, maar CX is daar wel de site voor. Er is zelfs een rubriek voor.

Fred · 26 oktober 2005 op 22:32

Hmm, zal er over denken om ze ook hier te plaatsen…

Geertje · 27 oktober 2005 op 16:54

Heerlijk Fred om te lezen hoe het ook kan. 🙂 Natuurlijk laat je ons mee genieten van je vaderschap! 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder